X

„Jesień” w Teatrze Polskim w Podziemiu. Grudzień 2025

Spektakl Teatru Polskiego w Podziemiu jest sceniczną adaptacją powieści Ali Smith „Jesień” w reżyserii Katarzyny Minkowskiej – jednej z najzdolniejszych artystek najmłodszego pokolenia. Przyglądając się z bliska relacji dwójki nietypowych przyjaciół – stuletniego, pogrążonego we śnie Daniela oraz trzydziestoletniej Elizabeth – Ali Smith buduje w książce pejzaż społeczeństwa w momencie zmiany. Pejzaż w postaci kolażu składającego się z wyciętych różnych skrawków rzeczywistości: wspomnień, obrazów, zapomnianych emocji czy – aktualnego dziś bardzo – chaosu społecznego, pogłębiających się podziałów, które wpływają na życie jednostki. Rzeczywistość miesza się tu ze snem, sen ze wspomnieniem, a wszystkiemu towarzyszy – prawie niezauważalnie – zmiana pory roku. Po gorącym i dusznym lecie przychodzi jesień. Te wszystkie tropy, wycinki i skrawki służą stworzeniu opowieści teatralnej, która w równym stopniu operuje poetyką onirycznego obrazu, co jest próbą analizy, w jaki sposób rzeczywistość polityczna i społeczna determinuje to, kim jesteśmy.

 

Twórcy:
reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska

asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes
Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty

Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.

kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow

internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur

 

JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

Fot. Natalia Kabanow

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego


Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

Grupa Wydawnicza Foksal   Wydawnictwo WAB

 

Partnerzy: Bulvary

Bulvary

„D1. Pieśń o autostradzie” – premiera spektaklu

Opowieść o  trwającej od dekad budowie autostrady D1, która powinna połączyć dwa największe miasta Słowacji, ale z wielu przyczyn wciąż nie powstaje.
Kameralny spektakl w reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej to eksperymentalna w formie, śmieszno-straszna opowieść o polityce, społeczeństwie środkowoeuropejskim, pieniądzach i nadziei.  Na scenie – Karolina Gorzkowska i Darek Maj.

Na początku było słowo, a słowo to brzmiało autostrada i ktoś powiedział avanti no dalej chodźmy dalej i powiedział dal Dálnice (po czesku) I niektórzy potem jeszcze jakiś czas mówili autostrada i autostráda ale niektórzy już mówili dálnice a niektórzy niektórzy już mówili diaľnica (po słowacku) choć mówili to jeszcze zupełnie cicho cicho zupełnie cichuteńko aby się nie spłoszyć i ktoś szepnął sen
(…)
Serce powiedziało połączenie i powiedziało rozwój regionów i powiedziało infrastruktura i powiedziało rynek powiedziało oferta pracy oferta i mobilność i tranzyt i powiedziało interoperacyjność integracja modalna multimodalność i ktoś powiedział wybory wybory wybory i naród i półprofil i agencja reklamowa powiedziała Claudia Schiffer i Claudia Schiffer powiedziała I love chocolate

Lukáš Brutovský D1

 

Twórcy:
tekst: Lukáš Brutovský
tłumaczenie, reżyseria i opracowanie muzyczne: Katarzyna Dudzic-Grabińska
kostiumy i asystentka reżysera ds. wizualnych: Anna Adasiak

Obsada:
Ona – Karolina Gorzkowska
On – Darek Maj

——————————–
Projekt grafik: Katarzyna Leks

Producentka ze strony OKiS: Karolina Michalska-Cecot


Prapremiera polska:

21 listopada 2025 (piątek), godz. 19.00 KUP BILET
22 listopada 2025 (sobota), godz. 20.00 KUP BILET

Po premierze spektaklu 21 listopada odbędzie się spotkanie z twórcami, które poprowadzi Henryk Mazurkiewicz.

Miejsce:
Sala Teatru Laboratorium, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Rynek-Ratusz 27, Wrocław

Bilety:
45 zł – normalne, 35 zł – ulgowe (uczniowie, studenci, emeryci renciści) do nabycia na: okis.pl
oraz (w przypadku niewyczerpania puli) na 40 minut przed spektaklem w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Rynek-Ratusz 27, Wrocław
Liczba miejsc ograniczona
Przedstawienie dla widzów 16+
Czas trwania: ok 60 minut.

