Już niedługo premiera nowej koprodukcji Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu „Kiedyś różą byłam, dziś gniję w kanale” przygotowana wspólnie z B&D Consulting sp. z o.o. Spektakl w reżyserii Roberta Traczyka to historia o Róży Luksemburg, łącząca elementy teatru politycznego, groteski i komiksowej narracji. Wrocławska premiera spektaklu odbędzie się w czerwcu w Sali Teatru Laboratorium.

Twórcy:
Tekst: Robert Traczyk, Magdalena Walkiewicz
Reżyseria: Robert Traczyk
Scenografia i kostiumy: Paulina Krupa
Muzyka: Der Slapstick Tod
Reżyseria światła: Daniel Kuman Kuźma
Konsultacje choreograficzne: Magdalena Górnicka-Jottard
Asystent reżysera: Siarhei Artsiomenka

Podziękowania dla Adriana Lewandowskiego za wypożyczenie sukienki ze swojej kolekcji.

Obsada: Paulina Krupa, Igor Paszczyk, Magdalena Walkiewicz
Spektakl dla widzów 15 +

Róża Luksemburg po 106 latach wychodzi z kanału we Wrocławiu pomimo, że „wpadła” do kanału w Berlinie? I idzie ta Róża przez ten Wrocław w 2024, spotyka dziwnego typa, chyba Bakunina, Lewicowe Polityczki, Hutmena itp. Próbuje ich wezwać do rewolucji proletariackiej ta nasza superbohaterka superprodukcji superbohaterskiej (ewentualnie komiksu przygodowego). Na jej drodze tyle walki, tyle rozczarowań, tyle krzywd, tyle wzruszeń, tyle idei – że starczy światu na kolejne 200 lat późnego kapitalizmu.

Fot. Marcin Kaźmierczuk

Daty pokazów:
6 czerwca 2025, godz. 19.00 KUP BILET
7 czerwca 2025, godz. 19.00 KUP BILET

Miejsce:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:

Bilety w cenie: 35 zł do nabycia na: ekobilet.pl
oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona. Miejsca są nienumerowane.

Spektakl “Kiedyś Różą byłam, dziś gniję w kanale” to nietuzinkowa satyra społeczno-polityczna w reżyserii Roberta Traczyka, która w niebanalny, a momentami komiksowy sposób, obnaża prawdziwą twarz kapitalizmu i nieudolności systemowe.
We Wrocławiu, z zanieczyszczonej Odry, po 106 latach od “przypadkowego” wpadnięcia do berlińskiego kanału, wychodzi Róża Luksemburg. Kobieta, które całe swoje życie poświęciła rewolucji, budzi się i za cel ustanawia sobie doprowadzić w końcu do przewrotu klasy robotniczej.
Zdawać by się mogło, że obecnie zadanie będzie znacznie prostsze – przecież obywatele mają nieporównywalnie więcej swobód, a także ich samoświadomość znacząco wzrosła, w porównaniu do sytuacji sprzed wieku.
Lecz, czy aby na pewno pozytywnie wpłynęło to na chęć i mobilizację ludzi do wprowadzania zmian?
W towarzystwie znakomitej muzyki autorstwa Der Slapstick Tod, podążamy za Różą, która na swojej drodze spotyka coraz bardziej groteskowe postaci, bierze udział w coraz bardziej absurdalnych sytuacjach, a jej nadzieje pokładane w naszym pokoleniu, coraz szybciej maleją…
Sztuka, umieszczając we współczesnych realiach tak wyjątkową i znaczącą postać historyczną, odnalazła niezwykle ciekawy sposób na obnażenie obecnych problemów. Jednym z nim jest kryzys lewicy, która zostaje skonfrontowana z jej pierwotnymi założeniami, a także kwestia klimatu – może stan Odry wynika tak naprawdę z rozkładającego się w niej ciała przyglądającej się naszemu społeczeństwu rewolucjonistki?
H.K. (Fb/PestkaFestival, 2.05.2025)

„Kiedyś Różą byłam, dziś gniję w kanale” w reż. Roberta Traczyka to rozpisana na trójkę aktorów, żartobliwie skonstruowana opowieść o tym, że duch rewolucji nie ginie. Przemieszcza się jedynie jak tytułowa Róża przez czasy i przestrzenie w czerwonej sukni, chcąc rozniecić emocje proletariatu. Kabaretowy rys tekstu Roberta Traczyka i Magdaleny Walkiewicz, który z czytania performatywnego przerodził się w pełnoprawny spektakl teatralny, śmieszy, ale i zastanawia. Z jednej strony Róża w opuszczonej hali znajdzie robotnika, który dmucha balony na Święto Pracy, z drugiej zderzy się ze specyfiką funkcjonowania w gigantycznym magazynie międzynarodowej korporacji.
Paulina Krupa zastosowała scenograficzne minimum: aktorzy pojedynczymi elementami kostiumów sugerują, kim aktualnie są. Spektakl opiera się na tekście i prostych działaniach teatralnych. Bohaterowie mówią o tym, że każde pozytywne, kapitalistyczne działanie może mieć swój negatywny rewers, o którym na początku się nie myśli.
Ze sceny pada dużo słów, które dziś brzmią anachronicznie, a jednocześnie przypominają o godności pracownika i jego podstawowych prawach. Może to nie Róża zagubiła się w kanałach czasoprzestrzennych, ale wyczuła moment, żeby przypomnieć pewne podstawy, które ludzie zagubili gdzieś po drodze? Duch rewolucji jest obecny w świadomości ludzi w każdym czasie – wystarczy iskra: nawet pod wodą…
Joanna Marcinkowska, Zagubiona Róża L. (Fb/PestkaFestival, 2.05.2025)

Premiera spektaklu odbyła się w ramach Konkursu  [RE]zydencje Festiwal PESTKA w dniu 1 maja 2025 w Jeleniogórskim Centrum Kultury MUFLON. Festiwal Teatrów i Kultury Awangardowej odbywał się w dniach 30.04-4.05. 2025 przy współpracy Jeleniogórskiego Centrum Kultury ze Stowarzyszeniem „Teatr Odnaleziony”.

Producenci i organizatorzy:
B&D Consulting sp. z o.o.

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Spektakl współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

SCENARIUSZ, REŻYSERIA, SCENOGRAFIA: KRZYSZTOF PULKOWSKI
MULTIMEDIA I OPRAWA MUZYCZNA: MAREK OLEKSY
WYSTĘPUJE: KRZYSZTOF ROGACEWICZ
PROJEKT PLAKATU: BOGUMIŁA TWARDOWSKA-ROGACEWICZ

O spektaklu: 
Autorski dramat inspirowany książkami Josepha Hellera „Paragraf 22” i „Closing Time”. Wizyjna opowieść pełna przewrotnych akcji i napięcia dramaturgicznego, która zwraca się wprost do wrażliwości widza oraz wiedzie jego emocje na wyprawę… na groteskową wycieczkę szlakiem strachu o własne życie…

„PARADOX” – monodram Krzysztofa Rogacewicza
(…) Yosarian Rogacewicza-Pulkowskiego jest sam. Sam ze swoimi wspomnieniami, strachem, wątpliwościami. Jest sobą, swoim przyjacielem, towarzyszami, pułkownikiem, porucznikiem, generałem. Śmieje się, płacze, krzyczy, szepcze, jąka się. Skacze, klęka, pełza, biega. Pije, pali zioło. Jest sam z całym swoim strachem – wtedy i teraz. Bywa poważny, zrozpaczony, zdystansowany. Pokazuje zaskakującą skalę emocji swoich i postaci, które przed nami odgrywa. Jego kostium, odwołujący się do wojennego munduru, to pamiętające lepsze czasy, spodnie moro, kaftan z przedłużonymi rękawami – może to kaftan bezpieczeństwa(…), czapka pilotka(…), manierka i bajecznie kolorowe buciory, których nie powstydziłyby się dzieci-kwiaty przełomu lat 60. i 70. Odniesień do tego okresu znajdujemy w spektaklu znacznie więcej – w obrazach filmowych i muzyce. Krzysztof Rogacewicz pokazuje całą skalę emocji, nastrojów, rozterek i wahań. Jest wewnątrz i na zewnątrz – nie tylko emocjonalnie, ale i w przestrzeni sceny, na której jedynym elementem scenograficznym są zwieszające się białe bryty materiału. One dzielą przestrzeń na tę część w głębi, która przenosi bohatera (ON) w przeszłość, i tę bliżej nas – do dzisiaj. Bywają też ekranem, na którym wyświetlane są ruchome obrazy pokazujące tło jego/naszego życia.
Rogacewicz specjalizuje się w najtrudniejszej formie teatru – monodramie. Po raz kolejny udowadnia, że robi to doskonale – potrafi skupić na sobie uwagę widowni. Śmieszy, wzrusza, drażni, każe słuchać i reagować. W tak trudnym tekście ani na moment nie traci panowania nad nim, nad sobą i nad widownią. Wielkie gratulacje! To rzadkie osiągnięcie. (Urszula Liksztet, Nowiny Jeleniogórskie, nr 26, 29 czerwca 2021)

