X

Monodram „PARADOX” w Szklarskiej Porębie

„Paradox” to spektakl przygotowany przez Teatr Maska z Jeleniej Góry, we współpracy z Ośrodkiem Kultury i Sztuki we Wrocławiu. Dramat inspirowany powieściami Joseph’a Hellera Paragraf 22 i Closing Time. Opowieść pełna napięcia i zwrotów akcji zwraca się wprost do wrażliwości widza i wiedzie jego emocje na groteskową wycieczkę szlakiem strachu o własne życie. Spektakl ukazuje bezsens wojny i wojska jako instytucji, obnaża wszelkie mechanizmy rządzące się logiką absurdu. Jej bohaterowie to zbiorowisko wariatów, fanatyków, idiotów i oportunistów, ale nade wszystko ludzi, którzy pragną jednego – przeżyć. Powaga przeplata się z groteską, a mądrość z głupotą. Wszystko wzięte jest w cudzysłów, choć kontekst prezentacji jest jak najbardziej poważny – jest nim bowiem troska o ludzkie życie.

 

Twórcy:
scenariusz, reżyseria, scenografia: Krzysztof Pulkowski
występuje: Krzysztof Rogacewicz
multimedia i oprawa muzyczna: Marek Oleksy
Czas trwania 70 min.

Data:
8 listopada 2025, godz. 18.00

Miejsce:
4Peron ul. Dworcowa 10, Szklarska Poręba

Bilety:
Bilety w cenie 30 zł dostępne w MOKSiAL, w kasie przed spektaklem oraz na https://ekobilet.pl/moksial/paradox-59728/608878-bilety-na-spektakl

 

Organizator:
Miejski Ośrodek Kultury, Sportu i Aktywności Lokalnej

Współorganizatorzy:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu
Stowarzyszenie Teatr Maska

  

Produkcja współfinansowana z budżetu  Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Jesienne pokazy spektaklu „Lobster” we Wrocławiu

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu wspólnie z Teatrem Kombinat zapraszają na spektakl „Lobster”. Spektakl powstał w ramach współpracy wrocławskich artystek – pisarki i dramaturżki Agnieszki Wolny-Hamkało oraz reżyserki Katarzyny Baranieckiej.

Jak nie utracić nadziei i się nie poddać? Jak godnie przejść przez życiowy kryzys? Jak nie utracić sprawczości?

Inspiracją do powstania przedstawienia jest historia kobiety dotkniętej chorobą terminalną. Jej życiorys i postawa pokazują inną perspektywę, inne pomysły na radzenie sobie z chorobą niż te, z którymi zwykle się spotykamy. Bohaterka spektaklu nie zgadza się na rolę ofiary, ale chce żyć na pełnych prawach. Spektakl wychodzi poza ramy obyczajowej sztuki realistycznej w stronę surrealizmu z elementami performatywnymi. Chór komentujących akcję homarów, antypokaz mody ZUS-owskiej i przeniesione w kontekst współczesny fragmenty opery Brechta, pozwalają przyjrzeć się ekonomii i estetyce chorowania.

Twórcy:
scenariusz: Agnieszka Wolny-Hamkało
reżyseria: Katarzyna Baraniecka
muzyka: Mateusz Ryczek
scenografia i kostiumy: Anna Adasiak
aranżacja oświetlenia: Marzena Muzyk
projekcje wideo: Alicja Rzeźnik
choreografia: Maja Lewicka
występują: Angelika Wójcik, Albert Pyśk, Maja Lewicka

fot. M.Cydzik

Daty pokazów:
7 listopada 2025, godz. 19.00 KUP BILET
8 listopada 2025, godz. 19.00 KUP BILET

Czas trwania 90 minut

Miejsce:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:
30 zł do 3 listopada od 4 listopada 35 zł do nabycia na: ekobilet.pl
oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona. Miejsca są nienumerowane.

Przedstawienie dla widzów 16+

Surrealizm, performatyka i duża doza humoru. Czy to brzmi jak spektakl, który opowiada o radzeniu sobie z traumą? Wydaje się, że nie, a jednak właśnie taki jest „Lobster” w reżyserii Katarzyny Baranieckiej. Przyznać trzeba, że „Lobster” idealnie balansuje między powagą a humorem. Całą sytuację i wszystkie zmagania bohaterki komentują dwa homary. Kreacje postaci nawiązują do tradycji teatru lalek, a kukiełki sprzeczają się ze sobą, rozmawiają o metafizyce czy cytują „Kordiana”. Oczywiście nowotworowe skojarzenia nasuwają się same. Homary stanowią jednak  w jakimś sensie wsparcie dla głównej bohaterki, próbują ją zrozumieć i zdają się naprawdę o nią troszczyć. To ironiczne i zupełnie niespodziewane użycie symbolu w dość przewrotny sposób.
Martyna Jersz, Lobster – recenzja, www.wroclawskiportal.pl
https://www.wroclawskiportal.pl/lobster-recenzja/

Producenci i organizatorzy:
Fundacja Kombinat
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu  

 

Spektakl współfinansowany ze środków budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz Gminy Wrocław, www.wroclaw.pl

 

JESIEŃ Katarzyny Minkowskiej na 30. Olsztyńskich Spotkaniach Teatralnych

JESIEŃ Katarzyny Minkowskiej na 30. Olsztyńskich Spotkaniach Teatralnych

Spektakl “Jesień” w reż. Katarzyny Minkowskiej zainauguruje 30. Olsztyńskie Spotkania Teatralne. Olsztyńskie Spotkania Teatralne są nie tylko okazją do oglądania spektakli, lecz także przestrzenią dialogu. Po przedstawieniach odbędą się spotkania z twórcami prowadzone przez krytyków teatralnych i dziennikarzy, podczas których widzowie będą mogli usłyszeć o kulisach pracy i inspiracjach, a także podzielić się swoimi refleksjami i zadać własne pytania.

Twórcy:
reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska

asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes
Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty

Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.

kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow

internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur

 

JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

Fot. Natalia Kabanow

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego


Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

Grupa Wydawnicza Foksal   Wydawnictwo WAB

 

Partnerzy: Bulvary

Bulvary

„Szpieg z Krainy Głuchych”

Spektakl Edyty Kozub, Marka Śmietany i Lukasa Wojcickiego | W ramach Teatru na Faktach

„Szpieg z Krainy Głuchych” to spektakl-musical z muzyką rap, graną i śpiewaną na żywo. Opowiada o głosie Głuchych. Migana historia Marka Śmietany – Głuchego lektora polskiego języka migowego (PJM), performera i działacza na rzecz praw Głuchych – jest pretekstem do opowiedzenia o społeczności g/Głuchych i słabosłyszących. To nie tylko opowieść o dyskryminacji i poniżeniu, ale przede wszystkim o sile, solidarności, niezłomności i sojusznictwie. Ten swoisty protest-song powstał z udziałem poetki wizualnej Edyty Kozub.

Spektakl został zrealizowany na podstawie czytania, które wygrało III konkurs na dokumentalne czytanie performatywne. Niektóre fragmenty tekstu są inspirowane książką Anny Goc „Głusza”.

Twórcy i twórczynie:

Edyta Kozub jest pasjonatką i lektorką języka migowego. Od wielu lat angażuje się w szerzenie wiedzy na temat kultury Głuchych. Od 6 lat jest stałą polską artystką Visual Vernacular. Występuje na scenie nie tylko w Polsce, ale także za granicą.

Marek Śmietana urodził się w Legnicy 25 stycznia 1983 roku. Jest nauczycielem  akademickim Uniwersytetu Warszawskiego, lektorem polskiego języka migowego (PJM) oraz tłumaczem podręczników szkolnych i lektur na PJM. Zagrał sąsiada w serialu „Na Wspólnej” (odc. 3493) oraz tatę Zosi w etiudzie szkolnej „Dzieci i ryby” (2022) w reżyserii Gracjana Piechula. Był trenerem PJM dwóch aktorów występujących w filmie fabularnym „Cały ten seks” (2023) w reżyserii Tomasza Mandesa.

Lukas Wojcicki jest niezależnym performerem, tancerzem, choreografem, artywistą i badaczem. Absolwent III Akademii Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, dwuletniego kursu „Choreografii Eksperymentalnej” Centrum w Ruchu i IC School For A New Dance Development Akademii Teatru i Tańca Amsterdam University of the Arts. W latach 2008–2018 był performerem i tancerzem w zespole Teatru Komuna Warszawa, a w latach 2013–2016 – performerem i asystentem reżyserki Marty Górnickiej w Chórze Kobiet. Od 2016 roku jest związany z działaniami społeczno-artystycznymi fundacji Strefa WolnoSłowa jako performer, choreograf i edukator.

IG + OKiS

„D1. Pieśń o autostradzie” – premiera spektaklu

Opowieść o  trwającej od dekad budowie autostrady D1, która powinna połączyć dwa największe miasta Słowacji, ale z wielu przyczyn wciąż nie powstaje.
Kameralny spektakl w reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej to eksperymentalna w formie, śmieszno-straszna opowieść o polityce, społeczeństwie środkowoeuropejskim, pieniądzach i nadziei.  Na scenie – Karolina Gorzkowska i Darek Maj.

Na początku było słowo, a słowo to brzmiało autostrada i ktoś powiedział avanti no dalej chodźmy dalej i powiedział dal Dálnice (po czesku) I niektórzy potem jeszcze jakiś czas mówili autostrada i autostráda ale niektórzy już mówili dálnice a niektórzy niektórzy już mówili diaľnica (po słowacku) choć mówili to jeszcze zupełnie cicho cicho zupełnie cichuteńko aby się nie spłoszyć i ktoś szepnął sen
(…)
Serce powiedziało połączenie i powiedziało rozwój regionów i powiedziało infrastruktura i powiedziało rynek powiedziało oferta pracy oferta i mobilność i tranzyt i powiedziało interoperacyjność integracja modalna multimodalność i ktoś powiedział wybory wybory wybory i naród i półprofil i agencja reklamowa powiedziała Claudia Schiffer i Claudia Schiffer powiedziała I love chocolate

Lukáš Brutovský D1

 

Twórcy:
tekst: Lukáš Brutovský
tłumaczenie, reżyseria i opracowanie muzyczne: Katarzyna Dudzic-Grabińska
kostiumy i asystentka reżysera ds. wizualnych: Anna Adasiak

Obsada:
Ona – Karolina Gorzkowska
On – Darek Maj

——————————–
Projekt grafik: Katarzyna Leks

Producentka ze strony OKiS: Karolina Michalska-Cecot


Prapremiera polska:

21 listopada 2025 (piątek), godz. 19.00 KUP BILET
22 listopada 2025 (sobota), godz. 20.00 KUP BILET

Po premierze spektaklu 21 listopada odbędzie się spotkanie z twórcami, które poprowadzi Henryk Mazurkiewicz.

Miejsce:
Sala Teatru Laboratorium, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:
45 zł – normalne, 35 zł – ulgowe (uczniowie, studenci, emeryci renciści) do nabycia na: okis.pl
oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona
Przedstawienie dla widzów 16+
Czas trwania: ok 60 minut.

Koprodukcja spektaklu:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki


Projekt dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego
oraz realizowany ze środków pochodzących ze stypendium Miasta Wrocławia

Partner:

Patronat medialny:
Miesięcznik „Odra”

Zdjęcia autorstwa Pauliny Tomczyk
Na zdjęciach: aktorzy, reżyserka oraz Anna Adasiak (kostiumy i asystentka reżysera ds. wizualnych)

 

Lukáš Brutovský – słowacki reżyser, tłumacz, dramatopisarz i muzyk, jeden z najważniejszych twórców średniego pokolenia na Słowacji. Ukończył reżyserię na VŠMU w Bratysławie. Już podczas studiów jego przedstawienia pokazywane były na międzynarodowych festiwalach (Bratysława, Praga, Brno, Moskwa) i zdobyły kilka nagród. Współpracuje z licznymi teatrami na Słowacji i w Czechach. W 2014 roku został laureatem nagrody czeskiego czasopisma teatralnego Divadelné nowiny za najlepszą reżyserię sezonu (przedstawienie „Maryša” w HaDivadle w Brnie). Od 2015 roku jest dyrektorem artystycznym w Słowackim Teatrze Kameralnym (Slovenské Komorné Divadlo) w Martinie. Blisko współpracuje z dramaturgiem Miro Dacho już od czasów studiów. Tłumaczy z języka niemieckiego (m.in. Schillera, Bernharda). W ostatnich latach (od wystawienia D1) wyraziście pracuje ze współczesnymi tematami dotyczącymi słowackiego społeczeństwa za pomocą eksperymentalnych, oryginalnych form literackich i scenicznych.

 

Katarzyna Dudzic-Grabińska jest reżyserką teatralną i radiową oraz tłumaczką języków czeskiego i słowackiego. Studiowała na Uniwersytecie, Akademii Muzycznej oraz w Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu, na Uniwersytecie Masaryka i JAMU w Brnie. Ukończyła kurs reżyserii radiowej w Szkole Wajdy. Ścieżkę artystyczną zaczynała jako muzyk klasyczny. Stypendystka ZAiKS-u, Słowackiego Centrum Literackiego SLOLIA i programu Culture Moves Europe. Jej spektakle były prezentowane na festiwalach w Krakowie, Słupsku, Jeleniej Górze, Spišskiej Novej Vsi czy Kalkucie. Działa interdyscyplinarnie, interesuje ją dialog międzykulturowy, najnowsza historia Europy Środkowej, lingwistyka.

 

Karolina Gorzkowska – Karolina Gorzkowska absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu, aktorka Opolskiego Teatru Lalki i Aktora. Gościnnie występuje w Teatrze Nowym PROXIMA w Krakowie. Współpracuje także z Teatrem Dormana w Będzinie („Pamięć Rutki” – reżyseria Justyna Łagowska), Teatrem EkoStudio w Opolu oraz Krakowskim Teatrem Komedia. Zagrała między innymi w spektaklach w reżyserii Agaty Dudy – Gracz, Piotra Cieplaka, Bogusława Kierca, Przemysława Jaszczaka, Konrada Dworakowskiego, Tomasza Kaczorowskiego, Marcina Wierzchowskiego. Wystąpiła w ponad trzydziestu czytaniach performatywnych, między innymi w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora, w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu czy w Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. Współtworzy performatywną grupę -bufetowe-. Za rolę Rutki Laskier w spektaklu „Pamięć Rutki”, rolę Ninja Szuko w spektaklu „Zagubiony chłopiec” i rolę Miep Gies w spektaklu “Każdego dnia jest mi żal” została wyróżniona w 26. i 33. Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych Jacka Sieradzkiego.

 

Dariusz Maj absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1994). W roku 1984 basista wrocławskiej grupy punkowej Sedes. Laureat nagrody wojewody dolnośląskiego dla najlepiej rokującego aktora młodego pokolenia (2002). W latach 1997-2001 aktor Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego w Legnicy (obecnie Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy). W latach 2001-2009 aktor Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. W latach 2009-2013 aktor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego. W Teatrze Polskim we Wrocławiu od 2015-2018 roku. Twórca wielu ról teatralnych i filmowych, współpracował z czołowymi polskimi reżyserami (K. Garbaczewski, M. Zadara, J. Głomb, J. Klata, P. Wojcieszek, M. Strzępka, M. Kleczewska, L. Raczak, K. Zanussi, F. Falk, W. Krzystek, K. Lupa, J. Skrzywanek, R. Talarczyk). Aktor Teatru Polskiego w Podziemiu, gdzie w koprodukcji z OKiS przygotował monodram „Aleja Narodowa” w reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej, nagrodzony Kryształową Pestką na festiwalu Pestka w Jeleniej Górze.

 

Anna Adasiak – scenografka i kostiumografka teatralna i filmowa, a także jubilerka artystyczna. Absolwentka kierunku Scenografia oraz kierunku Projektowanie Ubioru Kreacyjnego na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Tworzy i współtworzy spektakle w teatrach lalek, dramatycznych i muzycznych oraz pracuje przy etiudach filmowych i serialach telewizyjnych. Współpracowała m.in. z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu i Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem Kombinat we Wrocławiu, Ośrodkiem Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Teatrem Lalki Tęcza w Słupsku, Teatrem Lalki i Aktora w Łomży oraz Szkołą Filmową Mastershot we Wrocławiu i Warszawską Szkołą Filmową. Kuratorka trzech edycji wystawy „Młoda Scenografia” w Słupsku organizowanego w ramach Festiwalu Plastyki Teatrów Lalki i Formy.

Scena ukraińska. Sezon III 2025/2026

Scena Ukraińska, pod artystyczną opieką niezależnego teatru GAS, rozpoczęła swoją działalność w 2023 roku przy Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu. Prezentuje dorobek ukraińskich artystek i artystów w obszarze teatru i sztuk performatywnych. Bezpośrednią inspiracją dla powołania Sceny Ukraińskiej była przymusowa emigracja ukraińskich artystów spowodowana pełnoskalową inwazją Rosji na Ukrainę w 2022 roku i systematycznym niszczeniem ukraińskiej kultury. Językiem sceny będzie ukraiński, ale wszystkie spektakle, warsztaty i performanse będą oferować napisy w języku polskim. Dzięki temu scena jest miejscem spotkania wrocławskich społeczności, a także wzmocnia głos mniejszości ukraińskiej w mieście. Ambicją sceny w pierwszym sezonie działalności było stworzenie warunków do rozpowszechniania współczesnej, młodej i niezależnej sztuki ukraińskiej, a tym samym umożliwienie przebywającym na emigracji artystkom i artystom zachowania i kultywowania tożsamości narodowej.

Zapraszamy do kontaktu wszystkich artystów i aktywistów zainteresowanych współtworzeniem Sceny Ukraińskiej: teatrgas.ua@gmail.com


Ми створюємо вистави надихаючись нашими друзями – митцями і мисткинями, захисницями і захисниками всіх професій, котрі щодня обороняють нас на фронті і дають нам можливість виступати в Європі без російських ракет.
Софія Оніщенко, незалежний театр GAS

Українська сцена під художнім керівництвом незалежний театр GAS, що розпочала свою діяльність у 2023 році в Інституті Гротовського у Вроцлаві, представлятиме досягнення українських митців у галузі театрального та перформативного мистецтва. Безпосереднім натхненням для створення української сцени стала вимушена еміграція українських митців, спричинена повномасштабним вторгненням Росії в Україну у 2022 році та систематичним знищенням української культури. Мовою сцени буде українська, але всі вистави, майстер-класи та перформанси будуть супроводжуватися субтитрами польською мовою. Таким чином, сцена має потенціал стати місцем зустрічі спільнот Вроцлава та зміцнити голос української меншини в місті. Амбіція сцени у своєму першому сезоні роботи полягає у створенні умов для поширення сучасного, молодого та незалежного українського мистецтва, що дозволить митцям у еміграції зберігати та культивувати свою національну ідентичність.

Запрошуємо до контакту всіх артистів і активістів зацікавлених спільним будування української сцени. Електронна пошта: teatrgas.ua@gmail.com

PROGRAM 2025:

30.11.2025, Antologia | Антологія
Spektakl niezależnego teatru GAS |театральна вистава незалежного театру GAS
W ramach Sceny Ukraińskiej | У рамках Української Cцени
Czytaj więcej

13.10.2025, Nowatorstwo twórczości Łesia Kurbasa | Новаторство творчості Леся Курбаса
Wykład Sofii Onishchenko | Лекція Софії Оніщенко
W ramach Sceny Ukraińskiej | У рамках Української Cцени
Czytaj więcej

11 i 12.10.2025, Słodko-kwaśny | Кисло-солодкий
Spektakl niezależnego teatru GAS | Вистава незалежного театру GAS
W ramach Sceny Ukraińskiej | У рамках Української Cцени
Czytaj więcej

 

 

Organizator:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego

Współorganizator:
 Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu

„Kiedyś różą byłam, dziś gniję w kanale” – pokazy grudniowe

Spektakl w reżyserii Roberta Traczyka to historia o Róży Luksemburg, łącząca elementy teatru politycznego, groteski i komiksowej narracji.

Twórcy:
Tekst: Robert Traczyk, Magdalena Walkiewicz
Reżyseria: Robert Traczyk
Scenografia i kostiumy: Paulina Krupa
Muzyka: Der Slapstick Tod
Reżyseria światła: Daniel Kuman Kuźma
Konsultacje choreograficzne: Magdalena Górnicka-Jottard
Asystent reżysera: Siarhei Artsiomenka

Podziękowania dla Adriana Lewandowskiego za wypożyczenie sukienki ze swojej kolekcji.

Obsada: Paulina Krupa, Igor Paszczyk, Magdalena Walkiewicz

 

fot. Tobiasz Papuczys

 

Daty pokazów:
5 grudnia (piątek), godz. 19.00 KUP BILET
6 grudnia (sobota), godz. 19.00 KUP BILET

Miejsce:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:

do 2 grudnia 30 zł
od 3 grudnia 35 zł
do nabycia na: ekobilet.pl oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona. Miejsca są nienumerowane.

 

Róża Luksemburg po 106 latach wychodzi z kanału we Wrocławiu pomimo, że „wpadła” do kanału w Berlinie? I idzie ta Róża przez ten Wrocław w 2024, spotyka dziwnego typa, chyba Bakunina, Lewicowe Polityczki, Hutmena itp. Próbuje ich wezwać do rewolucji proletariackiej ta nasza superbohaterka superprodukcji superbohaterskiej (ewentualnie komiksu przygodowego). Na jej drodze tyle walki, tyle rozczarowań, tyle krzywd, tyle wzruszeń, tyle idei – że starczy światu na kolejne 200 lat późnego kapitalizmu.

Spektakl “Kiedyś Różą byłam, dziś gniję w kanale” to nietuzinkowa satyra społeczno-polityczna w reżyserii Roberta Traczyka, która w niebanalny, a momentami komiksowy sposób, obnaża prawdziwą twarz kapitalizmu i nieudolności systemowe.
We Wrocławiu, z zanieczyszczonej Odry, po 106 latach od “przypadkowego” wpadnięcia do berlińskiego kanału, wychodzi Róża Luksemburg. Kobieta, które całe swoje życie poświęciła rewolucji, budzi się i za cel ustanawia sobie doprowadzić w końcu do przewrotu klasy robotniczej.
Zdawać by się mogło, że obecnie zadanie będzie znacznie prostsze – przecież obywatele mają nieporównywalnie więcej swobód, a także ich samoświadomość znacząco wzrosła, w porównaniu do sytuacji sprzed wieku.
Lecz, czy aby na pewno pozytywnie wpłynęło to na chęć i mobilizację ludzi do wprowadzania zmian?
W towarzystwie znakomitej muzyki autorstwa Der Slapstick Tod, podążamy za Różą, która na swojej drodze spotyka coraz bardziej groteskowe postaci, bierze udział w coraz bardziej absurdalnych sytuacjach, a jej nadzieje pokładane w naszym pokoleniu, coraz szybciej maleją…
Sztuka, umieszczając we współczesnych realiach tak wyjątkową i znaczącą postać historyczną, odnalazła niezwykle ciekawy sposób na obnażenie obecnych problemów. Jednym z nim jest kryzys lewicy, która zostaje skonfrontowana z jej pierwotnymi założeniami, a także kwestia klimatu – może stan Odry wynika tak naprawdę z rozkładającego się w niej ciała przyglądającej się naszemu społeczeństwu rewolucjonistki?
H.K. (Fb/PestkaFestival, 2.05.2025)

„Kiedyś Różą byłam, dziś gniję w kanale” w reż. Roberta Traczyka to rozpisana na trójkę aktorów, żartobliwie skonstruowana opowieść o tym, że duch rewolucji nie ginie. Przemieszcza się jedynie jak tytułowa Róża przez czasy i przestrzenie w czerwonej sukni, chcąc rozniecić emocje proletariatu. Kabaretowy rys tekstu Roberta Traczyka i Magdaleny Walkiewicz, który z czytania performatywnego przerodził się w pełnoprawny spektakl teatralny, śmieszy, ale i zastanawia. Z jednej strony Róża w opuszczonej hali znajdzie robotnika, który dmucha balony na Święto Pracy, z drugiej zderzy się ze specyfiką funkcjonowania w gigantycznym magazynie międzynarodowej korporacji. Paulina Krupa zastosowała scenograficzne minimum: aktorzy pojedynczymi elementami kostiumów sugerują, kim aktualnie są. Spektakl opiera się na tekście i prostych działaniach teatralnych. Bohaterowie mówią o tym, że każde pozytywne, kapitalistyczne działanie może mieć swój negatywny rewers, o którym na początku się nie myśli. Ze sceny pada dużo słów, które dziś brzmią anachronicznie, a jednocześnie przypominają o godności pracownika i jego podstawowych prawach. Może to nie Róża zagubiła się w kanałach czasoprzestrzennych, ale wyczuła moment, żeby przypomnieć pewne podstawy, które ludzie zagubili gdzieś po drodze? Duch rewolucji jest obecny w świadomości ludzi w każdym czasie – wystarczy iskra: nawet pod wodą…
Joanna Marcinkowska, Zagubiona Róża L. (Fb/PestkaFestival, 2.05.2025)

Premiera spektaklu odbyła się w ramach Konkursu  [RE]zydencje Festiwal PESTKA.

Premiera wrocławska odbyła się 6 czerwca 2025r. link do fotorelacji: https://okis.pl/fotorelacja-z-premiery-spektaklu-kiedys-roza-bylam-dzis-gnije-w-kanale/

Producenci i współorganizatorzy spektaklu:
B&D Consulting sp. z o.o.

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Produkcja spektaklu współfinansowana z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

„Jesień” w Teatrze Polskim w Podziemiu. Grudzień 2025

Spektakl Teatru Polskiego w Podziemiu jest sceniczną adaptacją powieści Ali Smith „Jesień” w reżyserii Katarzyny Minkowskiej – jednej z najzdolniejszych artystek najmłodszego pokolenia. Przyglądając się z bliska relacji dwójki nietypowych przyjaciół – stuletniego, pogrążonego we śnie Daniela oraz trzydziestoletniej Elizabeth – Ali Smith buduje w książce pejzaż społeczeństwa w momencie zmiany. Pejzaż w postaci kolażu składającego się z wyciętych różnych skrawków rzeczywistości: wspomnień, obrazów, zapomnianych emocji czy – aktualnego dziś bardzo – chaosu społecznego, pogłębiających się podziałów, które wpływają na życie jednostki. Rzeczywistość miesza się tu ze snem, sen ze wspomnieniem, a wszystkiemu towarzyszy – prawie niezauważalnie – zmiana pory roku. Po gorącym i dusznym lecie przychodzi jesień. Te wszystkie tropy, wycinki i skrawki służą stworzeniu opowieści teatralnej, która w równym stopniu operuje poetyką onirycznego obrazu, co jest próbą analizy, w jaki sposób rzeczywistość polityczna i społeczna determinuje to, kim jesteśmy.

 

Twórcy:
reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska

asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes
Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty

Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.

kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow

internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur

 

JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

Fot. Natalia Kabanow

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego


Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

Grupa Wydawnicza Foksal   Wydawnictwo WAB

 

Partnerzy: Bulvary

Bulvary

Przejdź do treści