X

Spektakl „HEKSY”, reż. Monika Pęcikiewicz

HEKSY dramatyczne zrodziły się z HEKS powieściowych, lecz w żadnym razie nie są z nimi tożsame. To raczej zupełnie nowy, pulsujący organizm, za który w pierwotnej wersji przygotowanej dla Teatru Dramatycznego w Warszawie odpowiadały improwizująca na podstawie swojej powieści Agnieszka Szpila i prowadząca owe wielomiesięczne improwizacje aktorka – Anna Kłos.
Tekst, nad którym rozpoczął pracę Teatr Polski w Podziemiu, jest nowym morfemem łączącym to, co powstało dla Teatru Dramatycznego z zupełnie nową treścią, będącą wynikiem intensywnych poszukiwań Szpili oraz reżyserującej spektakl w Podziemiu – Moniki Pęcikiewicz. Owocem ich intensywnej, twórczej relacji.
Bezkompromisowe pytania o nierozerwalne związki wolności i seksualności, które postawiły przed sobą Pęcikiewicz i Szpila powinny pojawić się w obszarze kulturze dużo wcześniej, niestety z jakichś powodów zostały przemilczane lub podjęte tylko w jednym kontekście – wolności seksualnej, która w patriarchacie przysługuje jedynie uprzywilejowanym, czyli mężczyznom.
Szpila w HEKSACH ogłasza zerwanie ze starymi, sterczącymi narracjami, głosząc w ich miejsce nadejście tego, co płożące, co niehierarchiczne i co w społecznym skłączeniu. Zapowiada upadek wszystkiego, co sztywne, wszystkiego, co w erekcji. Tym, co ma nas ku temu zaprowadzić, jest ekoseksualność, rozumiana jako zupełnie nowa tożsamość oraz nowa perspektywa w sztuce, będąca azymutem dla innych dziedzin kultury, a także sfer życia.
Za radykalnym przewrotem Szpili proklamowanym w HEKSACH przez gwiazdę porno – Pamelę Fellatio – poszły już inne kraje, w których powieść Szpili jest nie tylko czytana, ale i zdobywa coraz szerszy komentariat wśród uznanych krytyków literackich i kulturowych ekspertów.

 

 

 

Twórcy:
reżyseria Monika Pęcikiewicz
dramaturgia i adaptacja (z wykorzystaniem fragmentów improwizacji autorstwa Agnieszki Szpili i Anny Kłos) Agnieszka Szpila
scenografia i kostiumy Grzegorz Więckowski, Karolina Benoit
wizualizacje: reżyseria i art direction – Sebastian Pańczyk
wizualizacje 3d; Bartłomiej Szlachcic
zdjęcia: Kuba Czapczyński
produkcja wizualizacji: Anna Pietkun
muzyka Stefan Węgłowski
choreografia Aleksandra Grącka-Baczyńska
ruch sceniczny Bartłomiej Gąsior
reżyseria światła Wojciech Puś
asystent reżyserki Michał Opaliński
przekład na język angielski Aga Zano

_________________

Obsada:
Anna Ilczuk — Szajbel/Mathilde
Justyna Janowska — Helene/Ludwige
Andrzej Kłak — Bartek/Antyterorysta/Brat Gladiolus/Straszydlak
Anastazja Kowalska — Pamela Fellatio/Kunegunde
Michał Mrozek — Brodatka/Panda Sąsiad/Brat Niepokalanek/Mathias
Piotr Nerlewski — Rair/Babel
Michał Opaliński — Rozchodnik(Ojciec Szajbel)/Plotek/Brat Hubert
Janka Woźnicka — Trytoma/Matka Szajbel/Activistic Mother/Gretchen
Katarzyna Wuczko — Starodziewica/Ursule/Bernadette/Bokashi

_________________

kurator projektu Piotr Rudzki
produkcja Renata Majewska
plakat, zdjęcia Natalia Kabanow
internet Piotr Sarama
promocja, marketing Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
napisy Alicja Szumańska
koordynacja pracy artystycznej Ada Tabisz
kierownik techniczny Piotr Jacyk

_________________

Prapremiera polska
25 kwietnia 2025, godz. 19.00  KUP BILET
26 kwietnia 2025, godz. 19.00 KUP BILET
27 kwietnia 2025, godz. 17.00  KUP BILET

Miejsce:
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego,
ul. Księcia Witolda 62, Wrocław
(Piekarnia Żywa Kultura)

Bilety w cenie: od 40 do 100 zł do nabycia na www.ekobilet.pl
Liczba miejsc ograniczona

Czas trwania: 3h (z przerwą)


________
❗ Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych, może obrażać uczucia religijne, zawiera sceny o charakterze seksualnym, sceny przemocy i wulgaryzmy.

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

 

Spektakl „HEKSY”, reż. Monika Pęcikiewicz – PREMIERA

HEKSY dramatyczne zrodziły się z HEKS powieściowych, lecz w żadnym razie nie są z nimi tożsame. To raczej zupełnie nowy, pulsujący organizm, za który w pierwotnej wersji przygotowanej dla Teatru Dramatycznego w Warszawie odpowiadały improwizująca na podstawie swojej powieści Agnieszka Szpila i prowadząca owe wielomiesięczne improwizacje aktorka – Anna Kłos.

Tekst, nad którym rozpoczął pracę Teatr Polski w Podziemiu, jest nowym morfemem łączącym to, co powstało dla Teatru Dramatycznego z zupełnie nową treścią, będącą wynikiem intensywnych poszukiwań Szpili oraz reżyserującej spektakl w Podziemiu – Moniki Pęcikiewicz. Owocem ich intensywnej, twórczej relacji.

Bezkompromisowe pytania o nierozerwalne związki wolności i seksualności, które postawiły przed sobą Pęcikiewicz i Szpila powinny pojawić się w obszarze kulturze dużo wcześniej, niestety z jakichś powodów zostały przemilczane lub podjęte tylko w jednym kontekście – wolności seksualnej, która w patriarchacie przysługuje jedynie uprzywilejowanym, czyli mężczyznom.

Szpila w HEKSACH ogłasza zerwanie ze starymi, sterczącymi narracjami, głosząc w ich miejsce nadejście tego, co płożące, co niehierarchiczne i co w społecznym skłączeniu. Zapowiada upadek wszystkiego, co sztywne, wszystkiego, co w erekcji. Tym, co ma nas ku temu zaprowadzić, jest ekoseksualność, rozumiana jako zupełnie nowa tożsamość oraz nowa perspektywa w sztuce, będąca azymutem dla innych dziedzin kultury, a także sfer życia.

Za radykalnym przewrotem Szpili proklamowanym w HEKSACH przez gwiazdę porno – Pamelę Fellatio – poszły już inne kraje, w których powieść Szpili jest nie tylko czytana, ale i zdobywa coraz szerszy komentariat wśród uznanych krytyków literackich i kulturowych ekspertów.

 

 

 

Twórcy:
reżyseria Monika Pęcikiewicz
dramaturgia i adaptacja (z wykorzystaniem fragmentów improwizacji autorstwa Agnieszki Szpili i Anny Kłos) Agnieszka Szpila
scenografia i kostiumy Grzegorz Więckowski, Karolina Benoit
wizualizacje: reżyseria i art direction – Sebastian Pańczyk
wizualizacje 3d; Bartłomiej Szlachcic
zdjęcia: Kuba Czapczyński
produkcja wizualizacji: Anna Pietkun
muzyka Stefan Węgłowski
choreografia Aleksandra Grącka-Baczyńska
ruch sceniczny Bartłomiej Gąsior
reżyseria światła Wojciech Puś
asystent reżyserki Michał Opaliński
przekład na język angielski Aga Zano

_________________

Obsada:
Anna Ilczuk — Szajbel/Mathilde
Justyna Janowska — Helene/Ludwige
Andrzej Kłak — Bartek/Antyterorysta/Brat Gladiolus/Straszydlak
Anastazja Kowalska — Pamela Fellatio/Kunegunde
Michał Mrozek — Brodatka/Panda Sąsiad/Brat Niepokalanek/Mathias
Piotr Nerlewski — Rair/Babel
Michał Opaliński — Rozchodnik(Ojciec Szajbel)/Plotek/Brat Hubert
Janka Woźnicka — Trytoma/Matka Szajbel/Activistic Mother/Gretchen
Katarzyna Wuczko — Starodziewica/Ursule/Bernadette/Bokashi

_________________

kurator projektu Piotr Rudzki
produkcja Renata Majewska
plakat, zdjęcia Natalia Kabanow
internet Piotr Sarama
promocja, marketing Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
napisy Alicja Szumańska
koordynacja pracy artystycznej Ada Tabisz
kierownik techniczny Piotr Jacyk

_________________

Prapremiera polska
21 marca 2025 w Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego KUP BILET

Pokazy premierowe
22 marca 2025 KUP BILET
23 marca 2025 KUP BILET

Miejsce:
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego,
ul. Księcia Witolda 62, Wrocław
(Piekarnia Żywa Kultura)

Bilety w cenie: od 40 do 100 zł do nabycia na www.ekobilet.pl
Liczba miejsc ograniczona

Czas trwania: 4h (z przerwą)


________
❗ Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych, może obrażać uczucia religijne, zawiera sceny o charakterze seksualnym, sceny przemocy i wulgaryzmy.

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

„Jesień” – prapremiera

Najnowsza premiera Teatru Polskiego w Podziemiu to sceniczna adaptacja powieści Ali Smith  „Jesień” w reżyserii Katarzyny Minkowskiej – jednej z najzdolniejszych artystek najmłodszego pokolenia. Przyglądając się z bliska relacji dwójki nietypowych przyjaciół – stuletniego, pogrążonego we śnie Daniela oraz trzydziestoletniej Elizabeth – Ali Smith buduje w książce pejzaż społeczeństwa w momencie zmiany. Pejzaż w postaci kolażu składającego się z wyciętych różnych skrawków rzeczywistości: wspomnień, obrazów, zapomnianych emocji czy – aktualnego dziś bardzo – chaosu społecznego, pogłębiających się podziałów, które wpływają na życie jednostki. Rzeczywistość miesza się tu ze snem, sen ze wspomnieniem, a wszystkiemu towarzyszy – prawie niezauważalnie – zmiana pory roku. Po gorącym i dusznym lecie przychodzi jesień. Te wszystkie tropy, wycinki i skrawki służą stworzeniu opowieści teatralnej, która w równym stopniu operuje poetyką onirycznego obrazu, co jest próbą analizy, w jaki sposób rzeczywistość polityczna i społeczna determinuje to, kim jesteśmy.

Twórcy:
 reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Joanna Połeć
adaptacja: Joanna Połeć, Katarzyna Minkowska
scenografia: Łukasz Mleczak
reżyseria świateł: Monika Stolarska
wideo: Marek Kozakiewicz
kostiumy: Jola Łobacz
muzyka: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska
asystent reżyserki: Maciej Ćwieluch
pianista: Marcel Baliński

Obsada:
Justyna Janowska – Elisabeth Demand
Halina Rasiakówna – Wendy Demand
Tomasz Lulek – Daniel Gluck
Filip Szatarski – Młody Daniel Gluck
Agnieszka Kwietniewska – Zoe Spencer-Barnes

Michał Opaliński – Charlotte (pocztmistrz, rejestratorka, pocztmistrzyni, człowiek-drzewo, ochroniarz, akuszerka)
Igor Kujawski – Czytelnik (lekarz/promotor)
Katarzyna Wuczko – Pauline Boty
Lokalna społeczność: Maciej Ćwieluch, Jan Dusza, Mateusz Guzowski, Anastazja Kowalska, Olga Mleczko, Jakub Sendek.
kurator projektu: Piotr Rudzki
produkcja: Renata Majewska
wsparcie produkcyjne: Alicja Szumańska
plakat, zdjęcia: Natalia Kabanow
internet: Piotr Sarama
promocja, marketing: Mariusz Turchan, Paulina Tomczyk
koordynacja pracy artystycznej: Ada Tabisz
kierownik techniczy: Piotr Jacyk
światło: Sławomir Brzeziński
dźwięk: Wojciech Dziedzicki
wideo: Krzysztof Pańtak
charakteryzacja: Justyna Pokojewska
garderobiana: Sara Bartoszewska
krawcy: Maria Huzarska, Artur Mazur
JESIEŃ – przekład: Jerzy Kozłowski

 

 

 

Daty pokazów:
15 listopada, godz. 19:00 PRAPREMIERA  Kup bilet
16 listopada, godz, 19:00 Kup bilet
17 listopada, godz, 19:00 Kup bilet

Miejsce:
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego,
ul. Księcia Witolda 62, Wrocław
(Piekarnia Żywa Kultura)

Bilety w cenie: od 40 do 80 zł do nabycia na www.ekobilet.pl
Liczba miejsc ograniczona

 

Koprodukcja:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Fundacja Teatr Polski — TP dla Sztuki
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Logo Ośrodka Kultury i Sztuki we Wocławiu


Projekt jest dofinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego


Licencjodawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal sp. z o.o., Wydawnictwo W.A.B.

Grupa Wydawnicza Foksal   Wydawnictwo WAB

 

Partnerzy: Bulvary

Bulvary

Spektakl „Poskromienie”

„Poskromienie złośnicy” Williama Shakespeare’a było tylko inspiracją dla spektaklu. Przedstawienie to powrót Moniki Pęcikiewicz do teatru, aktorek i aktorów – tak dobrze znanych we Wrocławiu – do wspólnej pracy. Spektakl to odpowiedź na doświadczenie kryzysów wynikających z różnorodnych poskromień wymuszanych na nas przez kulturę i społeczeństwo. Przedstawienie o kondycji indywidualnej i zbiorowej tego artystycznego kolektywu. Ale także o każdym z nas. O naszym tu i teraz. O wolności. O nieprzekraczalnych granicach. Intymne i jednocześnie spektakularne, rozgrywane w niesamowitej przestrzeni zaprojektowanej przez Katarzynę Borkowską.

fot. Natalia Kabanow

REŻYSERIA MONIKA PĘCIKIEWICZ
SCENOGRAFIA, KOSTIUMY KATARZYNA BORKOWSKA
REŻYSERIA ŚWIATEŁ MIREK KACZMAREK
MUZYKA CEZARY DUCHNOWSKI
WIDEO EMIKO
KONTEKSTY MICHAŁ BUSZEWICZ
PRODUCENTKA KASIA MAJEWSKA
KURATOR ARTYSTYCZNY PIOTR RUDZKI
ASYSTENT REŻYSERKI MICHAŁ OPALIŃSKI
PLAKAT, ZDJĘCIA NATALIA KABANOW
MARKETING, PROMOCJA MARIUSZ TURCHAN

OBSADA: KASIA DUDEK, ANNA ILCZUK, AGNIESZKA GLIŃSKA, MARTA ZIĘBA, MICHAŁ OPALIŃSKI, ALEKSANDER KALETA, WOJCIECH ZIEMIAŃSKI, TOMASZ LULEK, MATEUSZ ZNANIECKI

CZAS TRWANIA: ok. 100 minut (bez przerwy)

PRAPREMIERA SPEKTAKLU ODBYŁA SIĘ 5 MAJA 2019
Piekarnia | Centrum Sztuk Performatywnych
ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

Daty pokazów:
14 kwietnia 2023, godz. 19:00 KUP BILET
15 kwietnia 2023, godz. 19:00 KUP BILET
16 kwietnia 2023, godz. 19.00 KUP BILET


Miejsce grania spektaklu:
PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 

Bilety w cenie od 20 zł do 40 zł do nabycia na: ekobilet.pl
oraz na godzinę przed spektaklem w PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 

 

Producenci:
Teatr Polski – w podziemiu / Polski Theatre in the underground (Fundacja Teatr Polski – TP dla Sztuki),
Instytut im. Jerzego Grotowskiego,
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego,
Teatr Ślaski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach,

Spektakl współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

TEKSTY:

„Poskromienie” jest odpowiedzią na doświadczenie kryzysów, które wynikają z różnorodnych poskromień wymuszanych na ludziach przez kulturę i społeczeństwo. To spektakl o kondycji indywidualnej i zbiorowej tego artystycznego kolektywu. Otrzymałem od aktorów dar płynący prosto z ich serc i nawet jeśli ich improwizacje są nierówne, to paradoksalnie nabrały dzięki temu jeszcze większej mocy i autentyzmu, a przede wszystkim – bardzo mnie poruszyły. Jestem ciekaw, w jakim kierunku ten spektakl pójdzie za sprawą improwizacji, jak będzie ewoluował i się rozwijał”.

Michał Hernes
„Poskromienie”, czyli dawny Teatr Polski w Piekarni [w:] www.tuwroclaw.com

***

„Tym razem grają w fantastycznej przestrzeni wrocławskiej Piekarni, udostępnionej przez Instytut Grotowskiego. Wytaczają w trwającym konflikcie ciężkie, artystyczne działa. I inaczej niż oponenci z Zapolskiej, nie chybiają. W smutnym, pełnym niedopowiedzenia, niespełnienia i lęku spektaklu opowiadają o rozpadzie więzi – rodzinnych, społecznych. O tym, jak gryziemy się w język, gdy chciałoby się powiedzieć wprost. O tym, jak rezygnujemy z siebie, odtwarzając, a nie stwarzając”.

Dawid Dudko
„Poskromienie” w Teatrze Polskim w Podziemiu: czy już umarliśmy? www.kultura.onet.pl

***

„Pęcikiewicz rzeczowo punktuje tematykę poskromienia, a bohaterowie posługują się tekstem, który wypracowany został w toku aktorskich improwizacji. Oczywiste prawdy mieszają się tu z mniej dosłownymi, a przy tym wieloznacznymi kontekstami, które wymagają od widza większej czujności i analizy. Spektakl świetnie definiuje jego zniekształcona przestrzeń – załamywane linie geometryczne, umieszczone w centrum ogromne weneckie lustro, które raz odbija, raz deformuje oraz wyświetlane na podłodze filmy (ich widoczność jest uzależniona od powierzchni, na którą padają).

Katarzyna Mikołajewska
Rajstopy narzędziem opresji („Poskromienie”) [w:] mieszamwkulturze.pl

„MOJŻESZ”
reż. Tomasz Węgorzewski

Swoją ostatnią rozprawę naukową Zygmunt Freud poświęcił postaci Mojżesza, mitycznemu wyzwolicielowi Izraelitów i twórcy judaizmu, uznawanemu za proroka także przez chrześcijaństwo oraz islam. Szczególne zainteresowanie, jakim na kilka miesięcy przed śmiercią Freud obdarzył Mojżesza, wynika z rozpoznanego przez siebie podobieństwa między własną biografią a legendarnym żywotem patriarchy. Jednak Ziemia Obiecana, do jakiej przywiódł nas Freud, nie jest krainą pełnej wolności i całkowitego szczęścia. Psychoanaliza nie wyjaśnia wszystkich zjawisk psychicznych i nie oferuje skutecznych metod uzdrawiania wewnętrznych konfliktów i uśmierzania duchowego cierpienia. W świecie skompromitowanych Kościołów i upadku autorytetów religijnych z całą mocą odradza się dzisiaj niewiarygodna potrzeba wiary.

W naszym spektaklu grupa współczesnych badaczy poszukuje nowych praktyk duchowych. Odwołując się do mitu Mojżesza i postaci Freuda, eksplorujemy temat potencjalnego przełomu duchowego oraz wizji nowej Ziemi Obiecanej. Czy w dzisiejszym świecie istnieje ktoś lub coś poza nami samymi, kto jest w stanie nas do niej zaprowadzić?

W scenografii wykorzystano obraz Leona Wyczółkowskiego „Morze w Połądze” znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie. Marta Kuliga i Jakub Kubiński — twórcy rzeźby, która jest elementem scenografii.

 

fot. Natalia Kabanow

 

 

Daty pokazów:
6 kwietnia 2022, godz. 19:00 KUP BILET
7 kwietnia 2022, godz. 19:00 KUP BILET

Miejsce grania spektaklu:
PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław


Bilety w cenie 40 zł normalny, 30 zł ulgowy, 15 zł promocyjny do nabycia:
na ekobilet.pl  oraz na godzinę przed spektaklem w PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych

Bilety promocyjne przysługują studentom, rencistom i emerytom.

 

Uwaga!
W trosce o bezpieczeństwo uczestników prezentacja spektaklu będzie się odbywać zgodnie z aktualnymi wytycznymi Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Państwowej Inspekcji Sanitarnej i Ministerstwa Zdrowia dotyczącymi organizacji wydarzeń kulturalnych w czasie epidemii COVID-19.
Korzystanie z maseczek zakrywających usta i nos oraz dezynfekcja dłoni są w budynku obowiązkowe.

Prosimy o przybycie najpóźniej na 10 minut przed rozpoczęciem.
❗ W trosce o Państwa bezpieczeństwo prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa podczas wydarzenia. Wszystkie informacje znajdują się tutaj:
https://tiny.pl/rpxs3

Dokonanie zakupu biletu jest równoznaczne z akceptacją niniejszego Regulaminu i zobowiązaniem do respektowania jego postanowień.

 

Prapremiera: 30 listopada 2019
Piekarnia | Centrum Sztuk Performatywnych
ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 

   Reżyseria — Tomasz Węgorzewski
   Dramaturgia —  Magda Kupryjanowicz
   Scenografia, kostiumy — Dorota Nawrot
   Światła, wideo — Dorota Nawrot, Wojciech Sobolewski
   Muzyka — Teoniki Rożynek
   Produkcja — Renata Majewska
   Plakat, zdjęcia — Natalia Kabanow
   Internet — Piotr Sarama
   Promocja, marketing — Mariusz Turchan
   Kurator artystyczny — Piotr Rudzki

 

Obsada:
AGNIESZKA KWIETNIEWSKA, ANNA ILCZUK, JANKA WOŹNICKA, MICHAŁ OPALIŃSKI, ADAM SZCZYSZCZAJ z udziałem HALINY RASIAKÓWNY

 

Producenci:
Teatr Polski – w podziemiu / Polski Theatre in the underground (Fundacja Teatr Polski – TP dla Sztuki),
Instytut im. Jerzego Grotowskiego,
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

 

Spektakl współfinansowany z budżetu  Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Znalezione obrazy dla zapytania urząd marszałkowski dolnoślaski

 

TEKSTY:

„Tomasz Węgorzewski, realizując Mojżesza, przypomina o tym, jak bardzo teatr może być nieoczywisty. We Wrocławiu przydarza się to w ostatnim czasie niezwykle rzadko, dlatego najnowsza propozycja Teatru Polskiego w Podziemiu stanowi pewną egzotykę. […] Dla tego zespołu, który co spektakl prezentuje zupełnie inne oblicza swych talentów, w teatrze przestaje funkcjonować pojęcie niemożliwego. Kwietniewska, Woźnicka, Kłos, Opaliński i Szczyszczaj udowadniają w Mojżeszu, że potrafią się odnaleźć w każdej roli, nawet jeśli tak różnorodne spośród nich muszą udźwignąć w ramach jednego przedstawienia”.

Katarzyna Mikołajewska
Teatr Polski w Podziemiu. Twórcy „Mojżesza” zmuszają widza do przebudzenia [w:] wroclaw.wyborcza.pl

***

Mojżesz to intrygujący eksperyment, w którym, poszukując nowych praktyk duchowych bohaterowie, a być może także aktorzy, studiują swoje osobowości, po omacku i mozolnie posuwając się do przodu albo wciąż stojąc w miejscu. Reżyser Tomasz Węgorzewski postawił przed niełatwym zadaniem aktorski zespół, w skład którego wchodzą: Agnieszka Kwietniewska, Anna Kłos, Janka Woźnicka, Michał Opaliński i Adam Szczyszczaj (z gościnnym udziałem Haliny Rasiakównej). Najbardziej zapadła mi w pamięć rola Woźnickiej, a także dyskusje między Opalińskim i Szczyszczajem. Co prawda, nie udało mi się zapamiętać wszystkich wypowiadanych przez aktorów refleksji, ale zapamiętałem towarzyszące mi w czasie oglądania spektaklu emocje – zarówno strach i niepokój, jak i śmiech w najbardziej niespodziewanych momentach”.

Michał Hernes
Nowy (wspaniały?) „Mojżesz” [w:] www.tuwroclaw.com

***

„Ziemia Obiecana, do której podążamy razem z innymi, niekoniecznie jest wolnością. Oglądając Mojżesza, trzeba pamiętać, że wolność od czasów patriarchy nabrała nowych sensów, obrosła znaczeniami, często niewygodnymi, którymi trudno się zachłysnąć. Nie da szczęścia ani głęboka psychoanaliza, ani znalezienie logicznych podstaw, nie przyniesie go drugi człowiek, wobec którego konfrontujemy własne wyobrażenia. Duchowy przełom, do którego dążymy, jest raczej niekończącym się procesem, niż zamkniętym stanem. Jest w nas potrzeba wiary, ale ta także jest bardziej potrzebą, niż trwałym stanem człowieka.

Małgorzata Matuszewska
„Mojżesz”: Wołanie i pogwarki z pustyni [w:] miarakultury.blogspot.com

***

„Kiedy wychodziłem dziś z teatru, miałem wrażenie niedosytu. Wszystko skończyło się tak nagle, że nie dostałem odpowiedzi na wiele postawionych w sztuce pytań. To sprawiło, że przez kilka kolejnych godzin rozmawialiśmy o tym, co zobaczyliśmy na scenie, co usłyszeliśmy, i wreszcie o tym, dokąd zmierzamy, kim jesteśmy i skąd się bierzemy. Chcę przyjść jeszcze raz, bo treści było tak wiele, że nie wszystko zdołaliśmy wyłapać i przemyśleć. Taka chyba powinna być sztuka. Pobudzająca. Bardzo ciekawe przedstawienie i ten nieustanny dialog z samym sobą i z innym. Z zupełnie innym. Możliwe, że właśnie po to się spotykamy…? Jeśli wszystko poszło zgodnie z planem, to i tak każdy z widzów zauważył coś zupełnie innego”

Piotr Kaszuwara
[w:] Facebook

***

Mojżesz na deskach Teatru Polskiego – w podziemiu to spektakl, który nie pozwala o sobie zapomnieć. Dostałam mnóstwo pytań, na które muszę znaleźć sama odpowiedź […]. Aktorzy tworzą swoje własne światy, nie konkurują ze sobą, czuje się pozytywną energię. Miło było zobaczyć ich ponownie na jednej scenie. Cieszę się, że tacy aktorzy odnaleźli własną przestrzeń i Mojżesz pokazuje, że bez nich świat wrocławskiego teatru byłby pusty”.

Agnieszka Kościelniak
więcej.kultury [w:] Instagram

 

Spektakl brał udział w 26. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

 

 

 

 

 

„Aleja Narodowa”
monodram w reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej

W dniach 25-26 marca 2022 zapraszamy do wyjątkowej przestrzeni – Centrum Sztuk Performatywnych PIEKARNIA przy ul. Księcia Witolda we Wrocławiu, gdzie odbędą się pokazy spektaklu „Aleja Narodowa” na podstawie powieści Jaroslava Rudiša w tłumaczeniu, adaptacji i reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej oraz wykonaniu Dariusz Maja.

Poznaj Wandama – czeskiego „bohatera walki o niepodległość”, który dał sygnał do rozpoczęcia Aksamitnej Rewolucji. Tylko nie wiadomo, której stronie: protestującym czy milicji. Uważa się za „ostatniego Rzymianina”. Hitlerowskie saluty tłumaczy, jak wielu innych narodowców w Czechach i w Polsce, tradycją rzymską. Jednocześnie jak Václav Havel pragnie, aby prawda i miłość zwyciężyły nad kłamstwem i nienawiścią. W finale boleśnie zderza się… z regułami wolnego rynku. Narodowiec, rasista, szowinista, bojownik antysystemowy, menel, pijak, ćpun, bohater?

„Adolf Hitler uratował mi życie. Wiem, co chcesz powiedzieć, ale nie mów nic”
Jaroslav Rudiš

 

fot. T.Papuczys

 

Reżyseria i adaptacja, przekład z języka czeskiego: Katarzyna Dudzic-Grabińska
Scenografia i kostiumy: Magdalena Stępień
Występuje: Dariusz Maj
Prapremiera polska: 9 czerwca 2018
Grupa wiekowa: 16+
Czas trwania: 60 min.

Twórcy:

Dariusz Maj
Absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1994). W roku 1984 basista wrocławskiej grupy punkowej Sedes. Laureat nagrody wojewody dolnośląskiego dla najlepiej rokującego aktora młodego pokolenia (2002). W latach 1997-2001 aktor Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego w Legnicy (obecnie Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy). W latach 2001-2009 aktor Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. W latach 2009-2013 aktor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego. W Teatrze Polskim we Wrocławiu od 2015-2018 roku. Twórca wielu ról teatralnych i filmowych, współpracował z czołowymi polskimi reżyserami (K. Garbaczewski, M. Zadara, J. Głomb, J. Klata, P. Wojcieszek, M. Strzępka, M. Kleczewska, L. Raczak, K. Zanussi, F. Falk, W. Krzystek). Obecnie gra role Blockbauma oraz Człowieka w kancelarii w głośnym Procesie wg F. Kafki w reżyserii Krystiana Lupy.

Katarzyna Dudzic-Grabińska
Studiowała reżyserię teatru lalek AST, Filia we Wrocławiu. Absolwentka filologii słowiańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego,  tłumaczka literatury czeskiej i słowackiej, wiolonczelistka. Debiutowała jako reżyser i dramatopisarz w słowackim Instytucie Teatralnym w Bratysławie sztuką „Mnemojohann” (2014). Członek Platformy Krytyków podczas festiwalu słowackiego teatru Dotyky a Spojenia w Martinie (2017, 2018). Wiosną 2017 r. wyreżyserowała sztukę Jana Wilkowskiego „Tymoteusz wśród ptaków” w słupskim Państwowym Teatrze Lalek „Tęcza”. Jako asystentka reżysera współpracowała m.in. z Agatą Dudą-Gracz („Śmierć przyjeżdża w środę”, „Opole 2016”; „Dziubanina”, „Makbet” – oba Teatr Capitol, Wrocław 2017) oraz Michałem Zadarą („Dziadów części III” „Ustęp i Objaśnienia”, Teatr Polski, Wrocław 2016).

Magdalena Stępień
Absolwentka scenografii na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, zajmuje się przygotowywaniem przestrzeni, kostiumów, lalek i masek do działań teatralnych i filmowych. Przygotowywała projekty scenograficzne we współpracy ze studentami reżyserii we Wrocławiu i Warszawie, realizowała lalki do spektakli Teatru Arka we Wrocławiu oraz projektu Lalkomat. Zajmuje się również modniarstwem, metaloplastyką, grafiką i rzeźbą (uczestniczyła w międzynarodowym plenerze rzeźbiarskim w Łabiszynie w 2015 i 2016 r.)

 

Daty pokazów:
25 marca 2021, godz. 19:00 KUP BILET
26 marca 2021, godz. 19:00 KUP BILET

Miejsce grania spektaklu:
PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 

Bilety  w cenie od 15 zł do 30 zł do nabycia na: ekobilet.pl
oraz na godzinę przed spektaklem w PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

Bilety promocyjne przysługują studentom, rencistom i emerytom.

 

Uwaga!
W trosce o bezpieczeństwo uczestników prezentacja spektaklu będzie się odbywać zgodnie z aktualnymi wytycznymi Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Państwowej Inspekcji Sanitarnej i Ministerstwa Zdrowia dotyczącymi organizacji wydarzeń kulturalnych w czasie epidemii COVID-19.
Korzystanie z maseczek zakrywających usta i nos oraz dezynfekcja dłoni są w budynku obowiązkowe.

Prosimy o przybycie najpóźniej na 10 minut przed rozpoczęciem.
❗ W trosce o Państwa bezpieczeństwo prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa podczas wydarzenia. Wszystkie informacje znajdują się tutaj:
https://tiny.pl/rpxs3

Dokonanie zakupu biletu jest równoznaczne z akceptacją niniejszego Regulaminu i zobowiązaniem do respektowania jego postanowień.

***

„Tekst Rudiša oddaje śmietnik panujący niepodzielnie w świadomości człowieka, który znalazł się na marginesie świata po transformacji, w którym mielą się frazy z przemówień Hawla z zauroczeniem Hitlerem, opowieści o nowym, sprawiedliwym świecie z podszytym nienawiścią szowinizmem. Ten śmietnik kryje w sobie poważną diagnozę kryzysu, który dotyka dziś wiele europejskich krajów.

Katarzyna Dudzic-Grabińska wraz z Dariuszem Majem stawiają nam przed oczami swojaka wyciągniętego wprost z praskiej knajpy, pozwalając mu wziąć nas na lep swoich opowieści, na przemian przerażających i rozbrajających, ostatecznie jednak podszytych grozą. W finale tej narracji następuje znacząca zmiana perspektywy, której nie zdradzę czytelnikom, choć powieść Rudiša jest od dwóch lat dostępna w księgarniach. W każdym razie jest to też opowieść o zakłamaniu, o oszukiwaniu samego siebie, o potrzebie budowania legend, choćby na ruchomych piaskach, i o tym, jak zawodny jest to proces”.

Magdalena Piekarska, wroclaw.wyborcza.pl

***

Spektakl nagrodzony nagrodą Kryształową Pestką podczas XI Międzynarodowego Festiwalu Teatrów i Kultury Awangardowej PESTKA 2019 w Jeleniej Górze.

„…za umiejętność zbudowania minimalnymi środkami inscenizacyjnymi uniwersalnej historii, ważnej i istotnej dla współczesnych społeczeństw Europy Środkowej i Wschodniej, szczególnie 30 lat, ukazanie szarego przeciętnego człowieka w trybiku historii, zagubienia w zmieniającym się świecie, również mikrowspólnoty, będącej odbiciem bolączek dnia codziennego; przedstawienie mechanizmów rodzących się aktów nienawiści, ksenofobii i rasizmu, które stanowią zaprzeczenie ładu demokratycznego. Za istotny głos w bieżącej dyskusji społeczno-politycznej”

Tekst o Festiwalu Pestka ukazał się wakacyjnym numerze „Odry”. Fragment z tekstu na stronie e-teatr
http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/275034,druk.html

 

Spektakl jest koprodukcją:
Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucji Samorządu Województwa Dolnośląskiego
i Fundacji Teatr Polski – TP dla Sztuki (Teatr Polski – w podziemiu / Polski Theatre in the underground)

Producenci i organizatorzy:
Fundacja Teatr Polski – TP dla Sztuki (Teatr Polski – w podziemiu / Polski Theatre in the underground)
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucji Samorządu Województwa Dolnośląskiego

 

 

Spektakle współfinansowane z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Znalezione obrazy dla zapytania urząd marszałkowski dolnoślaski

Partner:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego

 

 

 

„Poskromienie”
reż. Monika Pęcikiewicz

10 i 11 lutego 2022 o godz. 19:00 zapraszamy do Piekarni na pokazy spektaklu „Poskromienie” w reżyserii Moniki Pęcikiewicz .

 

„Poskromienie złośnicy” Williama Shakespeare’a było tylko inspiracją dla spektaklu. Przedstawienie to powrót Moniki Pęcikiewicz do teatru, aktorek i aktorów – tak dobrze znanych we Wrocławiu – do wspólnej pracy. Spektakl to odpowiedź na doświadczenie kryzysów wynikających z różnorodnych poskromień wymuszanych na nas przez kulturę i społeczeństwo. Przedstawienie o kondycji indywidualnej i zbiorowej tego artystycznego kolektywu. Ale także o każdym z nas. O naszym tu i teraz. O wolności. O nieprzekraczalnych granicach. Intymne i jednocześnie spektakularne, rozgrywane w niesamowitej przestrzeni zaprojektowanej przez Katarzynę Borkowską.

 

fot. Natalia Kabanow

REŻYSERIA MONIKA PĘCIKIEWICZ
SCENOGRAFIA, KOSTIUMY KATARZYNA BORKOWSKA
REŻYSERIA ŚWIATEŁ MIREK KACZMAREK
MUZYKA CEZARY DUCHNOWSKI
WIDEO EMIKO
KONTEKSTY MICHAŁ BUSZEWICZ
PRODUCENTKA KASIA MAJEWSKA
KURATOR ARTYSTYCZNY PIOTR RUDZKI
ASYSTENT REŻYSERKI MICHAŁ OPALIŃSKI
PLAKAT, ZDJĘCIA NATALIA KABANOW
MARKETING, PROMOCJA MARIUSZ TURCHAN

 

OBSADA:
KASIA DUDEK, ANNA ILCZUK, AGNIESZKA GLIŃSKA, JANKA WOŹNICKA, MICHAŁ OPALIŃSKI, ALEKSANDER KALETA, DARIUSZ MAJ, TOMASZ LULEK, MATEUSZ ZNANIECKI z udziałem HALINY RASIAKÓWNY.

 

CZAS TRWANIA: ok. 100 minut (bez przerwy)

 

PRAPREMIERA SPEKTAKLU ODBYŁA SIĘ 5 MAJA 2019
Piekarnia | Centrum Sztuk Performatywnych
ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 

Daty pokazów:
10 lutego 2022, godz. 19:00 KUP BILET
11 lutego 2022, godz. 19:00 KUP BILET


Miejsce grania spektaklu:
PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 


Bilety  w cenie od 15 zł do 40 zł do nabycia na: ekobilet.pl
oraz na godzinę przed spektaklem w PIEKARNIA Centrum Sztuk Performatywnych, ul. Księcia Witolda 62-67, Wrocław

 

 

 

W trosce o Państwa bezpieczeństwo prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa podczas wydarzenia. Wszystkie informacje znajdują się tutaj: https://tiny.pl/rpxs3

Od 15 grudnia 2021 możemy sprzedawać zaledwie 30% miejsc na widowni. Nie wliczamy do tego limitu osób, które mają certyfikat szczepienia przeciw COVID-19. W naszym systemie sprzedaży na spektakle grudniowe pojawiła się nowa kategoria biletów z końcówką „COVID” w nazwie dla osób zaszczepionych. Jeżeli jesteście osobami po szczepieniach, bardzo prosimy o wybór tych biletów, dzięki czemu będziemy mogli sprzedać więcej miejsc

 


Producenci:
Teatr Polski – w podziemiu / Polski Theatre in the underground (Fundacja Teatr Polski – TP dla Sztuki),
Instytut im. Jerzego Grotowskiego,
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego,
Teatr Ślaski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach,

Spektakl współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Znalezione obrazy dla zapytania urząd marszałkowski dolnoślaski

 

TEKSTY:

„Poskromienie” jest odpowiedzią na doświadczenie kryzysów, które wynikają z różnorodnych poskromień wymuszanych na ludziach przez kulturę i społeczeństwo. To spektakl o kondycji indywidualnej i zbiorowej tego artystycznego kolektywu. Otrzymałem od aktorów dar płynący prosto z ich serc i nawet jeśli ich improwizacje są nierówne, to paradoksalnie nabrały dzięki temu jeszcze większej mocy i autentyzmu, a przede wszystkim – bardzo mnie poruszyły. Jestem ciekaw, w jakim kierunku ten spektakl pójdzie za sprawą improwizacji, jak będzie ewoluował i się rozwijał”.

Michał Hernes
„Poskromienie”, czyli dawny Teatr Polski w Piekarni [w:] www.tuwroclaw.com

***

„Tym razem grają w fantastycznej przestrzeni wrocławskiej Piekarni, udostępnionej przez Instytut Grotowskiego. Wytaczają w trwającym konflikcie ciężkie, artystyczne działa. I inaczej niż oponenci z Zapolskiej, nie chybiają. W smutnym, pełnym niedopowiedzenia, niespełnienia i lęku spektaklu opowiadają o rozpadzie więzi – rodzinnych, społecznych. O tym, jak gryziemy się w język, gdy chciałoby się powiedzieć wprost. O tym, jak rezygnujemy z siebie, odtwarzając, a nie stwarzając”.

Dawid Dudko
„Poskromienie” w Teatrze Polskim w Podziemiu: czy już umarliśmy? www.kultura.onet.pl

***

„Pęcikiewicz rzeczowo punktuje tematykę poskromienia, a bohaterowie posługują się tekstem, który wypracowany został w toku aktorskich improwizacji. Oczywiste prawdy mieszają się tu z mniej dosłownymi, a przy tym wieloznacznymi kontekstami, które wymagają od widza większej czujności i analizy. Spektakl świetnie definiuje jego zniekształcona przestrzeń – załamywane linie geometryczne, umieszczone w centrum ogromne weneckie lustro, które raz odbija, raz deformuje oraz wyświetlane na podłodze filmy (ich widoczność jest uzależniona od powierzchni, na którą padają).

Katarzyna Mikołajewska
Rajstopy narzędziem opresji („Poskromienie”) [w:] mieszamwkulturze.pl

***

„Spektakl Moniki Pęcikiewicz porusza kilka tematów: obecna jest w nim refleksja o nieuchronności śmierci, okrucieństwie starości, nieoczywistym erotyzmie. Nie zabrakło również aluzji do sytuacji dawnego zespołu aktorskiego Teatru Polskiego. Jednak głównym wątkiem jest tytułowe poskramianie, które dotyka przede wszystkim obecnych na scenie kobiet”.

Katarzyna Niedurny
Jak poskromić kobietę rajstopami, czyli niewczesny feminizm Moniki Pęcikiewicz [w:] www.dialog-pismo.pl

***

„Diagnoza reżyserki Moniki Pęcikiewicz jest gorzka: rodzina zawodzi, nie stanowi żadnego oparcia. Miłość jest udręką, umieranie to samotność. Nawet zwykła rozmowa jest porażką, grą pustych znaków, atawistycznym triumfem obojętności albo przemocy. Jedynie w scenie, w której młoda bohaterka (znakomita Anna Ilczuk) myje niepełnosprawne ciało umierającego mężczyzny (Andrzej Wilk), język spełnia swoją funkcję (komunikuje), a przy tym wydaje się naturalny i bezpretensjonalny”.

Agnieszka Wolny-Hamkało
Nieposkromienie [w:] www.tygodnikprzeglad.pl

***

„Z pietyzmem i rozmachem została zaplanowana scenografia Katarzyny Borkowskiej, budują klimat światła Mirka Kaczmarka i niezwykle pomysłowe wideo-cienie autorstwa Emiki. A muzycznie najnowszy spektakl Teatru Polskiego w Podziemiu to dzieło absolutne. Od długiego czasu nie słyszałem (nie jedynie we Wrocławiu) tak wspaniałej muzyki teatralnej, jak ta skomponowana przez Cezarego Duchnowskiego, ze śpiewem – uwaga – Ewy Skibińskiej. W finałowej wizyjno-medytacyjnej scenie tkwi kawał piękna teatru”.

Grzegorz Chojnowski
Poskromienie [w:] chojnowski.blogspot.com

***

„POSKROMIENIE” – spektakl Teatru Polskiego w Podziemiu, wyreżyserowany przez Monikę Pęcikiewicz, niemal rok po premierze jest wciąż boleśnie aktualną próbą przyjrzenia się naszemu światu, relacjom, życiu. Sceny wyimprowizowane podczas prób przez wspaniałych aktorów należących kiedyś do zespołu Teatru Polskiego, zanurzone w pięknej wizualnie scenografii, opatrzone dojmującą muzyką, każdy widz odbierze inaczej, co innego sklei dla siebie z tych emocjonalno-wizualnych elementów. Przypominamy o tym ważnym spektaklu tuż przed marcowym „Maratonem Podziemia”:

 

ALEJA NARODOWA W CIESZYNIE NA FESTIWALU „BEZ GRANIC”

Spektakl „Aleja Narodowa” zrealizowany na podstawie powieści Jaroslava Rudiša, w tłumaczeniu, adaptacji i reżyserii Katarzyny Dudzic-Grabińskiej oraz wykonaniu Dariusz Maja, został zaproszony do udziału w trzydziestej edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Bez Granic”,  który dobywa się w dniach  30 września – 10 października 2021 roku na terenie Cieszyna. Pokaz spektaklu będzie miał miejsce 4 października o godzinie 17.00 w Cieszyńskim Ośrodku Kultury „Dom Narodowy” (Rynek 12). Współorganizatorem Festiwalu jest Stowarzyszenie Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka.

Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Bez Granic” to festiwal odbywający się co roku w Cieszynie i Czeskim Cieszynie. Narodził się u progu lat 90. XX wieku jako jedna z form działania Solidarności Polsko-Czechosłowackiej. Pomysłodawcami tego przedsięwzięcia byli nieżyjący już czeski filozof Jakub Mátl oraz poeta i dramaturg Jerzy Kronhold. Do 2005 roku nosił nazwę Na granicy, po przystąpieniu Polski, Czech i Słowacji do UE zmieniono nazwę na Bez granic.

Pierwszy festiwal miał charakter monograficzny: poświęcony był prezentacji polskich i czechosłowackich inscenizacji sztuk Václava Havla. Na gruncie czeskim był pierwszą tego rodzaju transgraniczną inicjatywą kulturalną po „aksamitnej rewolucji”, na gruncie polskim – jedną z pierwszych inicjatyw tego rodzaju, która z perspektywy lat okazała się inicjatywa najtrwalszą.

Główną ideą festiwalu jest „przekraczanie”, dlatego też teatry prezentują sztuki nowatorskie, inspirujące, często na pograniczu teatru, sztuk plastycznych i muzyki. Równocześnie, ponieważ festiwal odbywa się w małym mieście/małych miastach rozdzielonych granicą, adresuje swoje propozycje nie tylko do kręgu 'znawców teatru’, ale także do zwykłych widzów, mieszkańców regionu, dla których jest znaczącym uzupełnieniem oferty kulturalnej.

Szczegółowy program Festiwalu na: https://borderfestival.eu/

proj. Peter Bankov

 

Organizatorzy:
Stowarzyszenie Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka. Oddział Regionalny w Cieszynie
Cieszyński Ośrodek Kultury „Dom Narodowy”

 

Poznaj Wandama – czeskiego „bohatera walki o niepodległość”, który dał sygnał do rozpoczęcia Aksamitnej Rewolucji. Tylko nie wiadomo, której stronie: protestującym czy milicji. Uważa się za „ostatniego Rzymianina”. Hitlerowskie saluty tłumaczy, jak wielu innych narodowców w Czechach i w Polsce, tradycją rzymską. Jednocześnie jak Václav Havel pragnie, aby prawda i miłość zwyciężyły nad kłamstwem i nienawiścią. W finale boleśnie zderza się… z regułami wolnego rynku. Narodowiec, rasista, szowinista, bojownik antysystemowy, menel, pijak, ćpun, bohater?

„Adolf Hitler uratował mi życie. Wiem, co chcesz powiedzieć, ale nie mów nic”
Jaroslav Rudiš

Reżyseria i adaptacja, przekład z języka czeskiego: Katarzyna Dudzic-Grabińska
Scenografia i kostiumy: Magdalena Stępień
Występuje: Dariusz Maj
Prapremiera polska: 9 czerwca 2018
Grupa wiekowa: 16+
Czas trwania: 60 min

 

 

„Tekst Rudiša oddaje śmietnik panujący niepodzielnie w świadomości człowieka, który znalazł się na marginesie świata po transformacji, w którym mielą się frazy z przemówień Hawla z zauroczeniem Hitlerem, opowieści o nowym, sprawiedliwym świecie z podszytym nienawiścią szowinizmem. Ten śmietnik kryje w sobie poważną diagnozę kryzysu, który dotyka dziś wiele europejskich krajów.

Katarzyna Dudzic-Grabińska wraz z Dariuszem Majem stawiają nam przed oczami swojaka wyciągniętego wprost z praskiej knajpy, pozwalając mu wziąć nas na lep swoich opowieści, na przemian przerażających i rozbrajających, ostatecznie jednak podszytych grozą. W finale tej narracji następuje znacząca zmiana perspektywy, której nie zdradzę czytelnikom, choć powieść Rudiša jest od dwóch lat dostępna w księgarniach. W każdym razie jest to też opowieść o zakłamaniu, o oszukiwaniu samego siebie, o potrzebie budowania legend, choćby na ruchomych piaskach, i o tym, jak zawodny jest to proces”.

Magdalena Piekarska, wroclaw.wyborcza.pl

 

Twórcy:

Dariusz Maj
Absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1994). W roku 1984 basista wrocławskiej grupy punkowej Sedes. Laureat nagrody wojewody dolnośląskiego dla najlepiej rokującego aktora młodego pokolenia (2002). W latach 1997-2001 aktor Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego w Legnicy (obecnie Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy). W latach 2001-2009 aktor Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. W latach 2009-2013 aktor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego. W Teatrze Polskim we Wrocławiu od 2015-2018 roku. Twórca wielu ról teatralnych i filmowych, współpracował z czołowymi polskimi reżyserami (K. Garbaczewski, M. Zadara, J. Głomb, J. Klata, P. Wojcieszek, M. Strzępka, M. Kleczewska, L. Raczak, K. Zanussi, F. Falk, W. Krzystek). Obecnie gra role Blockbauma oraz Człowieka w kancelarii w głośnym Procesie wg F. Kafki w reżyserii Krystiana Lupy.

Katarzyna Dudzic-Grabińska

Studiowała reżyserię teatru lalek AST, Filia we Wrocławiu. Absolwentka filologii słowiańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego,  tłumaczka literatury czeskiej i słowackiej, wiolonczelistka. Debiutowała jako reżyser i dramatopisarz w słowackim Instytucie Teatralnym w Bratysławie sztuką „Mnemojohann” (2014). Członek Platformy Krytyków podczas festiwalu słowackiego teatru Dotyky a Spojenia w Martinie (2017, 2018). Wiosną 2017 r. wyreżyserowała sztukę Jana Wilkowskiego „Tymoteusz wśród ptaków” w słupskim Państwowym Teatrze Lalek „Tęcza”. Jako asystentka reżysera współpracowała m.in. z Agatą Dudą-Gracz („Śmierć przyjeżdża w środę”, „Opole 2016”; „Dziubanina”, „Makbet” – oba Teatr Capitol, Wrocław 2017) oraz Michałem Zadarą („Dziadów części III” „Ustęp i Objaśnienia”, Teatr Polski, Wrocław 2016).

Magdalena Stępień
Absolwentka scenografii na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, zajmuje się przygotowywaniem przestrzeni, kostiumów, lalek i masek do działań teatralnych i filmowych. Przygotowywała projekty scenograficzne we współpracy ze studentami reżyserii we Wrocławiu i Warszawie, realizowała lalki do spektakli Teatru Arka we Wrocławiu oraz projektu Lalkomat. Zajmuje się również modniarstwem, metaloplastyką, grafiką i rzeźbą (uczestniczyła w międzynarodowym plenerze rzeźbiarskim w Łabiszynie w 2015 i 2016 r.).

 

 

 

Spektakl nagrodzony nagrodą Kryształową Pestką podczas XI Międzynarodowego Festiwalu Teatrów i Kultury Awangardowej PESTKA 2019 w Jeleniej Górze.

„…za umiejętność zbudowania minimalnymi środkami inscenizacyjnymi uniwersalnej historii, ważnej i istotnej dla współczesnych społeczeństw Europy Środkowej i Wschodniej, szczególnie 30 lat, ukazanie szarego przeciętnego człowieka w trybiku historii, zagubienia w zmieniającym się świecie, również mikrowspólnoty, będącej odbiciem bolączek dnia codziennego; przedstawienie mechanizmów rodzących się aktów nienawiści, ksenofobii i rasizmu, które stanowią zaprzeczenie ładu demokratycznego. Za istotny głos w bieżącej dyskusji społeczno-politycznej”

Tekst o Festiwalu Pestka ukazał się wakacyjnym numerze „Odry”. Fragment z tekstu na stronie e-teatr
http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/275034,druk.html

 

 

Drozdowisko to autorski podcast Teresy Drozdy, która zajmuje się kulturą w niemal wszystkich jej przejawach.

DROZDOWISKO #34 w całości powstało podczas 30. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Bez Granic” w Cieszynie i Czeskim Cieszynie. Nie jest jednak sprawozdaniem z festiwalu, choć do festiwalowych wydarzeń się odnosi. W drugiej części audycji udział biorą: – Igor Wójcik (dyrektor Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu), który dostrzegł, że „Sztuka idzie na wolność” i stworzył książkę pod takim tytułem; – Katarzyna Dudzic-Grabińska i Dariusz Maj, którzy stworzyli spektakl „Aleja Narodowa” oparty na książce Jaroslava Rudiša pod tym samym tytułem. Rozmawiała: Teresa Drozda.

 

 

Producenci:
spektakl jest koprodukcją Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucji Samorządu Województwa Dolnośląskiego
Fundacji Teatr Polski – TP dla Sztuki (Teatr Polski – w podziemiu / Polski Theatre in the underground)

 

Spektakl współfinansowany z Budżetu Województwa Dolnośląskiego

Znalezione obrazy dla zapytania urząd marszałkowski dolnoślaski

Skip to content