Aleksandra Kugacz-Semerci ukończyła filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim, jest aktorką, performerką. Pracuje w Studiu Matejka. Współtworzy Teatr Studio Czyczkowy kierowany przez Jerzego Weltera. Uczestniczyła m.in. w programie stażowym Teatru ZAR oraz w pracy z Anatolijem Wasiljewem w ramach programu Masters in Residence w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, gdzie w 2013 roku miała miejsce premiera jej autorskiego spektaklu „Wyjścia”, inspirowanego współczesną historią i kulturą Rumunii. Z zespołem Studio Matejka brała udział w tworzeniu spektaklu site-specific o tytule „Harmonia przeciwstawień. Polska” (2014) oraz w realizacji filmu „No More Heroes” (2016). W latach 2015 i 2016 w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zrealizowała projekt inspirowany powojennymi losami mieszkańców dawnego Breslau, którego efektem był monodram „Być u siebie”, projekt był współrealizowany z Towarzystwem Kultury Czynnej w ramach projektu „Nad rzeką czasu”. Wraz z Fundacją Jubilo współtworzyła projekt „Ukryte miasta” oraz spektakl „Czarna noc. Biały dzień”. Brała udział w pokazie „Palimpsesty przestrzeni. Rekonstrukcja” w ramach programu Tandem realizowanego przez Studio Matejka z tureckim kolektywem artystycznym Budalasultan z Izmiru (2016). Współtworzy spektakl „Wściekły człowiek (2017–2018) przygotowywany przez Studio Matejka. Prowadzi warsztaty teatralne i z emisji głosu z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi.

Mertcan Semerci urodził się w Stambule. Ukończył aktorstwo na Uniwersytecie Bilkent na Wydziale Muzyki, Sztuk Scenicznych i Teatru. Pracował w Narodowych Teatrach w Ankarze i w Stambule, współpracował również z Tatbikat Sachnesi w Ankarze jako menadżer sceny i operator świateł. Jako aktor wystąpił w ponad dwudziestu sztukach teatralnych i tanecznych. Mieszka w Polsce, od 2016 roku na stałe współpracuje ze Studiem Matejka, aktywnie uczestniczy w projektach i warsztatach zespołu. Brał udział w pokazie „Palimpsesty przestrzeni. Rekonstrukcja” w ramach programu Tandem realizowanego przez Studio Matejka z kolektywem artystycznym Budalasultan z Izmiru w Turcji (2016), współtworzy także spektakl „Wściekły człowiek” (2017–2018). Współpracuje z zespołem Alkemisterna pod kierownictwem Cecilii Lagerström nad spektaklem „Suffering: On our Perception of Pain” (2017). Od 2018 roku pracuje z Teatrem ZAR, występuje w spektaklu „Medee. o przekraczaniu”.

Jarosław Fret jest założycielem i liderem Teatru ZAR, reżyserem, aktorem, dyrektorem Instytutu Grotowskiego. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Kuratorów i kuratora ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser pięciu spektakli zespołu. Tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem „Armine, Sister”, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. W 2016 roku zrealizował spektakl „Medee. O przekraczaniu” z udziałem śpiewaczek z Kairu, Teheranu i Stambułu. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą, był wykładowcą m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Filii we Wrocławiu. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” (2010). Spektakl „Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie” w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej Wrocław 2016. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli, a w 2019 roku Piekarnia | Centrum Sztuk Performatywnych.

Joanna Jaworska-Maciaszek jako tancerka współpracuje z Teatrem O.de.la w Rzeszowie, tańczyła w produkcjach „Koniec, początek – soma” (2018), „Macondo” (2010) i „Harey” w choreografii Marty Bury. Tancerka Pracowni Fizycznej prowadzonej przez Jacka Owczarka w Łodzi. W ramach pracy zespołu zatańczyła w spektaklach „Meandrująca rzeka”, „A3” i „Re:akcja”, prezentowanych na Polskiej Platformie Tańca. Współpracowała z choreografami z Polski i zagranicy, m.in. jako tancerka z Rosanną Gamson/World Wide (Los Angeles), a w drugiej odsłonie asystentka choreografa Roberta M. Haydena w projekcie „Oratorium Dance Project” Teatru CHOREA, w projekcie performatywnym „Topologie” francuskiej grupy Les gens d’Uterpan. Pomysłodawczyni spektaklu „ĆMY”, który stworzyła kolektywnie z trójką tancerzy Pracowni Fizycznej. Tancerka w spektaklu „Matryca, [Prześwit 1/8]”, w reżyserii Pawła Grali, nagrodzonego w Ogólnopolskim Konkursie na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego „The Best Off”. Stworzyła choreografię do spektaklu „2.0.4.5. Miniopera Metafizyczna” Teatru CHOREA w reżyserii Tomasza Rodowicza. Współorganizatorka interdyscyplinarnych spotkań improwizacyjnych KIPISZ w Łodzi. Uczy tańca i ruchu. Performuje, improwizuje, w tańcu fascynuje ją intuicyjność, przepływ energii, praca nad świadomym byciem we własnym ciele.