Koprodukcja spektaklu:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki


Projekt dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego
oraz realizowany ze środków pochodzących ze stypendium Miasta Wrocławia

Partner:

Patronat medialny:
Miesięcznik „Odra”

Zdjęcia autorstwa Pauliny Tomczyk
Na zdjęciach: aktorzy, reżyserka oraz Anna Adasiak (kostiumy i asystentka reżysera ds. wizualnych)

 

Lukáš Brutovský – słowacki reżyser, tłumacz, dramatopisarz i muzyk, jeden z najważniejszych twórców średniego pokolenia na Słowacji. Ukończył reżyserię na VŠMU w Bratysławie. Już podczas studiów jego przedstawienia pokazywane były na międzynarodowych festiwalach (Bratysława, Praga, Brno, Moskwa) i zdobyły kilka nagród. Współpracuje z licznymi teatrami na Słowacji i w Czechach. W 2014 roku został laureatem nagrody czeskiego czasopisma teatralnego Divadelné nowiny za najlepszą reżyserię sezonu (przedstawienie „Maryša” w HaDivadle w Brnie). Od 2015 roku jest dyrektorem artystycznym w Słowackim Teatrze Kameralnym (Slovenské Komorné Divadlo) w Martinie. Blisko współpracuje z dramaturgiem Miro Dacho już od czasów studiów. Tłumaczy z języka niemieckiego (m.in. Schillera, Bernharda). W ostatnich latach (od wystawienia D1) wyraziście pracuje ze współczesnymi tematami dotyczącymi słowackiego społeczeństwa za pomocą eksperymentalnych, oryginalnych form literackich i scenicznych.

 

Katarzyna Dudzic-Grabińska jest reżyserką teatralną i radiową oraz tłumaczką języków czeskiego i słowackiego. Studiowała na Uniwersytecie, Akademii Muzycznej oraz w Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu, na Uniwersytecie Masaryka i JAMU w Brnie. Ukończyła kurs reżyserii radiowej w Szkole Wajdy. Ścieżkę artystyczną zaczynała jako muzyk klasyczny. Stypendystka ZAiKS-u, Słowackiego Centrum Literackiego SLOLIA i programu Culture Moves Europe. Jej spektakle były prezentowane na festiwalach w Krakowie, Słupsku, Jeleniej Górze, Spišskiej Novej Vsi czy Kalkucie. Działa interdyscyplinarnie, interesuje ją dialog międzykulturowy, najnowsza historia Europy Środkowej, lingwistyka.

 

Karolina Gorzkowska – Karolina Gorzkowska absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu, aktorka Opolskiego Teatru Lalki i Aktora. Gościnnie występuje w Teatrze Nowym PROXIMA w Krakowie. Współpracuje także z Teatrem Dormana w Będzinie („Pamięć Rutki” – reżyseria Justyna Łagowska), Teatrem EkoStudio w Opolu oraz Krakowskim Teatrem Komedia. Zagrała między innymi w spektaklach w reżyserii Agaty Dudy – Gracz, Piotra Cieplaka, Bogusława Kierca, Przemysława Jaszczaka, Konrada Dworakowskiego, Tomasza Kaczorowskiego, Marcina Wierzchowskiego. Wystąpiła w ponad trzydziestu czytaniach performatywnych, między innymi w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora, w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu czy w Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. Współtworzy performatywną grupę -bufetowe-. Za rolę Rutki Laskier w spektaklu „Pamięć Rutki”, rolę Ninja Szuko w spektaklu „Zagubiony chłopiec” i rolę Miep Gies w spektaklu “Każdego dnia jest mi żal” została wyróżniona w 26. i 33. Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych Jacka Sieradzkiego.

 

Dariusz Maj absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1994). W roku 1984 basista wrocławskiej grupy punkowej Sedes. Laureat nagrody wojewody dolnośląskiego dla najlepiej rokującego aktora młodego pokolenia (2002). W latach 1997-2001 aktor Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego w Legnicy (obecnie Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy). W latach 2001-2009 aktor Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. W latach 2009-2013 aktor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego. W Teatrze Polskim we Wrocławiu od 2015-2018 roku. Twórca wielu ról teatralnych i filmowych, współpracował z czołowymi polskimi reżyserami (K. Garbaczewski, M. Zadara, J. Głomb, J. Klata, P. Wojcieszek, M. Strzępka, M. Kleczewska, L. Raczak, K. Zanussi, F. Falk, W. Krzystek, K. Lupa, J. Skrzywanek, R. Talarczyk). Aktor Teatru Polskiego w Podziemiu, gdzie w koprodukcji z OKiS przygotował monodram „Aleja Narodowa” w reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej, nagrodzony Kryształową Pestką na festiwalu Pestka w Jeleniej Górze.

 

Anna Adasiak – scenografka i kostiumografka teatralna i filmowa, a także jubilerka artystyczna. Absolwentka kierunku Scenografia oraz kierunku Projektowanie Ubioru Kreacyjnego na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Tworzy i współtworzy spektakle w teatrach lalek, dramatycznych i muzycznych oraz pracuje przy etiudach filmowych i serialach telewizyjnych. Współpracowała m.in. z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu i Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem Kombinat we Wrocławiu, Ośrodkiem Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Teatrem Lalki Tęcza w Słupsku, Teatrem Lalki i Aktora w Łomży oraz Szkołą Filmową Mastershot we Wrocławiu i Warszawską Szkołą Filmową. Kuratorka trzech edycji wystawy „Młoda Scenografia” w Słupsku organizowanego w ramach Festiwalu Plastyki Teatrów Lalki i Formy.

 

 

Fotorelacja z premiery spektaklu „D1. Pieśń o autostradzie”

JESIEŃ Katarzyny Minkowskiej na 30. Olsztyńskich Spotkaniach Teatralnych

JESIEŃ Katarzyny Minkowskiej na 30. Olsztyńskich Spotkaniach Teatralnych

Spektakl “Jesień” w reż. Katarzyny Minkowskiej zainauguruje 30. Olsztyńskie Spotkania Teatralne. Olsztyńskie Spotkania Teatralne są nie tylko okazją do oglądania spektakli, lecz także przestrzenią dialogu. Po przedstawieniach odbędą się spotkania z twórcami prowadzone przez krytyków teatralnych i dziennikarzy, podczas których widzowie będą mogli usłyszeć o kulisach pracy i inspiracjach, a także podzielić się swoimi refleksjami i zadać własne pytania.

Twórcy:
reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska

asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes
Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty

Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.

kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow

internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur

 

JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

Fot. Natalia Kabanow

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego


Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

Grupa Wydawnicza Foksal   Wydawnictwo WAB

 

Partnerzy: Bulvary

Bulvary

„Jesień” w Teatrze Polskim w Podziemiu

Spektakl Teatru Polskiego w Podziemiu jest sceniczną adaptacją powieści Ali Smith „Jesień” w reżyserii Katarzyny Minkowskiej – jednej z najzdolniejszych artystek najmłodszego pokolenia. Przyglądając się z bliska relacji dwójki nietypowych przyjaciół – stuletniego, pogrążonego we śnie Daniela oraz trzydziestoletniej Elizabeth – Ali Smith buduje w książce pejzaż społeczeństwa w momencie zmiany. Pejzaż w postaci kolażu składającego się z wyciętych różnych skrawków rzeczywistości: wspomnień, obrazów, zapomnianych emocji czy – aktualnego dziś bardzo – chaosu społecznego, pogłębiających się podziałów, które wpływają na życie jednostki. Rzeczywistość miesza się tu ze snem, sen ze wspomnieniem, a wszystkiemu towarzyszy – prawie niezauważalnie – zmiana pory roku. Po gorącym i dusznym lecie przychodzi jesień. Te wszystkie tropy, wycinki i skrawki służą stworzeniu opowieści teatralnej, która w równym stopniu operuje poetyką onirycznego obrazu, co jest próbą analizy, w jaki sposób rzeczywistość polityczna i społeczna determinuje to, kim jesteśmy.

 

Twórcy:
reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska

asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes

Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty

Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.

kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow

internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur

 

JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

Fot. Natalia Kabanow

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego


Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

Grupa Wydawnicza Foksal   Wydawnictwo WAB

 

Partnerzy: Bulvary

Bulvary

Spektakl „HEKSY”, reż. Monika Pęcikiewicz

HEKSY dramatyczne zrodziły się z HEKS powieściowych, lecz w żadnym razie nie są z nimi tożsame. To raczej zupełnie nowy, pulsujący organizm, za który w pierwotnej wersji przygotowanej dla Teatru Dramatycznego w Warszawie odpowiadały improwizująca na podstawie swojej powieści Agnieszka Szpila i prowadząca owe wielomiesięczne improwizacje aktorka – Anna Kłos.
Tekst, nad którym rozpoczął pracę Teatr Polski w Podziemiu, jest nowym morfemem łączącym to, co powstało dla Teatru Dramatycznego z zupełnie nową treścią, będącą wynikiem intensywnych poszukiwań Szpili oraz reżyserującej spektakl w Podziemiu – Moniki Pęcikiewicz. Owocem ich intensywnej, twórczej relacji.
Bezkompromisowe pytania o nierozerwalne związki wolności i seksualności, które postawiły przed sobą Pęcikiewicz i Szpila powinny pojawić się w obszarze kulturze dużo wcześniej, niestety z jakichś powodów zostały przemilczane lub podjęte tylko w jednym kontekście – wolności seksualnej, która w patriarchacie przysługuje jedynie uprzywilejowanym, czyli mężczyznom.
Szpila w HEKSACH ogłasza zerwanie ze starymi, sterczącymi narracjami, głosząc w ich miejsce nadejście tego, co płożące, co niehierarchiczne i co w społecznym skłączeniu. Zapowiada upadek wszystkiego, co sztywne, wszystkiego, co w erekcji. Tym, co ma nas ku temu zaprowadzić, jest ekoseksualność, rozumiana jako zupełnie nowa tożsamość oraz nowa perspektywa w sztuce, będąca azymutem dla innych dziedzin kultury, a także sfer życia.
Za radykalnym przewrotem Szpili proklamowanym w HEKSACH przez gwiazdę porno – Pamelę Fellatio – poszły już inne kraje, w których powieść Szpili jest nie tylko czytana, ale i zdobywa coraz szerszy komentariat wśród uznanych krytyków literackich i kulturowych ekspertów.

 

 

 

Twórcy:
reżyseria Monika Pęcikiewicz
dramaturgia i adaptacja (z wykorzystaniem fragmentów improwizacji autorstwa Agnieszki Szpili i Anny Kłos) Agnieszka Szpila
scenografia i kostiumy Grzegorz Więckowski, Karolina Benoit
wizualizacje: reżyseria i art direction – Sebastian Pańczyk
wizualizacje 3d; Bartłomiej Szlachcic
zdjęcia: Kuba Czapczyński
produkcja wizualizacji: Anna Pietkun
muzyka Stefan Węgłowski
choreografia Aleksandra Grącka-Baczyńska
ruch sceniczny Bartłomiej Gąsior
reżyseria światła Wojciech Puś
asystent reżyserki Michał Opaliński
przekład na język angielski Aga Zano

_________________

Obsada:
Anna Ilczuk — Szajbel/Mathilde
Justyna Janowska — Helene/Ludwige
Andrzej Kłak — Bartek/Antyterorysta/Brat Gladiolus/Straszydlak
Anastazja Kowalska — Pamela Fellatio/Kunegunde
Michał Mrozek — Brodatka/Panda Sąsiad/Brat Niepokalanek/Mathias
Piotr Nerlewski — Rair/Babel
Michał Opaliński — Rozchodnik(Ojciec Szajbel)/Plotek/Brat Hubert
Janka Woźnicka — Trytoma/Matka Szajbel/Activistic Mother/Gretchen
Katarzyna Wuczko — Starodziewica/Ursule/Bernadette/Bokashi

_________________

kurator projektu Piotr Rudzki
produkcja Renata Majewska
plakat, zdjęcia Natalia Kabanow
internet Piotr Sarama
promocja, marketing Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
napisy Alicja Szumańska
koordynacja pracy artystycznej Ada Tabisz
kierownik techniczny Piotr Jacyk

_________________

Prapremiera polska
25 kwietnia 2025, godz. 19.00  KUP BILET
26 kwietnia 2025, godz. 19.00 KUP BILET
27 kwietnia 2025, godz. 17.00  KUP BILET

Miejsce:
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego,
ul. Księcia Witolda 62, Wrocław
(Piekarnia Żywa Kultura)

Bilety w cenie: od 40 do 100 zł do nabycia na www.ekobilet.pl
Liczba miejsc ograniczona

Czas trwania: 3h (z przerwą)


________
❗ Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych, może obrażać uczucia religijne, zawiera sceny o charakterze seksualnym, sceny przemocy i wulgaryzmy.

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

 

Spektakl „HEKSY”, reż. Monika Pęcikiewicz – PREMIERA

HEKSY dramatyczne zrodziły się z HEKS powieściowych, lecz w żadnym razie nie są z nimi tożsame. To raczej zupełnie nowy, pulsujący organizm, za który w pierwotnej wersji przygotowanej dla Teatru Dramatycznego w Warszawie odpowiadały improwizująca na podstawie swojej powieści Agnieszka Szpila i prowadząca owe wielomiesięczne improwizacje aktorka – Anna Kłos.

Tekst, nad którym rozpoczął pracę Teatr Polski w Podziemiu, jest nowym morfemem łączącym to, co powstało dla Teatru Dramatycznego z zupełnie nową treścią, będącą wynikiem intensywnych poszukiwań Szpili oraz reżyserującej spektakl w Podziemiu – Moniki Pęcikiewicz. Owocem ich intensywnej, twórczej relacji.

Bezkompromisowe pytania o nierozerwalne związki wolności i seksualności, które postawiły przed sobą Pęcikiewicz i Szpila powinny pojawić się w obszarze kulturze dużo wcześniej, niestety z jakichś powodów zostały przemilczane lub podjęte tylko w jednym kontekście – wolności seksualnej, która w patriarchacie przysługuje jedynie uprzywilejowanym, czyli mężczyznom.

Szpila w HEKSACH ogłasza zerwanie ze starymi, sterczącymi narracjami, głosząc w ich miejsce nadejście tego, co płożące, co niehierarchiczne i co w społecznym skłączeniu. Zapowiada upadek wszystkiego, co sztywne, wszystkiego, co w erekcji. Tym, co ma nas ku temu zaprowadzić, jest ekoseksualność, rozumiana jako zupełnie nowa tożsamość oraz nowa perspektywa w sztuce, będąca azymutem dla innych dziedzin kultury, a także sfer życia.

Za radykalnym przewrotem Szpili proklamowanym w HEKSACH przez gwiazdę porno – Pamelę Fellatio – poszły już inne kraje, w których powieść Szpili jest nie tylko czytana, ale i zdobywa coraz szerszy komentariat wśród uznanych krytyków literackich i kulturowych ekspertów.

 

 

 

Twórcy:
reżyseria Monika Pęcikiewicz
dramaturgia i adaptacja (z wykorzystaniem fragmentów improwizacji autorstwa Agnieszki Szpili i Anny Kłos) Agnieszka Szpila
scenografia i kostiumy Grzegorz Więckowski, Karolina Benoit
wizualizacje: reżyseria i art direction – Sebastian Pańczyk
wizualizacje 3d; Bartłomiej Szlachcic
zdjęcia: Kuba Czapczyński
produkcja wizualizacji: Anna Pietkun
muzyka Stefan Węgłowski
choreografia Aleksandra Grącka-Baczyńska
ruch sceniczny Bartłomiej Gąsior
reżyseria światła Wojciech Puś
asystent reżyserki Michał Opaliński
przekład na język angielski Aga Zano

_________________

Obsada:
Anna Ilczuk — Szajbel/Mathilde
Justyna Janowska — Helene/Ludwige
Andrzej Kłak — Bartek/Antyterorysta/Brat Gladiolus/Straszydlak
Anastazja Kowalska — Pamela Fellatio/Kunegunde
Michał Mrozek — Brodatka/Panda Sąsiad/Brat Niepokalanek/Mathias
Piotr Nerlewski — Rair/Babel
Michał Opaliński — Rozchodnik(Ojciec Szajbel)/Plotek/Brat Hubert
Janka Woźnicka — Trytoma/Matka Szajbel/Activistic Mother/Gretchen
Katarzyna Wuczko — Starodziewica/Ursule/Bernadette/Bokashi

_________________

kurator projektu Piotr Rudzki
produkcja Renata Majewska
plakat, zdjęcia Natalia Kabanow
internet Piotr Sarama
promocja, marketing Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
napisy Alicja Szumańska
koordynacja pracy artystycznej Ada Tabisz
kierownik techniczny Piotr Jacyk

_________________

Prapremiera polska
21 marca 2025 w Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego KUP BILET

Pokazy premierowe
22 marca 2025 KUP BILET
23 marca 2025 KUP BILET

Miejsce:
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego,
ul. Księcia Witolda 62, Wrocław
(Piekarnia Żywa Kultura)

Bilety w cenie: od 40 do 100 zł do nabycia na www.ekobilet.pl
Liczba miejsc ograniczona

Czas trwania: 4h (z przerwą)


________
❗ Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych, może obrażać uczucia religijne, zawiera sceny o charakterze seksualnym, sceny przemocy i wulgaryzmy.

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

„Jesień” – prapremiera

Najnowsza premiera Teatru Polskiego w Podziemiu to sceniczna adaptacja powieści Ali Smith  „Jesień” w reżyserii Katarzyny Minkowskiej – jednej z najzdolniejszych artystek najmłodszego pokolenia. Przyglądając się z bliska relacji dwójki nietypowych przyjaciół – stuletniego, pogrążonego we śnie Daniela oraz trzydziestoletniej Elizabeth – Ali Smith buduje w książce pejzaż społeczeństwa w momencie zmiany. Pejzaż w postaci kolażu składającego się z wyciętych różnych skrawków rzeczywistości: wspomnień, obrazów, zapomnianych emocji czy – aktualnego dziś bardzo – chaosu społecznego, pogłębiających się podziałów, które wpływają na życie jednostki. Rzeczywistość miesza się tu ze snem, sen ze wspomnieniem, a wszystkiemu towarzyszy – prawie niezauważalnie – zmiana pory roku. Po gorącym i dusznym lecie przychodzi jesień. Te wszystkie tropy, wycinki i skrawki służą stworzeniu opowieści teatralnej, która w równym stopniu operuje poetyką onirycznego obrazu, co jest próbą analizy, w jaki sposób rzeczywistość polityczna i społeczna determinuje to, kim jesteśmy.

Twórcy:
 reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska
asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes

Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty
Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.
kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow
internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur
JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

 

 

 

Daty pokazów:
15 listopada, godz. 19:00 PRAPREMIERA  Kup bilet
16 listopada, godz, 19:00 Kup bilet
17 listopada, godz, 19:00 Kup bilet

Miejsce:
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego,
ul. Księcia Witolda 62, Wrocław
(Piekarnia Żywa Kultura)

Bilety w cenie: od 40 do 80 zł do nabycia na www.ekobilet.pl
Liczba miejsc ograniczona

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego


Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

Grupa Wydawnicza Foksal   Wydawnictwo WAB

 

Partnerzy: Bulvary

Bulvary

Spektakl „Poskromienie”

„Poskromienie złośnicy” Williama Shakespeare’a było tylko inspiracją dla spektaklu. Przedstawienie to powrót Moniki Pęcikiewicz do teatru, aktorek i aktorów – tak dobrze znanych we Wrocławiu – do wspólnej pracy. Spektakl to odpowiedź na doświadczenie kryzysów wynikających z różnorodnych poskromień wymuszanych na nas przez kulturę i społeczeństwo. Przedstawienie o kondycji indywidualnej i zbiorowej tego artystycznego kolektywu. Ale także o każdym z nas. O naszym tu i teraz. O wolności. O nieprzekraczalnych granicach. Intymne i jednocześnie spektakularne, rozgrywane w niesamowitej przestrzeni zaprojektowanej przez Katarzynę Borkowską.

fot. Natalia Kabanow

REŻYSERIA MONIKA PĘCIKIEWICZ
SCENOGRAFIA, KOSTIUMY KATARZYNA BORKOWSKA
REŻYSERIA ŚWIATEŁ MIREK KACZMAREK
MUZYKA CEZARY DUCHNOWSKI
WIDEO EMIKO
KONTEKSTY MICHAŁ BUSZEWICZ
PRODUCENTKA KASIA MAJEWSKA
KURATOR ARTYSTYCZNY PIOTR RUDZKI
ASYSTENT REŻYSERKI MICHAŁ OPALIŃSKI
PLAKAT, ZDJĘCIA NATALIA KABANOW
MARKETING, PROMOCJA MARIUSZ TURCHAN

OBSADA: KASIA DUDEK, ANNA ILCZUK, AGNIESZKA GLIŃSKA, MARTA ZIĘBA, MICHAŁ OPALIŃSKI, ALEKSANDER KALETA, WOJCIECH ZIEMIAŃSKI, TOMASZ LULEK, MATEUSZ ZNANIECKI

CZAS TRWANIA: ok. 100 minut (bez przerwy)

PRAPREMIERA SPEKTAKLU ODBYŁA SIĘ 5 MAJA 2019
Piekarnia | Centrum Sztuk Performatywnych
ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

Daty pokazów:
14 kwietnia 2023, godz. 19:00 KUP BILET
15 kwietnia 2023, godz. 19:00 KUP BILET
16 kwietnia 2023, godz. 19.00 KUP BILET


Miejsce grania spektaklu:
PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 

Bilety w cenie od 20 zł do 40 zł do nabycia na: ekobilet.pl
oraz na godzinę przed spektaklem w PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 

 

Producenci:
Teatr Polski – w podziemiu / Polski Theatre in the underground (Fundacja Teatr Polski – TP dla Sztuki),
Instytut im. Jerzego Grotowskiego,
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego,
Teatr Ślaski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach,

Spektakl współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

TEKSTY:

„Poskromienie” jest odpowiedzią na doświadczenie kryzysów, które wynikają z różnorodnych poskromień wymuszanych na ludziach przez kulturę i społeczeństwo. To spektakl o kondycji indywidualnej i zbiorowej tego artystycznego kolektywu. Otrzymałem od aktorów dar płynący prosto z ich serc i nawet jeśli ich improwizacje są nierówne, to paradoksalnie nabrały dzięki temu jeszcze większej mocy i autentyzmu, a przede wszystkim – bardzo mnie poruszyły. Jestem ciekaw, w jakim kierunku ten spektakl pójdzie za sprawą improwizacji, jak będzie ewoluował i się rozwijał”.

Michał Hernes
„Poskromienie”, czyli dawny Teatr Polski w Piekarni [w:] www.tuwroclaw.com

***

„Tym razem grają w fantastycznej przestrzeni wrocławskiej Piekarni, udostępnionej przez Instytut Grotowskiego. Wytaczają w trwającym konflikcie ciężkie, artystyczne działa. I inaczej niż oponenci z Zapolskiej, nie chybiają. W smutnym, pełnym niedopowiedzenia, niespełnienia i lęku spektaklu opowiadają o rozpadzie więzi – rodzinnych, społecznych. O tym, jak gryziemy się w język, gdy chciałoby się powiedzieć wprost. O tym, jak rezygnujemy z siebie, odtwarzając, a nie stwarzając”.

Dawid Dudko
„Poskromienie” w Teatrze Polskim w Podziemiu: czy już umarliśmy? www.kultura.onet.pl

***

„Pęcikiewicz rzeczowo punktuje tematykę poskromienia, a bohaterowie posługują się tekstem, który wypracowany został w toku aktorskich improwizacji. Oczywiste prawdy mieszają się tu z mniej dosłownymi, a przy tym wieloznacznymi kontekstami, które wymagają od widza większej czujności i analizy. Spektakl świetnie definiuje jego zniekształcona przestrzeń – załamywane linie geometryczne, umieszczone w centrum ogromne weneckie lustro, które raz odbija, raz deformuje oraz wyświetlane na podłodze filmy (ich widoczność jest uzależniona od powierzchni, na którą padają).

Katarzyna Mikołajewska
Rajstopy narzędziem opresji („Poskromienie”) [w:] mieszamwkulturze.pl

Przejdź do treści