Pierwsze recenzje POSKROMIENIA
Prezentujemy pierwsze bardzo dobre recenzje POSKROMIENIA naszej nowej koprodukcji teatralnej w reż. Moniki Pęcikiewicz
Teatr Polski w Podziemiu, Poskromienie, reż. Monika Pęcikiewicz
Nie chcę recenzować tu nowej premiery Teatru Polskiego w Podziemiu, choć rozumiem moralną doniosłość tego zdarzenia. Cieszę się, że w nowej wrocławskiej przestrzeni – dawnej Piekarni przy ulicy Księcia Witolda – mogłem znów zobaczyć obok siebie liderów zniszczonego zespołu Polskiego: Skibińską, Ilczuk i Ziębę, Ziemiańskiego, Opalińskiego i Szczyszczaja. To dobrze, że rozrywani między Warszawą i Krakowem aktorzy znaleźli czas na ten projekt, że pokazali, iż jakby co, to są gotowi przywrócić chwałę ich dawnej placówce. Wrocławskim Poskromieniem wróciła do reżyserii Monika Pęcikiewicz i jest znów tym, czym powinna być od dawna, czyli brakującym ogniwem między Mają Kleczewską a Eweliną Marciniak. Akurat tym razem jej Poskromieniu najbliżej do teatru Krystiana Lupy z okresu Poczekalni i Pływalni, dlatego tytuł Piekarnia należał się tej produkcji jakoś tak bardziej. Aktorzy Pęcikiewicz, tak jak kiedyś z Lupą na Dworcu Świebodzkim, improwizują na zadany temat. Chyba można go streścić w haśle: „My i nasze matki, nasi ojcowie na chwilę przed odejściem”. Czytaj całość…
Łukasz Drewniak
* * *
Lokalni politycy i minister Gliński zrobili z tego teatru pobojowisko. Ale wrocławscy aktorzy się nie poddają
A oni wciąż grają. Aktorzy dawnego Teatru Polskiego we Wrocławiu, gdy stracili swoją scenę, nie tylko protestowali, ale też kontynuują wspólną pracę poza zdewastowaną instytucją – jako Teatr Polski w Podziemiu. Ich najnowsza premiera to „Poskromienie” Moniki Pęcikiewicz. Czytaj całość…
Witold Mrozek
* * *
„Poskromienie” w Teatrze Polskim w Podziemiu: czy już umarliśmy?
Niedawno wychodzili do oklasków z zaklejonymi ustami. Teraz, choć już bez czarnych taśm, nadal poruszają problem cenzury. W tym przypadku autocenzury. Jeśli ktoś twierdził, że się poddali, że odpuścili, kłamał. Aktorzy Teatru Polskiego, pozbawieni pracy przez Cezarego Morawskiego, nie dali się poskromić. I dobitnie pokazują to, o ironio, w spektaklu o ubezwłasnowolnieniu, o społecznym kagańcu, który sami na siebie nakładamy. Udając, że tak nam dobrze, tak wygodnie. Żyć, a właściwie czekać na śmierć. Czytaj całość…
Dawid Dudko
* * *
„Poskromienie”, czyli dawny Teatr Polski w Piekarni
Przepiękne wizualnie zakończenie „Poskromienia” wbiło mnie w fotel i pozostawiło z wieloma pytaniami. Nieoczekiwanie, pod sam koniec, sceniczna metafora raz jeszcze wytrąciła mnie z równowagi i przeniosła mnie do nieznanego świata. Po plecach przeszły mi ciarki i żałowałem, że spektakl się już skończył. Czekam na więcej spektakli Teatru Polskiego – w podziemiu, zwłaszcza w tak niesamowitej i intrygującej przestrzeni jak Piekarnia – będąca kwintesencją „teatru bezpośredniego”, o którym pisał Peter Brook. Czytaj całość…
Michał Hermes
* * *
To jest wydarzenie. Pierwsza duża produkcja Teatru Polskiego w Podziemiu. Nie performans, nie coś kameralnego na podtrzymanie, zrekompensowanie i twórcom, i widzom braku po tamtym Teatrze Polskim, lecz coś z budżetem (chyba), nowe otwarcie w imponującej i pięknej przestrzeni Centrum Sztuk Performatywnych Piekarnia. No i pewien ciąg dalszy. Bo Monika Pęcikiewicz wyreżyserowała w tamtym Teatrze Polskim dwie gorąco dyskutowane szekspirowskie sztuki (‘Hamleta’ i ‘Sen nocy letniej’), teraz dołożyła ‘Poskromienie’. Deklaracja jednak wyraźna: to tylko inspiracja Szekspirem, a tak naprawdę tekst użyty w spektaklu to rzecz sklejona z improwizacji aktorskich. Czytaj całość…
Grzegorz Chojnowski
* * *
Rajstopy narzędziem opresji („Poskromienie”)
O czym z przekonaniem i przekonująco opowiadać może zespół, który stracił swoją scenę oraz miejsce zatrudnienia, jego członkowie rozjechali się do różnych miast, a wszystko to w wyniku jednej, odgórnej decyzji, której nie udało się powstrzymać licznymi protestami? Najdosadniej z ich ust wybrzmiewają słowa o poskramianiu wolności – nie tylko tej artystycznej, ale także osobistej – a te nastroje doskonale wyczuła Monika Pęcikiewicz realizując w Teatrze Polskim w Podziemiu spektakl inspirowany Williamem Szekspirem. Po trzech latach od zmian, jakie zaszły w Teatrze Polskim we Wrocławiu emocje, których doświadczają jego byli aktorzy są wciąż na tyle silne, by stać się budulcem do tworzenia mocnego przedstawienia o opresji, podporządkowaniu i życiu wedle narzuconego porządku. Czytaj całość…
Kasia Mikołajewska
* * *
Podziemie nie do poskromienia. Legenda powróciła w Piekarni
„Poskromienie” przynosi powrót na afisz Teatru Polskiego w Podziemiu i Moniki Pęcikiewicz zarazem – dla reżyserki związanej mocno z najnowszą historią Polskiego, twórczyni „Hamleta” czy „Snu nocy letniej”, „Poskromienie” oznacza powrót do pracy po ośmiu latach przerwy. I jest to come back, który potwierdza zarówno klasę zespołu, rekrutującego się spośród byłych i obecnych aktorów Polskiego, wzmocnionego o dwójkę przedstawicieli Teatru Śląskiego, jak i inscenizatorki. Czytaj całość…
Magda Piekarska