Organizator:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego

Aleksandra Kugacz-Semerci ukończyła filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim, jest aktorką, performerką. Pracuje w Studiu Matejka. Współtworzy Teatr Studio Czyczkowy kierowany przez Jerzego Weltera. Uczestniczyła m.in. w programie stażowym Teatru ZAR oraz w pracy z Anatolijem Wasiljewem w ramach programu Masters in Residence w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego, gdzie w 2013 roku miała miejsce premiera jej autorskiego spektaklu „Wyjścia”, inspirowanego współczesną historią i kulturą Rumunii. Z zespołem Studio Matejka brała udział w tworzeniu spektaklu site-specific o tytule „Harmonia przeciwstawień. Polska” (2014) oraz w realizacji filmu „No More Heroes” (2016). W latach 2015 i 2016 w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zrealizowała projekt inspirowany powojennymi losami mieszkańców dawnego Breslau, którego efektem był monodram „Być u siebie”, projekt był współrealizowany z Towarzystwem Kultury Czynnej w ramach projektu „Nad rzeką czasu”. Wraz z Fundacją Jubilo współtworzyła projekt „Ukryte miasta” oraz spektakl „Czarna noc. Biały dzień”. Brała udział w pokazie „Palimpsesty przestrzeni. Rekonstrukcja” w ramach programu Tandem realizowanego przez Studio Matejka z tureckim kolektywem artystycznym Budalasultan z Izmiru (2016). Współtworzy spektakl „Wściekły człowiek (2017–2018) przygotowywany przez Studio Matejka. Prowadzi warsztaty teatralne i z emisji głosu z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi.

Mertcan Semerci urodził się w Stambule. Ukończył aktorstwo na Uniwersytecie Bilkent na Wydziale Muzyki, Sztuk Scenicznych i Teatru. Pracował w Narodowych Teatrach w Ankarze i w Stambule, współpracował również z Tatbikat Sachnesi w Ankarze jako menadżer sceny i operator świateł. Jako aktor wystąpił w ponad dwudziestu sztukach teatralnych i tanecznych. Mieszka w Polsce, od 2016 roku na stałe współpracuje ze Studiem Matejka, aktywnie uczestniczy w projektach i warsztatach zespołu. Brał udział w pokazie „Palimpsesty przestrzeni. Rekonstrukcja” w ramach programu Tandem realizowanego przez Studio Matejka z kolektywem artystycznym Budalasultan z Izmiru w Turcji (2016), współtworzy także spektakl „Wściekły człowiek” (2017–2018). Współpracuje z zespołem Alkemisterna pod kierownictwem Cecilii Lagerström nad spektaklem „Suffering: On our Perception of Pain” (2017). Od 2018 roku pracuje z Teatrem ZAR, występuje w spektaklu „Medee. o przekraczaniu”.

Jarosław Fret jest założycielem i liderem Teatru ZAR, reżyserem, aktorem, dyrektorem Instytutu Grotowskiego. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Kuratorów i kuratora ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser pięciu spektakli zespołu. Tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem „Armine, Sister”, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. W 2016 roku zrealizował spektakl „Medee. O przekraczaniu” z udziałem śpiewaczek z Kairu, Teheranu i Stambułu. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą, był wykładowcą m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Filii we Wrocławiu. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” (2010). Spektakl „Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie” w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej Wrocław 2016. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli, a w 2019 roku Piekarnia | Centrum Sztuk Performatywnych.

Joanna Jaworska-Maciaszek jako tancerka współpracuje z Teatrem O.de.la w Rzeszowie, tańczyła w produkcjach „Koniec, początek – soma” (2018), „Macondo” (2010) i „Harey” w choreografii Marty Bury. Tancerka Pracowni Fizycznej prowadzonej przez Jacka Owczarka w Łodzi. W ramach pracy zespołu zatańczyła w spektaklach „Meandrująca rzeka”, „A3” i „Re:akcja”, prezentowanych na Polskiej Platformie Tańca. Współpracowała z choreografami z Polski i zagranicy, m.in. jako tancerka z Rosanną Gamson/World Wide (Los Angeles), a w drugiej odsłonie asystentka choreografa Roberta M. Haydena w projekcie „Oratorium Dance Project” Teatru CHOREA, w projekcie performatywnym „Topologie” francuskiej grupy Les gens d’Uterpan. Pomysłodawczyni spektaklu „ĆMY”, który stworzyła kolektywnie z trójką tancerzy Pracowni Fizycznej. Tancerka w spektaklu „Matryca, [Prześwit 1/8]”, w reżyserii Pawła Grali, nagrodzonego w Ogólnopolskim Konkursie na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego „The Best Off”. Stworzyła choreografię do spektaklu „2.0.4.5. Miniopera Metafizyczna” Teatru CHOREA w reżyserii Tomasza Rodowicza. Współorganizatorka interdyscyplinarnych spotkań improwizacyjnych KIPISZ w Łodzi. Uczy tańca i ruchu. Performuje, improwizuje, w tańcu fascynuje ją intuicyjność, przepływ energii, praca nad świadomym byciem we własnym ciele.

Organizator:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego