Festiwal małych Prapremier 2025 w Wałbrzychu

Festiwal małych Prapremier to jedyny festiwal w Polsce prezentujący wyłącznie spektakle prapremierowe teatrów lalkowych, skierowane do publiczności dziecięco-młodzieżowej. Jest to wydarzenie ogólnopolskie o charakterze biennale.

Festiwal oferuje widzowi nie tylko obejrzenie wyjątkowych realizacji teatralnych, ale także interaktywny udział w performatywnych czytaniach najnowszej dramaturgii dla dzieci i młodzieży, rozmowach pospektaklowych, dyskusjach z twórcami spektakli, krytykami i pedagogami teatru.

FMP to ważne dla polskiej sceny lalkowej i jej publiczności miejsce wymiany doświadczeń i myśli twórczej, motywującej do interesujących poszukiwań repertuarowych oraz form inscenizacyjnych na miarę potrzeb i aspiracji młodego pokolenia.

VII edycja Festiwalu małych Prapremier odbędzie się w dniach 14 – 19 września 2025r.
Szczegółowy program Festiwalu już wkrótce na: https://teatrlalek.walbrzych.pl/strona/vii-festiwal-malych-prapremier

Spektakle zakwalifikowane do VII edycji Festiwalu

Teatr niewidzialnych dzieci w reżyserii Przemysława Jaszczaka/ TEATR LALEK PLECIUGA W SZCZECINIE
Czarna owca, biały kruk w reżyserii Ewy Galicy/ TEATR ANIMACJI W POZNANIU
Zła dziewczynka w reżyserii Jakuba Krofty/ WROCŁAWSKI TEATR LALEK
Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka w reżyserii Marka Zákosteleckýego/ TEATR LALEK GULIWER W WARSZAWIE
Inny w reżyserii Tomasza Maśląkowskiego/ ŚLĄSKI TEATR LALKI I AKTORA ATENEUM W KATOWICACH
O tym można rozmawiać tylko z królikamiw reżyserii Piotra Soroki/ LUBUSKI TEATR W ZIELONEJ GÓRZE
Siedem łóżek malutkiej popielicy w reżyserii Pawła Paszty/ TEATR H. CH. ANDERSENA W LUBLINIE
Ostatni sen Eugenii w reżyserii Doroty Abbe/ FUNDACJA GRA/NICE W ŁODZI

Organizator: Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu

Współorganizator: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

VII FESTIWAL MAŁYCH PRAPREMIER_ WAŁBRZYCH 2025 dofinansowano z budżetu państwa – ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz ze środków Gminy Wałbrzych.

Spektakl „Limba” Teatru Układ Formalny

Nowe osiedle mieszkaniowe. Zamknięte, dość zamożne, elitarne. Ósemka bohaterów spotyka się podczas zebrania lokatorskiego, żeby zadecydować o posadzeniu drzewka, tytułowej limby.

Rutynowe zebranie ma dość nieoczekiwany przebieg. Lokatorzy reprezentujący różne grupy społeczne, zawody, ideologie, różny stosunek do Unii Europejskiej, status materialny i wyznania mają też różne wizje i pomysły na temat nie tylko drzewa, ale i wielu innych spraw. Kompromis wisi na włosku. Czy uda się porozumieć w skłóconym i spolaryzowanym społeczeństwie? Czy limba przetrwa zebranie lokatorskie? A może sprzeczność interesów i charakterów jest siłą tak destrukcyjną, że konfrontacja będzie nieunikniona? Pod wpływem emocji i nieoczekiwanych zdarzeń prawda o mieszkańcach wychodzi na jaw. Nikt nie jest tym, za kogo się podawał. Czy ktoś w tej wojnie na racje i argumenty może zwyciężyć?

Inspiracją do powstania spektaklu była dwudziesta rocznica przystąpienia Polski do Unii Europejskiej – jubileusz będący znakomitym pretekstem do przyjrzenia się obecnej kondycji naszej wspólnoty, sprawdzenia w jaki sposób naczelne wartości unii narodów, takie jak pluralizm, tolerancja, sprawiedliwość, czy solidarność i równość, funkcjonują obecnie. Temat wspólnoty w różnorodności znakomicie koresponduje także z tegorocznym jubileuszem 25-lecia województwa dolnośląskiego, w którym dzieje się akcja sztuki. Po 1945 roku to była „ziemia niczyja”. Nikt nie wiedział gdzie będzie granica, kto i jak długo będzie sprawował władzę. Nowi mieszkańcy czuli tymczasowość i niepewność nowej ojczyzny. Czy po latach, dzisiaj, nie odzywają się echa tamtych obaw, w nowych mieszkańcach, nowoczesnych osiedli?

Sztuka jest tragikomiczną opowieścią o niemożności porozumienia się. O hejcie, nienawiści, egoizmie, braku empatii i społecznych podziałach.
„Limba” zaczyna się jak u Barei, a kończy jak u Hitchcocka, pomiędzy jest zwyczajne polskie życie, gdzieś na osiedlu, jakich pod Wrocławiem całkiem sporo.

fot. Daga Włoszek-Rabska

TERMINY
26 czerwca 2025 | 19:00
27 czerwca 2025 | 19:00

MIEJSCE
Sala Formalna – Centrum na Przedmieściu
ul. Prądzyńskiego 39A, Wrocław

Szacowany czas trwania 80–90 MINUT

BILETY
https://bit.ly/limba-tuf
40 zł ulgowe / 50 zł normalne

Spektakl rekomendowany dla widzów od 16. roku życia.
TW: dym, światło stroboskopowe, wulgaryzmy, przemoc

REALIZATORZY/ REALIZATORKI
reżyseria PIOTR RATAJCZAK
scenariusz i dramaturgia PIOTR ROWICKI
scenografia MARIANNA LISIECKA-SYSKA
kostiumy NIKOLA ŁADA
choreografia ARKADIUSZ BUSZKO
muzyka TYMOTEUSZ WITCZAK
kierownik produkcji PAWEŁ ZARĘBA
realizacja światła KACPER SCHEFFLER
realizacja dźwięku WIKTOR GRZEGORZEWSKI

obsada ALICJA CZERNIEWICZ/ MALWINA CZEKAJ (gościnnie), WIKTORIA CZUBASZEK, PAULINA MIKUŚKIEWICZ, PRZEMYSŁAW FURDAK, JERZY GÓRSKI, ADAM MICHAŁ PIETRZAK, RAFAŁ PIETRZAK, MACIEJ RABSKI

Producenci i organizatorzy:
Fundacja „Teatr Układ Formalny”
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Spektakl organizowany dzięki współpracy z Przedstawicielstwem Regionalnym Komisji Europejskiej w Polsce.

Produkcja spektaklu była współfinansowana z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz środków Gminy Wrocław.

„SŁOJE DRZEWA” | Premiera

Spektakl, w którym fragmenty prozy Urszuli Kozioł, wybrane jej wiersze oraz cytaty z esejów i felietonów składają się na literacki portret wybitnej poetki, od lat związanej z Wrocławiem. W przedstawieniu znalazły odzwierciedlenie najważniejsze w jej pisarstwie motywy, nazwane przez nią „kołami tematycznymi”.

„Dostrzegam teraz w tych wierszach napisanych na przestrzeni kilku dziesiątków lat” – pisała w „Stanach nieoczywistości” – „zarysowujące się (na kształt przerdzewiałych słojów w przekroju drzewa) koła tematyczne, które w coraz to innej perspektywie nawiązują promieniście do swego rdzenia i usiłują jeszcze inaczej mówić o tym samym, ujmowanym raz z tej, a raz z tamtej strony…”*. I dodawała, że pragnie mówić o człowieku: „wobec cywilizacji, techniki, wobec przyrody (…), wobec wojny, wobec drugiego człowieka, wobec pamięci, dziedzictwa, życia, miłości, śmierci, wobec własnego «ja», wobec czasu wreszcie, w którym owemu «ja» wypadło żyć”**.

Przez długie lata twórczość Urszuli Kozioł pełna była żywej dyskusji ze światem. We wstępie do tomu „Poezje wybrane (II)” autorka pisała: „Myślę, że większość zapisanych przeze mnie stron powstała z pilnej wewnętrznej potrzeby podzielenia się z kimś złymi przeczuciami, które mną owładnęły a które dotyczą losu ludzi i losu świata, (…) są też te zapisy próbą uprzytomnienia sobie i innym różnorakich zagrożeń, są wołaniem o opamiętanie się, nawet jeśli miałoby ono pozostać jedynie wołaniem na puszczy”***.

W ostatniej dekadzie w wierszach Urszuli Kozioł zaczyna dominować krąg rozważań o stracie ukochanego mężczyzny i przejmujący, wnikliwy zapis własnego przemijania, żegnania się z życiem.

W spektaklu „Słoje drzewa” zostały zaprezentowane te dwa nurty refleksji poetyckich: pierwszy – pełen pasji, obrazujący przemiany świata i rosnące wokół nas zagrożenia oraz ten późniejszy – wyciszony, pełen prostoty i pokory, w którym poetka żegna się ze światem.

* Urszula Kozioł, Wciąż o tym samym, [w:] Stany nieoczywistości, PIW, Warszawa 1999, s. 273–274.
** Tamże, s. 273–274.
*** Urszula Kozioł, Poezje wybrane (II) , Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1985, s. 5–6.

TWÓRCY

Reżyseria, scenariusz: Jerzy Bielunas
Muzyka: Sambor Dudziński
Scenografia: Mirosław Chudy
Występują: Wiktoria Glińska, Krystyna Krotoska, Agnieszka Kwietniewska, Halina Litwiniec

Jerzy Bielunas jest reżyserem teatralnym i telewizyjnym, profesorem wykładającym we wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Zrealizował kilkadziesiąt spektakli teatralnych. W czasie studiów był związany z Teatrem „Kalambur” we Wrocławiu. Przez szereg lat współpracował z Przeglądem Piosenki Aktorskiej (PPA) we Wrocławiu. W ramach PPA zrealizował m.in. spektakl „Ballady Morderców” (1998) oparty na piosenkach zespołu Nick Cave and The Bad Seeds, a także koncert ,„Nick Cave i przyjaciele” (1999). Jest również twórcą widowisk telewizyjnych, m.in. koncertu galowego z okazji wejścia Polski do Unii Europejskiej (2004), koncertów z okazji rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego (2003, 2009, 2014), koncertu z okazji 25. rocznicy powstania NSZZ „Solidarność” ( 2005) czy koncertu poświęconego Markowi Grechucie – „Świat w obłokach” – prezentowanego na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (2006). Zrealizował również „Częstochowską Victorię” – plenerowe widowisko w ramach obchodów jubileuszu 350-lecia obrony Jasnej Góry, inscenizowane na wałach klasztoru (2005). We Wrocławiu przygotowywał koncerty z okazji wręczenia Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus (2008 i 2009) oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2013, 2015, 2016). Na Międzynarodowym Festiwalu Mozartowskim „Mozartiana” w Gdańsku reżyserował widowiska: „Operowe fascynacje Chopina” (2010), „Fantazja na oliwskie organy” (2017) i „Muzyka nocy” (2022). Interesuje się też teatrem dla dzieci. Jego przedstawienia dla młodych widzów były wielokrotnie nagradzane. Członek ZAiKS-u. Tłumacz piosenek francuskich, autor sztuk teatralnych, scenariuszy i tekstów piosenek dla dzieci, m.in. utworów, które ukazały się na płycie „Małe WuWu”.

Sambor Dudziński (właśc. Damian Dudziński–Dymek), ur. 3 czerwca 1974 w Bytomiu, jest artystą totalnym: performerem, multiinstrumentalistą, kompozytorem, autorem tekstów, wokalistą, aktorem, lalkarzem, wynalazcą i showmanem. Jego sceniczna działalność łączy teatr, muzykę i elementy transowego rytuału, tworząc unikalne widowiska live. Wielokrotnie występował za granicą, m.in. w USA, Japonii, Niemczech, Finlandii, Francji, Danii, Rosji, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech i w Rumunii. Na scenie posługuje się kilkunastoma instrumentami, łącząc live looping i improwizację. Gra na instrumentach klawiszowych (piano elektryczne, rhodes, organy, key-bass, melodyka), dętych (saksofony, klarnety), perkusyjnych, a także na licznych instrumentach etnicznych (duduk, sopiłka, didgeridoo, drumle, kalimba, berimbao, lira korbowa, ligawki, flety). Jego wokal obejmuje szerokie spektrum stylistyk – od jazzu i belcanto po śpiew etniczny i eksperymentalny. Tworzy muzykę teatralną i filmową, współczesna i wokalną, a także w nurcie jazzu, bluesa, popu i progresywnego rocka.

Koproducenci i współorganizatorzy:
Instytutu im. Jerzego Grotowskiego

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Spektakl jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Spektakl „Lobster” w Kinie Capitol w Miliczu

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu wspólnie z Teatrem Kombinat zapraszają na spektakl „Lobster”. Spektakl powstał w ramach współpracy wrocławskich artystek – pisarki i dramaturżki Agnieszki Wolny-Hamkało oraz reżyserki Katarzyny Baranieckiej.

Jak nie utracić nadziei i się nie poddać? Jak godnie przejść przez życiowy kryzys? Jak nie utracić sprawczości?

Inspiracją do powstania przedstawienia jest historia kobiety dotkniętej chorobą terminalną. Jej życiorys i postawa pokazują inną perspektywę, inne pomysły na radzenie sobie z chorobą niż te, z którymi zwykle się spotykamy. Bohaterka spektaklu nie zgadza się na rolę ofiary, ale chce żyć na pełnych prawach. Spektakl wychodzi poza ramy obyczajowej sztuki realistycznej w stronę surrealizmu z elementami performatywnymi. Chór komentujących akcję homarów, antypokaz mody ZUS-owskiej i przeniesione w kontekst współczesny fragmenty opery Brechta, pozwalają przyjrzeć się ekonomii i estetyce chorowania.

Twórcy:
scenariusz: Agnieszka Wolny-Hamkało
reżyseria: Katarzyna Baraniecka
muzyka: Mateusz Ryczek
scenografia i kostiumy: Anna Adasiak
aranżacja oświetlenia: Marzena Muzyk
projekcje wideo: Alicja Rzeźnik
choreografia: Maja Lewicka
występują: Angelika Wójcik, Albert Pyśk, Maja Lewicka

fot.M.Cydzik

Data pokazu:
18 czerwca 2025, godz. 18.00

Miejsce:
Kino Capitol w Miliczu, ul, Marszałka Józefa Piłsudskiego 14

Bilety:
Wstęp bezpłatny – wejściówki do odbioru w Sekretariacie Ośrodka Kultury w Miliczu

Czas trwania 90 minut
Przedstawienie dla widzów 16+

Producenci i organizatorzy:
Fundacja Kombinat
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Współorganizator:
Ośrodek Kultury w Miliczu

Spektakl współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego.

„Jesień” w Teatrze Polskim w Podziemiu

Spektakl Teatru Polskiego w Podziemiu jest sceniczną adaptacją powieści Ali Smith „Jesień” w reżyserii Katarzyny Minkowskiej – jednej z najzdolniejszych artystek najmłodszego pokolenia. Przyglądając się z bliska relacji dwójki nietypowych przyjaciół – stuletniego, pogrążonego we śnie Daniela oraz trzydziestoletniej Elizabeth – Ali Smith buduje w książce pejzaż społeczeństwa w momencie zmiany. Pejzaż w postaci kolażu składającego się z wyciętych różnych skrawków rzeczywistości: wspomnień, obrazów, zapomnianych emocji czy – aktualnego dziś bardzo – chaosu społecznego, pogłębiających się podziałów, które wpływają na życie jednostki. Rzeczywistość miesza się tu ze snem, sen ze wspomnieniem, a wszystkiemu towarzyszy – prawie niezauważalnie – zmiana pory roku. Po gorącym i dusznym lecie przychodzi jesień. Te wszystkie tropy, wycinki i skrawki służą stworzeniu opowieści teatralnej, która w równym stopniu operuje poetyką onirycznego obrazu, co jest próbą analizy, w jaki sposób rzeczywistość polityczna i społeczna determinuje to, kim jesteśmy.

Twórcy:
reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska

asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes

Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty

Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.

kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow

internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur

JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

Fot. Natalia Kabanow

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

Partnerzy: Bulvary

Bulvary

Czerwcowy pokaz spektaklu „Lobster” we Wrocławiu

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu wspólnie z Teatrem Kombinat zapraszają na spektakl „Lobster”. Spektakl powstał w ramach współpracy wrocławskich artystek – pisarki i dramaturżki Agnieszki Wolny-Hamkało oraz reżyserki Katarzyny Baranieckiej.

Jak nie utracić nadziei i się nie poddać? Jak godnie przejść przez życiowy kryzys? Jak nie utracić sprawczości?

Inspiracją do powstania przedstawienia jest historia kobiety dotkniętej chorobą terminalną. Jej życiorys i postawa pokazują inną perspektywę, inne pomysły na radzenie sobie z chorobą niż te, z którymi zwykle się spotykamy. Bohaterka spektaklu nie zgadza się na rolę ofiary, ale chce żyć na pełnych prawach. Spektakl wychodzi poza ramy obyczajowej sztuki realistycznej w stronę surrealizmu z elementami performatywnymi. Chór komentujących akcję homarów, antypokaz mody ZUS-owskiej i przeniesione w kontekst współczesny fragmenty opery Brechta, pozwalają przyjrzeć się ekonomii i estetyce chorowania.

Twórcy:
scenariusz: Agnieszka Wolny-Hamkało
reżyseria: Katarzyna Baraniecka
muzyka: Mateusz Ryczek
scenografia i kostiumy: Anna Adasiak
aranżacja oświetlenia: Marzena Muzyk
projekcje wideo: Alicja Rzeźnik
choreografia: Maja Lewicka
występują: Angelika Wójcik, Albert Pyśk, Maja Lewicka

fot.M.Cydzik

Daty pokazów:
13 czerwca 2025, godz. 18.00 KUP BILET

Czas trwania 90 minut

Miejsce:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:

Bilety w cenie:
30 zł do 8 czerwca od 9 czerwca 35 zł do nabycia na: ekobilet.pl
oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona. Miejsca są nienumerowane.

Przedstawienie dla widzów 16+

Producenci i organizatorzy:
Fundacja Kombinat
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Produkcja spektaklu współfinansowana ze środków budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz Gminy Wrocław, www.wroclaw.pl

Partner:

Fotografia teatralna

Wystawa stanowi efekt pracy twórczej fotografek i fotografów, którzy przez cały bieżący sezon teatralny mieli okazję dokumentować wydarzenia odbywające się m.in. w przestrzeniach Instytutu im. Jerzego Grotowskiego oraz wrocławskiej Akademii Sztuk Teatralnych.

Autorki i autorzy zdjęć:

Magda Boruch, Ewa Drankowska, Marcelina Durska, Izabela Grzebieniak, Karolina Kluza, Agnieszka Kołdyka, Alicja Kopiec, Karolina Kratochwil, Dominik Kurzyński, Marta Matuszewska, Małgorzata Paczka, Wiktoria Palczewska, Zbigniew Śmiałek, Karolina Świerzy, Anna Wasilewska, Katarzyna Zarychta, Michał Zasina

Z powszechnie wykorzystywanych możliwości dokumentowania teatru (przy jednoczesnej i w gruncie rzeczy oczywistej niemożności jego udokumentowania) fotografia wydaje się być jedną z najlepszych, jeśli nie najlepszą. Ulotność tego medium pozwala jasno wyodrębnić sceniczne emocje oraz podkreślić dramaturgię wybranego momentu. Właśnie ten pierwiastek ulotności stanowi wspólny mianownik dla fotografii i teatru. Zarówno teatr, jak i fotografia są jedynie śladem tego, co się wydarzyło i co nie ma prawa się powtórzyć. Teatr i fotografia to zawsze chwila miniona, mgliste i indywidualne wspomnienie, coś, co nie istnieje, choć wiemy, że kiedyś istniało. Fotograf teatralny to specyficzny widz – taki, który potrzebuje publiczności dla swojego procesu patrzenia. Tylko w spojrzeniu opartym na pełnej emocjonalnej subiektywności i własnej interpretacji wizualnej istnieje szansa na udaną dokumentację fotograficzną przedstawienia, tylko wtedy można się choć trochę zbliżyć do oddania atmosfery i wewnętrznej dynamiki spektaklu oraz tego wszystkiego, co istnieje w nim „pomiędzy” i co w teatrze niematerialne – teatrze, który przecież współcześnie objawia się nam dużo częściej w swoich imponderabiliach i w zmiennych relacjach między jego uczestnikami i elementami niż na przykład w syntezie poszczególnych sztuk, jak chciał tego Richard Wagner. W takim ujęciu fotografia teatralna może stać się, podobnie jak spektakl teatralny, zapisem zarówno indywidualnego, jak i kolektywnego doświadczenia.
Tobiasz Papuczys, kurator wystawy

Specjalne podziękowania dla Wydziału Lalkarskiego Akademii Sztuk Teatralnych Filii we Wrocławiu, Teatru Układ Formalny, Teatru Dialogu oraz Studia Kokyu za możliwość uczestniczenia w próbach przygotowywanych spektakli.

Więcej o warsztatach: https://grotowski-institute.pl/wydarzenia/fotografia-teatralna-2024/

Tobiasz Papuczys (ur. 1985) jest fotografem teatralnym i dokumentalnym, kuratorem wystaw fotograficznych, teatrologiem, filmoznawcą, wykładowcą uniwersyteckim z kilkunastoletnim stażem. Pięciokrotny finalista Konkursu Fotografii Teatralnej organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, zwycięzca IV edycji w 2018 roku oraz dwukrotny laureat III nagrody podczas VI edycji tego konkursu w 2020 roku oraz IX edycji w 2023 roku. Od 2019 roku fotograf Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Konsultant artystyczny Cloud Theater przy spektaklach „Technologia jest Istotą” w Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu i „Don K.” w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. W latach 2008–2018 krytyk teatralny. Od 2010 pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie prowadzi zajęcia z teatru, filmu, performatywności fotografii, współczesnej kultury wizualnej, oraz w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, w którym prowadzi również autorskie warsztaty fotografii teatralnej. Jego fotografie były publikowane m.in. w „Przekroju”, „Polityce”, „Newsweeku”, „Gazecie Wyborczej”, „Tygodniku Powszechnym”, „The Japan Times”, „Teatrze”, „Didaskaliach”, „Dialogu”, „Dwutygodniku”, „Odrze”, „Ricie Baum” i „Vogue Polska”. W 2020 roku nominowany do WARTO – Nagrody Kulturalnej „Gazety Wyborczej” za „konsekwentne utrwalanie scenicznych emocji na fotografiach teatralnych, które stanowią dla widzów nieodzowny element doświadczania spektaklu”. Juror VII edycji Konkursu Fotografii Teatralnej w 2021 roku. Finalista Grand Press Photo 2023. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików.
www.instagram.com/tobiasz.papuczys/

OKiS_IG_

Fotorelacja z premiery spektaklu „Kiedyś różą byłam, dziś gniję w kanale”

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z premiery spektaklu „Kiedyś różą byłam, dziś gniję w kanale”, która odbyła się 6 czerwca 2025 w Sali Teatru Laboratorium Instytutu Grotowskiego.

Więcej o spektaklu na stronie www.okis.pl/kiedys-roza-bylam-dzis-gnije-w-kanale-premiera-spektaklu/

fot. Tobiasz Papuczys