Krzysztof Rogacewicz        
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1991). W latach 1992 – 98 grał na scenach Teatru Animacji oraz Teatru C.K.Norwida w Jeleniej Górze. Od 1995 roku aktor niezależnego teatru MASKA w Jeleniej Górze. Od lat obecny na ekranie filmowym i telewizyjnym (m.in. „KURIER”, „Safe Inside”, „KOMORNIK, „1”, „KLAN”, „M jak Miłość”, „Na wspólnej”, „Pierwsza miłość”, „Korona Królów”). Laureat „SREBRNEGO KLUCZYKA”– nagrody przyznawanej przez redakcję Nowin Jeleniogórskich za kreację w spektaklu „PASTORAŁKI”.
Od 1992 z monodramem „Kontrabasista” reprezentował Dolny Śląsk na kilkunastu międzynarodowych festiwalach i przeglądach teatralnych (USA, Kanada, Wielka Brytania, Niemcy, Włochy, Finlandia, Grecja, Chorwacja, Armenia, Czechy, Słowacja, Rosja, Ukraina, Albania). Został  nagrodzony na:  BEST INTERNATIONAL AWARD – NOWY JORK – United SOLO Festiva, 15. International Monodrama Festival ALBAMONO (Albania ) 8. Międzynarodowy Festiwal Małych Form Teatralnych i Monodramów LUDI – Orel, ROSJA,  3. Interbalkan Theatre Festival (Ateny, Grecja)

Fragmenty recenzji:
Rogacewicz specjalizuje się w najtrudniejszej formie teatru – monodramie. Po raz kolejny udowadnia, że robi to doskonale – potrafi skupić na sobie uwagę widowni. Śmieszy, wzrusza, drażni, każe słuchać i reagować. W tak trudnym tekście ani na moment nie traci panowania nad nim, nad sobą i nad widownią. Wielkie gratulacje! To rzadkie osiągnięcie.
Urszula Liksztet, Nowiny Jeleniogórskie, nr 26, 29.06.2021

Bohater monodramu jest z jednej strony wojskowym, kimś, kogo doświadczyła wojna, komu należy się niejako z urzędu szacunek, a z drugiej wariatem, osobą zupełnie niepoważną, mówiącą nielogicznie. Kogo więc oglądamy na scenie? Lotnika z traumą wojenną czy błazna? Nie wiadomo. „Paradox” został bowiem tak skonstruowany, że obie możliwości wydają się przez cały czas w równym stopniu prawdopodobne. Raz, słuchając bohatera, odnosi się wrażenie, że jego obserwacje na temat świata są niezwykle celne i błyskotliwe, a za chwilę wydaje się, że bredzi on zupełnie bez sensu. Powaga przeplata się w tym przedstawieniu z groteską, a mądrość z głupotą. Wszystko wzięte jest w cudzysłów, choć kontekst prezentacji jest jak najbardziej poważny – jest nim bowiem troska o ludzkie życie.
Kamil Bujny, Teatr dla wszystkich, 30.11.2021

Producenci spektaklu:
Stowarzyszenie Teatr MASKA
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Produkcja współfinansowana z budżetu  Samorządu Województwa Dolnośląskiego

W maju br. spektakl „Maria Skłodowska-Curie w mowie obronnej” w reżyserii Mariusza Wójtowicza, koprodukowany przez OKiS we Wrocławiu i Stowarzyszenie K.O.T., prezentowany będzie w Ursynowskim Centrum Kultury ALTERNATYWY w Warszawie.

Przedstawienie poprzedzi debata „Maria Skłodowska-Curie – uczona i matka. Jak godzić role nie do pogodzenia?”, podczas której omawiane będą m.in. kwestie: jakim wyzwaniom musiała stawić czoła słynna noblistka jako matka, starając się pogodzić karierę naukową z potrzebami emocjonalnymi swoich dzieci? Jak ówczesne społeczeństwo reagowało na kobiety, które chciały realizować swoje pasje zawodowe, a przy tym być matkami? W rozmowie udział wezmą: Barbara Gołębiowska – dyrektorka Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, Anna Kowalczyk – dziennikarka, pisarka, aktywistka, herstoryczka, autorka bestsellerowej „Brakującej połowy dziejów. Krótkiej historii kobiet na ziemiach polskich” oraz Aleksandra Przeździecka-Kujałowicz – historyczka sztuki, hebraistka, popularyzatorka koncepcji rodzicielstwa bliskości.

„Maria Skłodowska-Curie w mowie obronnej” to spektakl, w którym pracę i życie polskiej naukowczyni poznajemy z perspektywy jej córek – Ewy i Ireny. Trudności związane z codziennością i pracą przeplatają się z obowiązkami macierzyńskimi i nagrodami naukowymi. Bogata mozaika życia Marii Skłodowskiej-Curie ukazuje świat kierowany i dowodzony przez męskie wzorce, a co za tym idzie niesprawiedliwość w traktowaniu kobiet w świecie nauki. W spektaklu poznajemy Marię jako kobietę podejmującą wyzwania w świecie pełnym uprzedzeń.

Jak wysoką cenę zapłaci rodzina Marii za jej idealizm, poświęcenie dla pracy naukowej i wreszcie, za romans z Paulem Langevine? Czy talent, pasja i zdobyte uznanie wynagradzają wszystkie trudy, których wymagało dokonanie nowych odkryć? Te pytania stawiają sobie twórcy spektaklu. W roli córek będzie można zobaczyć Jadwigę Wianecką i Annę Skubik-Sigala. Różnorodne obrazy z życia Marii wzbogacone zostaną autorską muzyką Magdaleny Gorwy, a także scenografią i multimedialnymi wizualizacjami Sebastiana Siepietowskiego. Całość spektaklu będzie ułożona we wciągającą, wartką opowieść przez Mariusza Wójtowicza.

Twórcy spektaklu:
Autorka sztuki: Efstathia
Tłumaczenie: Anna Skubik-Sigala
Reżyseria: Mariusz Wójtowicz
opracowanie tekstu: zespół
Muzyka: Magdalena Gorwa
Kostiumy, scenografia i multimedia: Sebastian Siepietowski
Reżyseria świateł: Wojciech Maniewski
Występują: Jadwiga Wianecka, Anna Skubik-Sigala

EFSTATHIA

Grecka autorka tekstów piosenek i dramatopisarka. Urodziła się i dorastała w Atenach. Studiowała w szkole teologicznej Uniwersytetu w Atenach. Od młodych lat pisała piosenki, a szerszej publiczności zaprezentowała się w 2005 roku dzięki Festiwalowi w Salonikach i nagrodzie za piosenkę „Without You”. Współpracuje z greckimi artystami awangardy, sceny muzycznej i teatralnej. Jej pasją jest tworzenie spektakli muzycznych, libretta, scenariuszy i łączenia wielowymiarowych zdolności artystycznych. Do tej pory wydała 5 albumów, liczne single CD i 8 książek. Oprócz własnej dyskografii, chętnie śpiewa Greckie utwory okresu międzywojennego. Tworzy osobisty styl liryczny, rozwija się w nim i stara się dotykać w poetycki sposób codziennych problemów, z którymi borykają się zachodnie społeczeństwa. Efstathia w większości swoich utworów analizuje temat pozycji kobiet w świecie, ich miejsca na mapie społecznej kiedyś i teraz – uznając za konieczne przywrócenie pozycji kobiet w społeczeństwie w imię równowagi i prawdziwej ewolucji ludzkiej świadomości.

MARIUSZ WÓJTOWICZ

Absolwent Wydziału Lalkarskiego PWST we Wrocławiu. Chociaż pochodzi ze Śląska, od lat związany jest z Toruniem, gdzie od 2001 roku jest aktorem w tamtejszym Teatrze Baj Pomorski. Przez ten czas zagrał ponad czterdzieści ról. Do najważniejszych należą: rola Makbeta w szekspirowskim „Makbecie” czy rola Ojca w „Ślubie” Gombrowicza. Jest reżyserem i współreżyserem przedstawień dla dzieci, m.in.: „Przytulaki, „Gwiazdeczka”, „Przypadki doktora Bonifacego Trąbki”. Współtworzył także spektakle dla dorosłych: „Zebranie, czyli przywitajmy ich razem” – komediowa wizja czasów PRL-u, czy „Takaja” – monodram Anny Skubik, zrealizowany we Wrocławskim Teatrze Lalek. Kilkakrotnie brał udział w projekcie „Lato w Teatrze” jako prowadzący warsztaty teatralne z dziećmi i młodzieżą. Jego pasją poza teatrem i aktorstwem jest gotowanie oraz oglądanie tenisa.

SEBASTIAN SIEPIETOWSKI

W 2021r. obronił z wyróżnieniem dyplom magisterski na ASP we Wrocławiu na kierunku Scenografia, gdzie obecnie prowadzi własny przedmiot w pracowni Laboratorium Przestrzeni Scenograficznych. Absolwent Akademii Teatru Alternatywnego, międzynarodowego projektu interdyscyplinarnej edukacji teatralnej organizowanego w latach 2015-2017. Laureat nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za I miejsce w ogólnopolskim konkursie Najlepszych Dyplomów Scenografii w 2022 roku. Autor scenografii oraz multimediów do spektakli m.in w Teatrze Mickiewicza w Częstochowie, Teatrze Kochanowskiego w Opolu , Teatrze Lalek Pleciuga w Szczecinie, Wrocławskim Teatrze Lalek, Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze oraz na scenie Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu im. Jerzego Grotowskiego. Członek wrocławskiej grupy Cloud Theater, badającej i rozwijającej ideę współpracy nowych technologii i sztuki. Działa na pograniczu teatru, performansu i sztuk wizualnych oraz tworzy wystawy przy współpracy z wrocławskimi instytucjami (Centrum Sztuki WRO, BWA Wrocław, ASP Wrocław, Muzeum Teatru we Wrocławiu).

ANNA SKUBIK-SIGALA

Aktorka-lalkarka, ukończyła PWST Kraków. W 2013 nagrodzona przez Marszałka Województwa Dolnośląskiego za osiągnięcia w dziedzinie kultury. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2013. W 2009 stypendystka Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku. Swoimi monodramami zdobyła wiele nagród krajowych i zagranicznych, m.in. w 2008 – Grand Prix 42. Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora, w 2009 – Nagrodę za innowacyjność w sztuce lalkarskiej podczas 13th World Festival of Puppetry w Pradze, w 2010 – Nagrodę Związku Artystów Scen Polskich za kreację aktorską, w 2011 – Nagrodę Publiczności na Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu, w 2013 – Best Actress-Silver Wayang na World Puppet Carnival w Indonezji, w 2014 – nagrodę Best Solo Interpretation na Harmony World Puppet Carnival w Bangkoku. Prezentowała swoje spektakle w kraju i poza jego granicami: w Los Angeles, Nowym Jorku, Wielkiej Brytanii, Armenii, Czechach, Indonezji, Niemczech, Włoszech, Hiszpanii, Grecji, Szkocji, Irlandii oraz w Ukrainie. Od 2016 prowadzi Stowarzyszenie K.O.T., gdzie realizuje projekty edukacyjne i artystyczne. Współpracuje ze Stowarzyszeniem Kobietostan.

JADWIGA WIANECKA

Aktorka, absolwentka PWSFTviT w Łodzi. Ma doświadczenie teatralne (5 sezonów w Teatrze Śląskim w Katowicach) i przed kamerą (m.in. filmy „Najmro”, „Chłopi’, seriale „Wotum nieufności”, „Barwy szczęścia” i wiele innych). Stworzyła autorski cykl „Dykcja empatyczna”, w ramach stypendium ZAiKS, inspirowany „Porozumieniem bez przemocy” Marshalla Rosenberga. Otrzymała Nagrodę Publiczności na 24. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi za rolę w dyplomowym spektaklu „Paw Królowej” w reż. Ł. Kosa. Prywatnie zainteresowana tematyką „miasta dla ludzi”, jej podstawowy środek transportu po mieście to rower.

MAGDALENA GORWA

Absolwentka Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu na kierunku Kompozycja i teoria muzyki w klasie prof. dra hab. Cezarego Duchnowskiego i dra hab. Pawła Hendricha. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2020), Stypendystka Prezydenta Wrocławia (2023, 2020, 2018) oraz ZAiKS (2022, 2020). Finalistka konkursu Studencki Nobel w kategorii SZTUKA (2021). Jej utwory i aranżacje były wykonywane w wielu miastach w Polsce oraz zagranicą, min. w USA, Korei Południowej, Australii, Norwegii, Szwecji, Holandii, Niemczech czy Białorusi. Od 2016 r. stale współpracuje ze środowiskiem teatralnym. Skomponowała muzykę do ponad 20 spektakli dla teatrów w całej Polsce. Od 2019 roku jest kompozytorką „Teatru Aczemu”. W 2023 roku wraz z dwójką przyjaciół otworzyła autorską szkołę muzyki „Przestrzenie Dźwięku” we Wrocławiu, gdzie naucza gry na gitarze, ukulele, pianinie, teorię muzyki i kompozycji.

Zdjęcia pochodzą z prywatnych materiałów twórców.

Spektakl współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Spektakl Teatru Polskiego w Podziemiu jest sceniczną adaptacją powieści Ali Smith „Jesień” w reżyserii Katarzyny Minkowskiej – jednej z najzdolniejszych artystek najmłodszego pokolenia. Przyglądając się z bliska relacji dwójki nietypowych przyjaciół – stuletniego, pogrążonego we śnie Daniela oraz trzydziestoletniej Elizabeth – Ali Smith buduje w książce pejzaż społeczeństwa w momencie zmiany. Pejzaż w postaci kolażu składającego się z wyciętych różnych skrawków rzeczywistości: wspomnień, obrazów, zapomnianych emocji czy – aktualnego dziś bardzo – chaosu społecznego, pogłębiających się podziałów, które wpływają na życie jednostki. Rzeczywistość miesza się tu ze snem, sen ze wspomnieniem, a wszystkiemu towarzyszy – prawie niezauważalnie – zmiana pory roku. Po gorącym i dusznym lecie przychodzi jesień. Te wszystkie tropy, wycinki i skrawki służą stworzeniu opowieści teatralnej, która w równym stopniu operuje poetyką onirycznego obrazu, co jest próbą analizy, w jaki sposób rzeczywistość polityczna i społeczna determinuje to, kim jesteśmy.

Twórcy:
reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska

asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes

Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty

Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.

kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow

internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur

JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

Fot. Natalia Kabanow

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

   

 

Partnerzy: Bulvary

PROWADZĄCY:
Jarosław Fret jest reżyserem, aktorem, dyrektorem Instytutu Grotowskiego. Założyciel i lider Teatru ZAR, od 2021 roku w tandemie twórczym Studio Wachowicz/Fret. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Kuratorów i kuratora ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser pięciu spektakli zespołu. Tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem „Armine, Sister”, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. W 2016 roku zrealizował spektakl „Medee. O przekraczaniu” z udziałem śpiewaczek z Kairu, Teheranu i Stambułu. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą, był wykładowcą m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Filii we Wrocławiu. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” (2010). Spektakl „Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie” w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej Wrocław 2016. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli, a w 2019 roku Centrum Sztuk Performatywnych.

GOŚĆ:
Prof. Ferruccio Marotti jest historykiem teatru i sztuk performatywnych, eseistą, twórcą filmów poświęconych zagadnieniom sztuk performatywnych i antropologii teatru. Od 1965 roku profesor na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu La Sapienza, obecnie profesor emerytowany. Od 1972 do 1980 roku był członkiem Narodowej Rady Badań Naukowych, a w latach 1975–1981 – adiunktem na Uniwersytecie Bolońskim. Od 1981 do 2010 roku profesor teatru i performansu oraz dyrektor Centro Teatro Ateneo – Centrum Badawczego Uniwersytetu La Sapienza. W swojej pracy naukowej skupia się na: XX-wiecznej teorii teatru (autor książek o Edwardzie Gordonie Craigu i Adolphe Appii), badaniu technicznych i dramaturgicznych aspektów renesansowego teatru włoskiego i komedii dell’arte (autor książek o Leone De Sommi i Flaminio Scali, a także o teoriach i technikach teatralnych renesansu), zagadnieniach antropologii teatru dotyczących wschodnich sztuk performatywnych (twórca filmów o indyjskim bharatanatjam, chakkjarkuttu, kathakali, nagamandalam, rytuałach balijskich, rytuałach somalijskich); badaniach naukowych z wykorzystaniem mediów cyfrowych w sztukach performatywnych (film „Książę Niezłomny – Rekonstrukcja ” oraz filmy o Eduardo De Filippo, Dario Fo i Gian Marii Volonté).

HEKSY dramatyczne zrodziły się z HEKS powieściowych, lecz w żadnym razie nie są z nimi tożsame. To raczej zupełnie nowy, pulsujący organizm, za który w pierwotnej wersji przygotowanej dla Teatru Dramatycznego w Warszawie odpowiadały improwizująca na podstawie swojej powieści Agnieszka Szpila i prowadząca owe wielomiesięczne improwizacje aktorka – Anna Kłos.
Tekst, nad którym rozpoczął pracę Teatr Polski w Podziemiu, jest nowym morfemem łączącym to, co powstało dla Teatru Dramatycznego z zupełnie nową treścią, będącą wynikiem intensywnych poszukiwań Szpili oraz reżyserującej spektakl w Podziemiu – Moniki Pęcikiewicz. Owocem ich intensywnej, twórczej relacji.
Bezkompromisowe pytania o nierozerwalne związki wolności i seksualności, które postawiły przed sobą Pęcikiewicz i Szpila powinny pojawić się w obszarze kulturze dużo wcześniej, niestety z jakichś powodów zostały przemilczane lub podjęte tylko w jednym kontekście – wolności seksualnej, która w patriarchacie przysługuje jedynie uprzywilejowanym, czyli mężczyznom.
Szpila w HEKSACH ogłasza zerwanie ze starymi, sterczącymi narracjami, głosząc w ich miejsce nadejście tego, co płożące, co niehierarchiczne i co w społecznym skłączeniu. Zapowiada upadek wszystkiego, co sztywne, wszystkiego, co w erekcji. Tym, co ma nas ku temu zaprowadzić, jest ekoseksualność, rozumiana jako zupełnie nowa tożsamość oraz nowa perspektywa w sztuce, będąca azymutem dla innych dziedzin kultury, a także sfer życia.
Za radykalnym przewrotem Szpili proklamowanym w HEKSACH przez gwiazdę porno – Pamelę Fellatio – poszły już inne kraje, w których powieść Szpili jest nie tylko czytana, ale i zdobywa coraz szerszy komentariat wśród uznanych krytyków literackich i kulturowych ekspertów.

_________________

Obsada:
Anna Ilczuk — Szajbel/Mathilde
Justyna Janowska — Helene/Ludwige
Andrzej Kłak — Bartek/Antyterorysta/Brat Gladiolus/Straszydlak
Anastazja Kowalska — Pamela Fellatio/Kunegunde
Michał Mrozek — Brodatka/Panda Sąsiad/Brat Niepokalanek/Mathias
Piotr Nerlewski — Rair/Babel
Michał Opaliński — Rozchodnik(Ojciec Szajbel)/Plotek/Brat Hubert
Janka Woźnicka — Trytoma/Matka Szajbel/Activistic Mother/Gretchen
Katarzyna Wuczko — Starodziewica/Ursule/Bernadette/Bokashi

_________________

kurator projektu Piotr Rudzki
produkcja Renata Majewska
plakat, zdjęcia Natalia Kabanow
internet Piotr Sarama
promocja, marketing Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
napisy Alicja Szumańska
koordynacja pracy artystycznej Ada Tabisz
kierownik techniczny Piotr Jacyk

_________________

Prapremiera polska
25 kwietnia 2025, godz. 19.00  KUP BILET
26 kwietnia 2025, godz. 19.00 KUP BILET
27 kwietnia 2025, godz. 17.00  KUP BILET

Miejsce:
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego,
ul. Księcia Witolda 62, Wrocław
(Piekarnia Żywa Kultura)

Bilety w cenie: od 40 do 100 zł do nabycia na www.ekobilet.pl
Liczba miejsc ograniczona

Czas trwania: 3h (z przerwą)

________
Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych, może obrażać uczucia religijne, zawiera sceny o charakterze seksualnym, sceny przemocy i wulgaryzmy.

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Scena Ukraińska, pod artystyczną opieką niezależnego teatru GAS, rozpoczęła swoją działalność w 2023 roku przy Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu. Prezentuje dorobek ukraińskich artystek i artystów w obszarze teatru i sztuk performatywnych. Bezpośrednią inspiracją dla powołania Sceny Ukraińskiej była przymusowa emigracja ukraińskich artystów spowodowana pełnoskalową inwazją Rosji na Ukrainę w 2022 roku i systematycznym niszczeniem ukraińskiej kultury. Językiem sceny będzie ukraiński, ale wszystkie spektakle, warsztaty i performanse będą oferować napisy w języku polskim. Dzięki temu scena jest miejscem spotkania wrocławskich społeczności, a także wzmocnia głos mniejszości ukraińskiej w mieście. Ambicją sceny w pierwszym sezonie działalności było stworzenie warunków do rozpowszechniania współczesnej, młodej i niezależnej sztuki ukraińskiej, a tym samym umożliwienie przebywającym na emigracji artystkom i artystom zachowania i kultywowania tożsamości narodowej.

Zapraszamy do kontaktu wszystkich artystów i aktywistów zainteresowanych współtworzeniem Sceny Ukraińskiej: teatrgas.ua@gmail.com

Ми створюємо вистави надихаючись нашими друзями – митцями і мисткинями, захисницями і захисниками всіх професій, котрі щодня обороняють нас на фронті і дають нам можливість виступати в Європі без російських ракет.
Софія Оніщенко, незалежний театр GAS

Українська сцена під художнім керівництвом незалежний театр GAS, що розпочала свою діяльність у 2023 році в Інституті Гротовського у Вроцлаві, представлятиме досягнення українських митців у галузі театрального та перформативного мистецтва. Безпосереднім натхненням для створення української сцени стала вимушена еміграція українських митців, спричинена повномасштабним вторгненням Росії в Україну у 2022 році та систематичним знищенням української культури. Мовою сцени буде українська, але всі вистави, майстер-класи та перформанси будуть супроводжуватися субтитрами польською мовою. Таким чином, сцена має потенціал стати місцем зустрічі спільнот Вроцлава та зміцнити голос української меншини в місті. Амбіція сцени у своєму першому сезоні роботи полягає у створенні умов для поширення сучасного, молодого та незалежного українського мистецтва, що дозволить митцям у еміграції зберігати та культивувати свою національну ідентичність.

Запрошуємо до контакту всіх артистів і активістів зацікавлених спільним будування української сцени. Електронна пошта: teatrgas.ua@gmail.com

PROGRAM 2025:

12–13.04.2025, Słodko-kwaśny
Premiera spektaklu niezależnego teatru GAS | Прем’єра вистави незалежного театру GAS
Czytaj więcej

22–23.03.2025, Antologia | Антологія
Wrocławska premiera spektaklu niezależnego teatru GAS | Вроцлавська прем’єра незалежного театру GAS
Czytaj więcej

15–16.03.2025, Jutro 10 lat temu | Завтра 10 років тому
Spektakl niezależnego teatru GAS | Вистава незалежного театру GAS
Czytaj więcej

15.02.2025, The Room | Кімната
Spektakl Oleny Hrabiny i Daryny Yurchenko
Po spektaklu o 19.30 odbędzie się spotkanie z twórczyniami (w języku ukraińskim, z tłumaczeniem na język polski)
Czytaj więcej

PROGRAM 2024:

20-21.12.2024, Wiosna, lato, jesień, zima i znowu wiosna | Весна, літо, осінь, зима і знову весна
Spektakl niezależnego teatru GAS | Вистава незалежного театру GAS
Czytaj więcej

7.12.2024, Labirynt bez Minotaura | Лабіринт без Мінотавра
Spektakl w reż. Marii Bakalo | Вистава у реж. Марії Бакало
Czytaj węcej

6.12.2024, Historia Ukrainy | Історія України
Spektakl niezależnego teatru GAS | Спектакль театральної групи GAS
Czytaj węcej

16–17.11.2024, Wiosna, lato, jesień, zima i znowu wiosna | Весна, літо, осінь, зима і знову весна
Spektakl niezależnego teatru GAS | Вистава незалежного театру GAS
Czytaj więcej

2.11.2024, Świat Omy
Premiera spektaklu charkowskiej nieformalnej platformy kulturalnej i kreatywnej „Cvitna Kapusta”
Czytaj węcej

19–20.10.2024, Jutro 10 lat temu
Spektakl niezależnego teatru GAS | Вистава незалежного театру GAS
Czytaj więcej

6.10.2024, Kwiaciarnia
Koncert zespołu kwit/квіт | Концерт гурту kwit/квіт
Czytaj więcej

Organizator:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego