HEKSY dramatyczne zrodziły się z HEKS powieściowych, lecz w żadnym razie nie są z nimi tożsame. To raczej zupełnie nowy, pulsujący organizm, za który w pierwotnej wersji przygotowanej dla Teatru Dramatycznego w Warszawie odpowiadały improwizująca na podstawie swojej powieści Agnieszka Szpila i prowadząca owe wielomiesięczne improwizacje aktorka – Anna Kłos.
Tekst, nad którym rozpoczął pracę Teatr Polski w Podziemiu, jest nowym morfemem łączącym to, co powstało dla Teatru Dramatycznego z zupełnie nową treścią, będącą wynikiem intensywnych poszukiwań Szpili oraz reżyserującej spektakl w Podziemiu – Moniki Pęcikiewicz. Owocem ich intensywnej, twórczej relacji.
Bezkompromisowe pytania o nierozerwalne związki wolności i seksualności, które postawiły przed sobą Pęcikiewicz i Szpila powinny pojawić się w obszarze kulturze dużo wcześniej, niestety z jakichś powodów zostały przemilczane lub podjęte tylko w jednym kontekście – wolności seksualnej, która w patriarchacie przysługuje jedynie uprzywilejowanym, czyli mężczyznom.
Szpila w HEKSACH ogłasza zerwanie ze starymi, sterczącymi narracjami, głosząc w ich miejsce nadejście tego, co płożące, co niehierarchiczne i co w społecznym skłączeniu. Zapowiada upadek wszystkiego, co sztywne, wszystkiego, co w erekcji. Tym, co ma nas ku temu zaprowadzić, jest ekoseksualność, rozumiana jako zupełnie nowa tożsamość oraz nowa perspektywa w sztuce, będąca azymutem dla innych dziedzin kultury, a także sfer życia.
Za radykalnym przewrotem Szpili proklamowanym w HEKSACH przez gwiazdę porno – Pamelę Fellatio – poszły już inne kraje, w których powieść Szpili jest nie tylko czytana, ale i zdobywa coraz szerszy komentariat wśród uznanych krytyków literackich i kulturowych ekspertów.

_________________

Obsada:
Anna Ilczuk — Szajbel/Mathilde
Justyna Janowska — Helene/Ludwige
Andrzej Kłak — Bartek/Antyterorysta/Brat Gladiolus/Straszydlak
Anastazja Kowalska — Pamela Fellatio/Kunegunde
Michał Mrozek — Brodatka/Panda Sąsiad/Brat Niepokalanek/Mathias
Piotr Nerlewski — Rair/Babel
Michał Opaliński — Rozchodnik(Ojciec Szajbel)/Plotek/Brat Hubert
Janka Woźnicka — Trytoma/Matka Szajbel/Activistic Mother/Gretchen
Katarzyna Wuczko — Starodziewica/Ursule/Bernadette/Bokashi

_________________

kurator projektu Piotr Rudzki
produkcja Renata Majewska
plakat, zdjęcia Natalia Kabanow
internet Piotr Sarama
promocja, marketing Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
napisy Alicja Szumańska
koordynacja pracy artystycznej Ada Tabisz
kierownik techniczny Piotr Jacyk

_________________

Data:
6 grudnia 2025, godz. 18:00

Miejsce:
TEATR ŁAŹNIA NOWA, Os. Szkolne 25, Kraków

Bilety w cenie:
Bilety normalne: 120 zł
Bilety ulgowe: 90 zł
https://bilety.boskakomedia.pl

Liczba miejsc ograniczona

Czas trwania: 3h (z przerwą)

________
Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych, może obrażać uczucia religijne, zawiera sceny o charakterze seksualnym, sceny przemocy i wulgaryzmy.

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Spektakl w reżyserii Roberta Traczyka to historia o Róży Luksemburg, łącząca elementy teatru politycznego, groteski i komiksowej narracji.

Twórcy:
Tekst: Robert Traczyk, Magdalena Walkiewicz
Reżyseria: Robert Traczyk
Scenografia i kostiumy: Paulina Krupa
Muzyka: Der Slapstick Tod
Reżyseria światła: Daniel Kuman Kuźma
Konsultacje choreograficzne: Magdalena Górnicka-Jottard
Asystent reżysera: Siarhei Artsiomenka

Podziękowania dla Adriana Lewandowskiego za wypożyczenie sukienki ze swojej kolekcji.

Obsada: Paulina Krupa, Igor Paszczyk, Magdalena Walkiewicz

fot. Tobiasz Papuczys

Daty pokazów:
5 grudnia (piątek), godz. 19.00 KUP BILET
6 grudnia (sobota), godz. 19.00 KUP BILET

Miejsce:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:

do 2 grudnia 30 zł
od 3 grudnia 35 zł
do nabycia na: ekobilet.pl oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona. Miejsca są nienumerowane.

Róża Luksemburg po 106 latach wychodzi z kanału we Wrocławiu pomimo, że „wpadła” do kanału w Berlinie? I idzie ta Róża przez ten Wrocław w 2024, spotyka dziwnego typa, chyba Bakunina, Lewicowe Polityczki, Hutmena itp. Próbuje ich wezwać do rewolucji proletariackiej ta nasza superbohaterka superprodukcji superbohaterskiej (ewentualnie komiksu przygodowego). Na jej drodze tyle walki, tyle rozczarowań, tyle krzywd, tyle wzruszeń, tyle idei – że starczy światu na kolejne 200 lat późnego kapitalizmu.

Spektakl “Kiedyś Różą byłam, dziś gniję w kanale” to nietuzinkowa satyra społeczno-polityczna w reżyserii Roberta Traczyka, która w niebanalny, a momentami komiksowy sposób, obnaża prawdziwą twarz kapitalizmu i nieudolności systemowe.
We Wrocławiu, z zanieczyszczonej Odry, po 106 latach od “przypadkowego” wpadnięcia do berlińskiego kanału, wychodzi Róża Luksemburg. Kobieta, które całe swoje życie poświęciła rewolucji, budzi się i za cel ustanawia sobie doprowadzić w końcu do przewrotu klasy robotniczej.
Zdawać by się mogło, że obecnie zadanie będzie znacznie prostsze – przecież obywatele mają nieporównywalnie więcej swobód, a także ich samoświadomość znacząco wzrosła, w porównaniu do sytuacji sprzed wieku.
Lecz, czy aby na pewno pozytywnie wpłynęło to na chęć i mobilizację ludzi do wprowadzania zmian?
W towarzystwie znakomitej muzyki autorstwa Der Slapstick Tod, podążamy za Różą, która na swojej drodze spotyka coraz bardziej groteskowe postaci, bierze udział w coraz bardziej absurdalnych sytuacjach, a jej nadzieje pokładane w naszym pokoleniu, coraz szybciej maleją…
Sztuka, umieszczając we współczesnych realiach tak wyjątkową i znaczącą postać historyczną, odnalazła niezwykle ciekawy sposób na obnażenie obecnych problemów. Jednym z nim jest kryzys lewicy, która zostaje skonfrontowana z jej pierwotnymi założeniami, a także kwestia klimatu – może stan Odry wynika tak naprawdę z rozkładającego się w niej ciała przyglądającej się naszemu społeczeństwu rewolucjonistki?
H.K. (Fb/PestkaFestival, 2.05.2025)

„Kiedyś Różą byłam, dziś gniję w kanale” w reż. Roberta Traczyka to rozpisana na trójkę aktorów, żartobliwie skonstruowana opowieść o tym, że duch rewolucji nie ginie. Przemieszcza się jedynie jak tytułowa Róża przez czasy i przestrzenie w czerwonej sukni, chcąc rozniecić emocje proletariatu. Kabaretowy rys tekstu Roberta Traczyka i Magdaleny Walkiewicz, który z czytania performatywnego przerodził się w pełnoprawny spektakl teatralny, śmieszy, ale i zastanawia. Z jednej strony Róża w opuszczonej hali znajdzie robotnika, który dmucha balony na Święto Pracy, z drugiej zderzy się ze specyfiką funkcjonowania w gigantycznym magazynie międzynarodowej korporacji. Paulina Krupa zastosowała scenograficzne minimum: aktorzy pojedynczymi elementami kostiumów sugerują, kim aktualnie są. Spektakl opiera się na tekście i prostych działaniach teatralnych. Bohaterowie mówią o tym, że każde pozytywne, kapitalistyczne działanie może mieć swój negatywny rewers, o którym na początku się nie myśli. Ze sceny pada dużo słów, które dziś brzmią anachronicznie, a jednocześnie przypominają o godności pracownika i jego podstawowych prawach. Może to nie Róża zagubiła się w kanałach czasoprzestrzennych, ale wyczuła moment, żeby przypomnieć pewne podstawy, które ludzie zagubili gdzieś po drodze? Duch rewolucji jest obecny w świadomości ludzi w każdym czasie – wystarczy iskra: nawet pod wodą…
Joanna Marcinkowska, Zagubiona Róża L. (Fb/PestkaFestival, 2.05.2025)

Premiera spektaklu odbyła się w ramach Konkursu  [RE]zydencje Festiwal PESTKA.

Premiera wrocławska odbyła się 6 czerwca 2025r. link do fotorelacji: https://okis.pl/fotorelacja-z-premiery-spektaklu-kiedys-roza-bylam-dzis-gnije-w-kanale/

Producenci i współorganizatorzy spektaklu:
B&D Consulting sp. z o.o.

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Produkcja spektaklu współfinansowana z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Scena Ukraińska, pod artystyczną opieką niezależnego teatru GAS, rozpoczęła swoją działalność w 2023 roku przy Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu. Prezentuje dorobek ukraińskich artystek i artystów w obszarze teatru i sztuk performatywnych. Bezpośrednią inspiracją dla powołania Sceny Ukraińskiej była przymusowa emigracja ukraińskich artystów spowodowana pełnoskalową inwazją Rosji na Ukrainę w 2022 roku i systematycznym niszczeniem ukraińskiej kultury. Językiem sceny będzie ukraiński, ale wszystkie spektakle, warsztaty i performanse będą oferować napisy w języku polskim. Dzięki temu scena jest miejscem spotkania wrocławskich społeczności, a także wzmocnia głos mniejszości ukraińskiej w mieście. Ambicją sceny w pierwszym sezonie działalności było stworzenie warunków do rozpowszechniania współczesnej, młodej i niezależnej sztuki ukraińskiej, a tym samym umożliwienie przebywającym na emigracji artystkom i artystom zachowania i kultywowania tożsamości narodowej.

Zapraszamy do kontaktu wszystkich artystów i aktywistów zainteresowanych współtworzeniem Sceny Ukraińskiej: teatrgas.ua@gmail.com

Ми створюємо вистави надихаючись нашими друзями – митцями і мисткинями, захисницями і захисниками всіх професій, котрі щодня обороняють нас на фронті і дають нам можливість виступати в Європі без російських ракет.
Софія Оніщенко, незалежний театр GAS

Українська сцена під художнім керівництвом незалежний театр GAS, що розпочала свою діяльність у 2023 році в Інституті Гротовського у Вроцлаві, представлятиме досягнення українських митців у галузі театрального та перформативного мистецтва. Безпосереднім натхненням для створення української сцени стала вимушена еміграція українських митців, спричинена повномасштабним вторгненням Росії в Україну у 2022 році та систематичним знищенням української культури. Мовою сцени буде українська, але всі вистави, майстер-класи та перформанси будуть супроводжуватися субтитрами польською мовою. Таким чином, сцена має потенціал стати місцем зустрічі спільнот Вроцлава та зміцнити голос української меншини в місті. Амбіція сцени у своєму першому сезоні роботи полягає у створенні умов для поширення сучасного, молодого та незалежного українського мистецтва, що дозволить митцям у еміграції зберігати та культивувати свою національну ідентичність.

Запрошуємо до контакту всіх артистів і активістів зацікавлених спільним будування української сцени. Електронна пошта: teatrgas.ua@gmail.com

PROGRAM 2025:

11–12.12.2025, Jutro 10 lat temu | Завтра 10 років тому
Spektakl niezależnego teatru GAS | Вистава незалежного театру GAS
W ramach Sceny Ukraińskiej | У рамках Української Cцени
Czytaj więcej

8.12.2025, Rola teatru ukraińskiego w Polsce: niezależny teatr GAS we Wrocławiu | Роль українського театру в Польщі: незалежний театр GAS у Вроцлаві
Wykład Zofii Możnej | W ramach Sceny Ukraińskiej
Лекція Зофіі Можней | В рамках Української сцени
Czytaj więcej

30.11.2025, Antologia | Антологія
Spektakl niezależnego teatru GAS |театральна вистава незалежного театру GAS
W ramach Sceny Ukraińskiej | У рамках Української Cцени
Czytaj więcej

17.11.2025, Eksperymenty i mistyfikacje w literaturze ukraińskiej | Літературні експерименти та містифікації з України
Wykład Macieja Piotrowskiego | W ramach Sceny Ukraińskiej
Лекція Мацея Пьотровського | У рамках Української Cцени
Czytaj więcej

7.11.2025, Pieśń/ciało
Warsztaty wokalne prowadzone przez Marinę Mashtaler |  Вокальна майстерня Маріни Машталер
W ramach Sceny Ukraińskiej | В рамах Української Сцени
Czytaj więcej

13.10.2025, Nowatorstwo twórczości Łesia Kurbasa | Новаторство творчості Леся Курбаса
Wykład Sofii Onishchenko | Лекція Софії Оніщенко
W ramach Sceny Ukraińskiej | У рамках Української Cцени
Czytaj więcej

11 i 12.10.2025, Słodko-kwaśny | Кисло-солодкий
Spektakl niezależnego teatru GAS | Вистава незалежного театру GAS
W ramach Sceny Ukraińskiej | У рамках Української Cцени
Czytaj więcej

Organizator:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego

„Amatorki” to spektakl o uwikłaniu w stereotypy. Wszyscy bohaterowie to jakby zrobione według matrycy produkty zbiorowego „bez-myślenia” – chętnie wchodzą w role, w których funkcjonowali i funkcjonują ich rodzice czy dziadkowie, dziedzicząc wiele traum pokoleniowych.

„Kobiety wychodzą często za mąż lub giną w inny sposób” – tak o bohaterkach „Amatorek” pisze noblistka Elfriede Jelinek. Opisując równoległe historie trzech kobiet – Brigitte, Pauli i Susi – Jelinek dokonuje analizy relacji damsko-męskich przedstawionych jako pole walki i przemocy. Relacje między kobietami i mężczyznami budowane są na zasadach biznesowych kontraktów. Kobieta od mężczyzny chce pieniędzy, bezpieczeństwa materialnego, dziecka i nazwiska, co ma niejako usankcjonować ją jako kobietę i pozwolić jej przyjąć określoną rolę w społeczeństwie – żony i matki. Mężczyzna od kobiety oczekuje przyjemności cielesnych, usługiwania i niemalże niewolniczej pracy. On stosuje wobec niej przemoc – ona odpłaca mu się podstępem.

Jedna z bohaterek walczy na śmierć i życie o zapewnienie sobie odpowiedniego statusu społecznego, wyjście z biedy, porzucenie znienawidzonej pracy, podczas gdy druga naiwnie marząc o „miłości przenoszącej góry”, nabiera się na kulturowy mit, oddając w zamian swoją niezależność i marzenia. W obu przypadkach mężczyzna jest środkiem do celu, wehikułem, który ma przenieść do „ziemi obiecanej”, a kobiety są ofiarami zarówno samczej dominacji, jak i własnej bierności, braku ambicji, naiwności, wygodnictwa, ale też stereotypów społecznych, którym ulegają.

Spektakl „Amatorki” to pełne ironii i groteski studium przypadków, opisane ciekawym językiem literackim, okraszone hip-hopwym bitem, do którego Agnieszka Wolny-Hamkało napisała piosenki, odsłaniające inne oblicze głównych bohaterek tej opowieści.

 

 

Data:
12 grudnia | godz. 19:00 KUP BILET
13 grudnia | godz. 17:00 KUP BILET

Miejsce:
Wrocławski Teatr Współczesny im. Marii i Edmunda Wiercińskich, Scena na Strychu
ul. Rzeźnicza 12, Wrocław

Bilety:
40 zł – normalne, 30 zł – ulgowe, do nabycia na stronie Wrocławskiego Teatru Współczesnego www.wteatrw.pl/Amatorki

Spektakl rekomendowany dla widzów 16+

Spektakl współfinansowany ze środków budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz Gminy Wrocław, www.wroclaw.pl

Fot. Łukasz Markuszewski

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z premiery spektaklu „D1. Pieśń o autostradzie”, która odbyła się 21 listopada 2025 w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Kameralny spektakl w reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej to eksperymentalna w formie, śmieszno-straszna opowieść o polityce, społeczeństwie środkowoeuropejskim, pieniądzach i nadziei. Na scenie – Karolina Gorzkowska i Darek Maj. Spektakl jest koprodukcją OKiS we Wrocławiu, Instytutu im. Jerzego Grotowskiego i Teatru Polskiego w Podziemiu. 

Więcej informacji o spektaklu na stronie www.okis.pl/d1-piesn-o-autostradzie/

Fot. Tobiasz Papuczys

Opowieść o  trwającej od dekad budowie autostrady D1, która powinna połączyć dwa największe miasta Słowacji, ale z wielu przyczyn wciąż nie powstaje.
Kameralny spektakl w reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej to eksperymentalna w formie, śmieszno-straszna opowieść o polityce, społeczeństwie środkowoeuropejskim, pieniądzach i nadziei.  Na scenie – Karolina Gorzkowska i Darek Maj.

Na początku było słowo, a słowo to brzmiało autostrada i ktoś powiedział avanti no dalej chodźmy dalej i powiedział dal Dálnice (po czesku) I niektórzy potem jeszcze jakiś czas mówili autostrada i autostráda ale niektórzy już mówili dálnice a niektórzy niektórzy już mówili diaľnica (po słowacku) choć mówili to jeszcze zupełnie cicho cicho zupełnie cichuteńko aby się nie spłoszyć i ktoś szepnął sen
(…)
Serce powiedziało połączenie i powiedziało rozwój regionów i powiedziało infrastruktura i powiedziało rynek powiedziało oferta pracy oferta i mobilność i tranzyt i powiedziało interoperacyjność integracja modalna multimodalność i ktoś powiedział wybory wybory wybory i naród i półprofil i agencja reklamowa powiedziała Claudia Schiffer i Claudia Schiffer powiedziała I love chocolate

Lukáš Brutovský D1

Twórcy:
tekst: Lukáš Brutovský
tłumaczenie, reżyseria i opracowanie muzyczne: Katarzyna Dudzic-Grabińska
kostiumy i asystentka reżysera ds. wizualnych: Anna Adasiak

Obsada:
Ona – Karolina Gorzkowska
On – Darek Maj

——————————–
Projekt grafik: Katarzyna Leks

Producentka ze strony OKiS: Karolina Michalska-Cecot

Prapremiera polska:
21 listopada 2025 (piątek), godz. 19.00 KUP BILET
22 listopada 2025 (sobota), godz. 20.00 KUP BILET

Po premierze spektaklu 21 listopada odbędzie się spotkanie z twórcami, które poprowadzi Henryk Mazurkiewicz.

Miejsce:
Sala Teatru Laboratorium, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:
45 zł – normalne, 35 zł – ulgowe (uczniowie, studenci, emeryci renciści) do nabycia na: okis.pl
oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona
Przedstawienie dla widzów 16+
Czas trwania: ok 60 minut.

Koprodukcja spektaklu:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki

Projekt dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz realizowany ze środków pochodzących ze stypendium Miasta Wrocławia

Partner:

Patronat medialny:
Miesięcznik „Odra”

Zdjęcia autorstwa Pauliny Tomczyk
Na zdjęciach: aktorzy, reżyserka oraz Anna Adasiak (kostiumy i asystentka reżysera ds. wizualnych)

Lukáš Brutovský – słowacki reżyser, tłumacz, dramatopisarz i muzyk, jeden z najważniejszych twórców średniego pokolenia na Słowacji. Ukończył reżyserię na VŠMU w Bratysławie. Już podczas studiów jego przedstawienia pokazywane były na międzynarodowych festiwalach (Bratysława, Praga, Brno, Moskwa) i zdobyły kilka nagród. Współpracuje z licznymi teatrami na Słowacji i w Czechach. W 2014 roku został laureatem nagrody czeskiego czasopisma teatralnego Divadelné nowiny za najlepszą reżyserię sezonu (przedstawienie „Maryša” w HaDivadle w Brnie). Od 2015 roku jest dyrektorem artystycznym w Słowackim Teatrze Kameralnym (Slovenské Komorné Divadlo) w Martinie. Blisko współpracuje z dramaturgiem Miro Dacho już od czasów studiów. Tłumaczy z języka niemieckiego (m.in. Schillera, Bernharda). W ostatnich latach (od wystawienia D1) wyraziście pracuje ze współczesnymi tematami dotyczącymi słowackiego społeczeństwa za pomocą eksperymentalnych, oryginalnych form literackich i scenicznych.

Katarzyna Dudzic-Grabińska jest reżyserką teatralną i radiową oraz tłumaczką języków czeskiego i słowackiego. Studiowała na Uniwersytecie, Akademii Muzycznej oraz w Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu, na Uniwersytecie Masaryka i JAMU w Brnie. Ukończyła kurs reżyserii radiowej w Szkole Wajdy. Ścieżkę artystyczną zaczynała jako muzyk klasyczny. Stypendystka ZAiKS-u, Słowackiego Centrum Literackiego SLOLIA i programu Culture Moves Europe. Jej spektakle były prezentowane na festiwalach w Krakowie, Słupsku, Jeleniej Górze, Spišskiej Novej Vsi czy Kalkucie. Działa interdyscyplinarnie, interesuje ją dialog międzykulturowy, najnowsza historia Europy Środkowej, lingwistyka.

Karolina Gorzkowska – Karolina Gorzkowska absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu, aktorka Opolskiego Teatru Lalki i Aktora. Gościnnie występuje w Teatrze Nowym PROXIMA w Krakowie. Współpracuje także z Teatrem Dormana w Będzinie („Pamięć Rutki” – reżyseria Justyna Łagowska), Teatrem EkoStudio w Opolu oraz Krakowskim Teatrem Komedia. Zagrała między innymi w spektaklach w reżyserii Agaty Dudy – Gracz, Piotra Cieplaka, Bogusława Kierca, Przemysława Jaszczaka, Konrada Dworakowskiego, Tomasza Kaczorowskiego, Marcina Wierzchowskiego. Wystąpiła w ponad trzydziestu czytaniach performatywnych, między innymi w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora, w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu czy w Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. Współtworzy performatywną grupę -bufetowe-. Za rolę Rutki Laskier w spektaklu „Pamięć Rutki”, rolę Ninja Szuko w spektaklu „Zagubiony chłopiec” i rolę Miep Gies w spektaklu “Każdego dnia jest mi żal” została wyróżniona w 26. i 33. Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych Jacka Sieradzkiego.

Dariusz Maj absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1994). W roku 1984 basista wrocławskiej grupy punkowej Sedes. Laureat nagrody wojewody dolnośląskiego dla najlepiej rokującego aktora młodego pokolenia (2002). W latach 1997-2001 aktor Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego w Legnicy (obecnie Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy). W latach 2001-2009 aktor Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. W latach 2009-2013 aktor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego. W Teatrze Polskim we Wrocławiu od 2015-2018 roku. Twórca wielu ról teatralnych i filmowych, współpracował z czołowymi polskimi reżyserami (K. Garbaczewski, M. Zadara, J. Głomb, J. Klata, P. Wojcieszek, M. Strzępka, M. Kleczewska, L. Raczak, K. Zanussi, F. Falk, W. Krzystek, K. Lupa, J. Skrzywanek, R. Talarczyk). Aktor Teatru Polskiego w Podziemiu, gdzie w koprodukcji z OKiS przygotował monodram „Aleja Narodowa” w reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej, nagrodzony Kryształową Pestką na festiwalu Pestka w Jeleniej Górze.

Anna Adasiak – scenografka i kostiumografka teatralna i filmowa, a także jubilerka artystyczna. Absolwentka kierunku Scenografia oraz kierunku Projektowanie Ubioru Kreacyjnego na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Tworzy i współtworzy spektakle w teatrach lalek, dramatycznych i muzycznych oraz pracuje przy etiudach filmowych i serialach telewizyjnych. Współpracowała m.in. z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu i Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem Kombinat we Wrocławiu, Ośrodkiem Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Teatrem Lalki Tęcza w Słupsku, Teatrem Lalki i Aktora w Łomży oraz Szkołą Filmową Mastershot we Wrocławiu i Warszawską Szkołą Filmową. Kuratorka trzech edycji wystawy „Młoda Scenografia” w Słupsku organizowanego w ramach Festiwalu Plastyki Teatrów Lalki i Formy.

Fotorelacja z premiery spektaklu „D1. Pieśń o autostradzie”