Wystawa fotografii <br> Tomasza Mniamosa

Tomasz Mniamos – fotograf, operator filmowy, muzyk, street artysta, założyciel formacji SAD (Stowarzyszenie Antydebilne Disco) i Acid TV

Mniamos od lat 80. jest częścią wrocławskiej sceny muzycznej. To nie tylko DJ, ale także grafik, VJ, artysta, fotograf. Od dziesiątek lat związany z wrocławską sceną Acid Techno i Goa Trance, a przez kilka lat działający także w Tokio i japońskich klubach muzycznych. Mniamos to artysta poszukujący i stale poszerzający swój warsztat, twórca penetrujący aktualną rzeczywistość. Nie boi się eksperymentować z nowymi mediami, takim jak grafika 3D, która to doskonale uzupełnia i wypełnia fotograficzne kadry, tworząc zupełnie nową jakość.

W prezentowanych na wystawie fotografiach dokumentalne kadry przenikają się z pracami, w których artysta kreuje hipnotyczną przestrzeń rejestrując na długiej ekspozycji działania ze światłem i nakładając wiele warstw obrazu. Oferuje nam zdecydowanie szerszy ogląd rzeczywistości. Jest to rzeczywistość widziana oczami duszy i tymi też oczami – albo lepiej, umysłem duszy – penetrować możemy jej ewolucję. Innym słowy, to oglądający wytwarza tę rzeczywistość. Jest to jednak wytwarzanie intencjonalne (znaczeniowe), a nie substancjalne. Żadne elementy zmysłowo postrzeganej przez niego rzeczywistości nie kłócą się z kontemplacyjnym, mistycznym charakterem jego sztuki.

Kwestia źródłowego doświadczenia przestrzeni, a także metaforyka przestrzenna, grają istotną rolę w myśleniu artysty. Z jednej strony przestrzenność zostaje związana ze sposobem bycia człowieka, z drugiej zaś, w jego pracach, określenia przestrzenne nabierają siły eksplikacyjnej w analizach sensu bycia. U Mniamosa stale przeplatają się dwie płaszczyzny: egzystencjalna tematyzacja przestrzeni i przestrzenna tematyzacja bycia. Nie pozostają one jednak w sprzeczności, lecz uzupełniają się wzajemnie.

W najnowszych pracach artysta dąży do poznania wielkich zjawisk kosmicznych. Nawet najdrobniejsze fakty mogą być zrozumiałe dopiero wówczas, gdy się w nich rozpozna odbicie wielkich procesów kosmicznych. Jeżeli chce się zrozumieć to, co obserwuje świadomość nadzmysłowa między narodzinami i śmiercią i od śmierci do nowych narodzin, trzeba posiąść hipnotyczną zdolność odczytywania przestrzeni kosmicznych. Zdolność ta dostarcza klucza do zrozumienia ludzkiego życia. Dlatego z punktu widzenia artysty obserwacja makrokosmosu jest jednocześnie obserwacją człowieka w jego micro- i macroskali.

Organizatorzy: