HEKSY dramatyczne zrodziły się z HEKS powieściowych, lecz w żadnym razie nie są z nimi tożsame. To raczej zupełnie nowy, pulsujący organizm, za który w pierwotnej wersji przygotowanej dla Teatru Dramatycznego w Warszawie odpowiadały improwizująca na podstawie swojej powieści Agnieszka Szpila i prowadząca owe wielomiesięczne improwizacje aktorka – Anna Kłos.
Tekst, nad którym rozpoczął pracę Teatr Polski w Podziemiu, jest nowym morfemem łączącym to, co powstało dla Teatru Dramatycznego z zupełnie nową treścią, będącą wynikiem intensywnych poszukiwań Szpili oraz reżyserującej spektakl w Podziemiu – Moniki Pęcikiewicz. Owocem ich intensywnej, twórczej relacji.
Bezkompromisowe pytania o nierozerwalne związki wolności i seksualności, które postawiły przed sobą Pęcikiewicz i Szpila powinny pojawić się w obszarze kulturze dużo wcześniej, niestety z jakichś powodów zostały przemilczane lub podjęte tylko w jednym kontekście – wolności seksualnej, która w patriarchacie przysługuje jedynie uprzywilejowanym, czyli mężczyznom.
Szpila w HEKSACH ogłasza zerwanie ze starymi, sterczącymi narracjami, głosząc w ich miejsce nadejście tego, co płożące, co niehierarchiczne i co w społecznym skłączeniu. Zapowiada upadek wszystkiego, co sztywne, wszystkiego, co w erekcji. Tym, co ma nas ku temu zaprowadzić, jest ekoseksualność, rozumiana jako zupełnie nowa tożsamość oraz nowa perspektywa w sztuce, będąca azymutem dla innych dziedzin kultury, a także sfer życia.
Za radykalnym przewrotem Szpili proklamowanym w HEKSACH przez gwiazdę porno – Pamelę Fellatio – poszły już inne kraje, w których powieść Szpili jest nie tylko czytana, ale i zdobywa coraz szerszy komentariat wśród uznanych krytyków literackich i kulturowych ekspertów.

_________________

Obsada:
Anna Ilczuk — Szajbel/Mathilde
Justyna Janowska — Helene/Ludwige
Andrzej Kłak — Bartek/Antyterorysta/Brat Gladiolus/Straszydlak
Anastazja Kowalska — Pamela Fellatio/Kunegunde
Michał Mrozek — Brodatka/Panda Sąsiad/Brat Niepokalanek/Mathias
Piotr Nerlewski — Rair/Babel
Michał Opaliński — Rozchodnik(Ojciec Szajbel)/Plotek/Brat Hubert
Janka Woźnicka — Trytoma/Matka Szajbel/Activistic Mother/Gretchen
Katarzyna Wuczko — Starodziewica/Ursule/Bernadette/Bokashi

_________________

kurator projektu Piotr Rudzki
produkcja Renata Majewska
plakat, zdjęcia Natalia Kabanow
internet Piotr Sarama
promocja, marketing Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
napisy Alicja Szumańska
koordynacja pracy artystycznej Ada Tabisz
kierownik techniczny Piotr Jacyk

_________________

Data:
6 grudnia 2025, godz. 18:00

Miejsce:
TEATR ŁAŹNIA NOWA, Os. Szkolne 25, Kraków

Bilety w cenie:
Bilety normalne: 120 zł
Bilety ulgowe: 90 zł
https://bilety.boskakomedia.pl

Liczba miejsc ograniczona

Czas trwania: 3h (z przerwą)

________
Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych, może obrażać uczucia religijne, zawiera sceny o charakterze seksualnym, sceny przemocy i wulgaryzmy.

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Jazz, soul, muzyka latynoska, instrumentalny hiphop

Zapraszamy na koncert „Jestem stąd”, wydarzenia w formie kameralnego spotkania z piosenką autorską, w której słowo Kazimierza Pichlaka i muzyka Jacka Szreniawy splatają się w opowieść o miejscach, pamięci i bliskości.

Podczas koncertu usłyszymy utwory z albumów „JESTEM STĄD” i „DOPÓKI W TOBIE JESTEM”, m.in.: Jestem stąd, Babie lato, Latarnik Twoich oczu, Dużo za mało nas, Cuda Wianki, Prosecco, Rozjechały nam się światy, Nic, Repryza, Pod parasolem, Sonata księżycowa, Psychotropy, Dopóki w Tobie jestem, Bandoneon, Gdzie ja i Ty.

Na scenie wystąpią muzycy, którzy współtworzyli brzmienie płyty – zespół pod przewodnictwem Jacka Szreniawy: Mateusz Maniak, Jakub Olejnik, Łukasz Perek, Tomasz Pruchnicki, a także gościnnie Julia Radkiewicz. Artyści znani są z niezwykłej muzycznej wrażliwości – Maniak i Olejnik tworzą solidną, pulsującą podstawę rytmiczną, Perek wnosi charakterystyczne, pełne barw brzmienia klawiszy, a Pruchnicki dopełnia całość pełnymi emocji partiami saksofonu.

Patronat honorowy Starosta Powiat kamiennogórski Małgorzata Krzyszkowska i Przewodniczący Sejmik Województwa Dolnośląskiego Jerzy Pokój.

Współorganizatorem wydarzenia jest Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego. Projekt jest współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Serdecznie zapraszamy do odwiedzin naszego stoiska na Wrocławskich Targach Dobrych Książek, które odbędą się w dniach 5-7 grudnia 2025 w Hali Stulecia we Wrocławiu (stoisko numer: 59). Podczas tegorocznej edycji Targów będzie można zakupić najnowsze wydawnictwa Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu, jak i te wydane w poprzednich latach.

Działalność wydawnicza OKiS w ostatnich latach nabrała rozpędu i obecnie obejmuje nie tylko tak prestiżowe i posiadające bogatą tradycję czasopismo jak „Odra”, czy liczne publikacje towarzyszące organizowanym przez instytucję wystawom (Wacław Szpakowski 1883-1973. Linie rytmiczne, Zdzisław Nitka „Malarz Nitka”, Stanisław Dróżdż „Czasoprzestrzenie” (OD DO), czy Stefan Arczyński „Ulice świata”), ale również niezależnie powstające książki takie jak „Syntezy”. Andrzeja Mazura, „Generator”. Lecha Twardowskiego, „Zdarzenia”. Zdzisława Jurkiewicza, „Pręgierz”. Karola Krukowskiego, „Sztuka idzie na wolność”, czy wspomniana już wcześniej książka p. Marka Dyżewskiego „Ocalić od zapomnienia”.

Spotkania  z autorami:
5 grudnia (piątek) 2025, godz. 16:00 – 16:50 Sala Czerwona Hala Stulecia – Henryk Koczan „Lustra Pana B.”
7  grudnia (niedziela) 2025, godz. 16:00 – 16:50, Sala Czerwona Hala Stulecia – Manfred Bator „Glosa do menu”

Spotkania na stoisku OKiS:
6 grudnia (sobota) 2025, godz. 15:00 – Grzegorz Ćwiertniewicz „Taniec z Melpomeną. Szkice teatralne”
7 grudnia (niedziela) 2025, godz. 13:00 – Marta Hożewska „Miejsce życzliwe. Rzecz o Targu pod Młynem Sułkowice”

PROGRAM 33. WROCŁAWSKICH TARGÓW DOBRYCH KSIĄŻEK

Godziny otwarcia:
5 grudnia (piątek) 2025, godz. 12:00-19:00
6 grudnia (sobota) 2025, godz. 10:00-20:00
7 grudnia (niedziela) 2025, godz. 10:00-18:00

Spektakl w reżyserii Roberta Traczyka to historia o Róży Luksemburg, łącząca elementy teatru politycznego, groteski i komiksowej narracji.

Twórcy:
Tekst: Robert Traczyk, Magdalena Walkiewicz
Reżyseria: Robert Traczyk
Scenografia i kostiumy: Paulina Krupa
Muzyka: Der Slapstick Tod
Reżyseria światła: Daniel Kuman Kuźma
Konsultacje choreograficzne: Magdalena Górnicka-Jottard
Asystent reżysera: Siarhei Artsiomenka

Podziękowania dla Adriana Lewandowskiego za wypożyczenie sukienki ze swojej kolekcji.

Obsada: Paulina Krupa, Igor Paszczyk, Magdalena Walkiewicz

fot. Tobiasz Papuczys

Daty pokazów:
5 grudnia (piątek), godz. 19.00 KUP BILET
6 grudnia (sobota), godz. 19.00 KUP BILET

Miejsce:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:

do 2 grudnia 30 zł
od 3 grudnia 35 zł
do nabycia na: ekobilet.pl oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona. Miejsca są nienumerowane.

Róża Luksemburg po 106 latach wychodzi z kanału we Wrocławiu pomimo, że „wpadła” do kanału w Berlinie? I idzie ta Róża przez ten Wrocław w 2024, spotyka dziwnego typa, chyba Bakunina, Lewicowe Polityczki, Hutmena itp. Próbuje ich wezwać do rewolucji proletariackiej ta nasza superbohaterka superprodukcji superbohaterskiej (ewentualnie komiksu przygodowego). Na jej drodze tyle walki, tyle rozczarowań, tyle krzywd, tyle wzruszeń, tyle idei – że starczy światu na kolejne 200 lat późnego kapitalizmu.

Spektakl “Kiedyś Różą byłam, dziś gniję w kanale” to nietuzinkowa satyra społeczno-polityczna w reżyserii Roberta Traczyka, która w niebanalny, a momentami komiksowy sposób, obnaża prawdziwą twarz kapitalizmu i nieudolności systemowe.
We Wrocławiu, z zanieczyszczonej Odry, po 106 latach od “przypadkowego” wpadnięcia do berlińskiego kanału, wychodzi Róża Luksemburg. Kobieta, które całe swoje życie poświęciła rewolucji, budzi się i za cel ustanawia sobie doprowadzić w końcu do przewrotu klasy robotniczej.
Zdawać by się mogło, że obecnie zadanie będzie znacznie prostsze – przecież obywatele mają nieporównywalnie więcej swobód, a także ich samoświadomość znacząco wzrosła, w porównaniu do sytuacji sprzed wieku.
Lecz, czy aby na pewno pozytywnie wpłynęło to na chęć i mobilizację ludzi do wprowadzania zmian?
W towarzystwie znakomitej muzyki autorstwa Der Slapstick Tod, podążamy za Różą, która na swojej drodze spotyka coraz bardziej groteskowe postaci, bierze udział w coraz bardziej absurdalnych sytuacjach, a jej nadzieje pokładane w naszym pokoleniu, coraz szybciej maleją…
Sztuka, umieszczając we współczesnych realiach tak wyjątkową i znaczącą postać historyczną, odnalazła niezwykle ciekawy sposób na obnażenie obecnych problemów. Jednym z nim jest kryzys lewicy, która zostaje skonfrontowana z jej pierwotnymi założeniami, a także kwestia klimatu – może stan Odry wynika tak naprawdę z rozkładającego się w niej ciała przyglądającej się naszemu społeczeństwu rewolucjonistki?
H.K. (Fb/PestkaFestival, 2.05.2025)

„Kiedyś Różą byłam, dziś gniję w kanale” w reż. Roberta Traczyka to rozpisana na trójkę aktorów, żartobliwie skonstruowana opowieść o tym, że duch rewolucji nie ginie. Przemieszcza się jedynie jak tytułowa Róża przez czasy i przestrzenie w czerwonej sukni, chcąc rozniecić emocje proletariatu. Kabaretowy rys tekstu Roberta Traczyka i Magdaleny Walkiewicz, który z czytania performatywnego przerodził się w pełnoprawny spektakl teatralny, śmieszy, ale i zastanawia. Z jednej strony Róża w opuszczonej hali znajdzie robotnika, który dmucha balony na Święto Pracy, z drugiej zderzy się ze specyfiką funkcjonowania w gigantycznym magazynie międzynarodowej korporacji. Paulina Krupa zastosowała scenograficzne minimum: aktorzy pojedynczymi elementami kostiumów sugerują, kim aktualnie są. Spektakl opiera się na tekście i prostych działaniach teatralnych. Bohaterowie mówią o tym, że każde pozytywne, kapitalistyczne działanie może mieć swój negatywny rewers, o którym na początku się nie myśli. Ze sceny pada dużo słów, które dziś brzmią anachronicznie, a jednocześnie przypominają o godności pracownika i jego podstawowych prawach. Może to nie Róża zagubiła się w kanałach czasoprzestrzennych, ale wyczuła moment, żeby przypomnieć pewne podstawy, które ludzie zagubili gdzieś po drodze? Duch rewolucji jest obecny w świadomości ludzi w każdym czasie – wystarczy iskra: nawet pod wodą…
Joanna Marcinkowska, Zagubiona Róża L. (Fb/PestkaFestival, 2.05.2025)

Premiera spektaklu odbyła się w ramach Konkursu  [RE]zydencje Festiwal PESTKA.

Premiera wrocławska odbyła się 6 czerwca 2025r. link do fotorelacji: https://okis.pl/fotorelacja-z-premiery-spektaklu-kiedys-roza-bylam-dzis-gnije-w-kanale/

Producenci i współorganizatorzy spektaklu:
B&D Consulting sp. z o.o.

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Produkcja spektaklu współfinansowana z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego