X

Aleja Narodowa na festiwalu Gelnické Iluminácie

Spektakl „Aleja Narodowa”,  został zaproszony do udziału  w ramach czwartej edycji interdyscyplinarnego festiwalu Gelnické Iluminácie, który dobywa się w dniach 11-12 września 2020 roku na terenie wschodniej Słowacji.

Program czwartej edycji Festiwalu łączącego literaturę, sztukę cyfrową i muzykę został w tym roku poszerzony o spektakle teatralne. Duża część festiwalowych wydarzeń odbywa się w plenerze jednego z najstarszych miast słowackich – Gelnicy.
Pokaz Alei Narodowej został zaplanowany na 12 września 2020 r.

fot. Tobiasz Papuczys

Poznaj Wandama – czeskiego „bohatera walki o niepodległość”, który dał sygnał do rozpoczęcia Aksamitnej Rewolucji. Tylko nie wiadomo, której stronie: protestującym czy milicji. Uważa się za „ostatniego Rzymianina”. Hitlerowskie saluty tłumaczy, jak wielu innych narodowców w Czechach i w Polsce, tradycją rzymską. Jednocześnie jak Václav Havel pragnie, aby prawda i miłość zwyciężyły nad kłamstwem i nienawiścią. W finale boleśnie zderza się… z regułami wolnego rynku. Narodowiec, rasista, szowinista, bojownik antysystemowy, menel, pijak, ćpun, bohater?

„Adolf Hitler uratował mi życie. Wiem, co chcesz powiedzieć, ale nie mów nic”
Jaroslav Rudiš

Reżyseria i adaptacja, przekład z języka czeskiego: Katarzyna Dudzic-Grabińska
Scenografia i kostiumy: Magdalena Stępień
Występuje: Dariusz Maj
Prapremiera polska: 9 czerwca 2018
Grupa wiekowa: 16+
Czas trwania: 60 min

Biogramy twórców

Dariusz Maj
Absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1994). W roku 1984 basista wrocławskiej grupy punkowej Sedes. Laureat nagrody wojewody dolnośląskiego dla najlepiej rokującego aktora młodego pokolenia (2002). W latach 1997-2001 aktor Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego w Legnicy (obecnie Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy). W latach 2001-2009 aktor Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. W latach 2009-2013 aktor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego. W Teatrze Polskim we Wrocławiu od 2015-2018 roku. Twórca wielu ról teatralnych i filmowych, współpracował z czołowymi polskimi reżyserami (K. Garbaczewski, M. Zadara, J. Głomb, J. Klata, P. Wojcieszek, M. Strzępka, M. Kleczewska, L. Raczak, K. Zanussi, F. Falk, W. Krzystek). Obecnie gra role Blockbauma oraz Człowieka w kancelarii w głośnym Procesie wg F. Kafki w reżyserii Krystiana Lupy.

Katarzyna Dudzic-Grabińska     
Studiowała reżyserię teatru lalek AST, Filia we Wrocławiu. Absolwentka filologii słowiańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, tłumaczka literatury czeskiej i słowackiej, wiolonczelistka. Jako reżyserka i dramaturżka pracowała m.in. w Instytucie Teatralnym w Bratysławie, Teatrze Polskim w Podziemiu, Opolskim Teatrze Lalki i Aktora, Państwowym Teatrze Lalki „Tęcza” w Słupsku, Wrocławskim Teatrze Współczesnym. Laureatka głównej nagrody Pestka Festival 2019 za spektakl „Aleja Narodowa” wg prozy Jaroslava Rudiša. Obecnie związana z Teatrem Polskiego Radia.

Magdalena Stępień      
Studentka V roku scenografii na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, zajmuje się przygotowywaniem przestrzeni, kostiumów, lalek i masek do działań teatralnych i filmowych. Przygotowywała projekty scenograficzne we współpracy ze studentami reżyserii we Wrocławiu i Warszawie, realizowała lalki do spektakli Teatru Arka we Wrocławiu oraz projektu Lalkomat. Zajmuje się również modniarstwem, metaloplastyką, grafiką i rzeźbą (uczestniczyła w międzynarodowym plenerze rzeźbiarskim w Łabiszynie w 2015 i 2016 r.).

 

Organizator festiwalu: Miasto Gelnica
Strona festiwalu: www.facebook.com/gelnickeiluminacie

 

Spektakl jest koprodukcją:
Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucji Samorządu Województwa Dolnośląskiego
Fundacji Teatr Polski – TP dla Sztuki (Teatr Polski – w podziemiu / Polski Theatre in the underground)

 

Spektakl współfinansowany z Budżetu Województwa Dolnośląskiego

Znalezione obrazy dla zapytania urząd marszałkowski dolnoślaski

166 MONODRAMÓW. Przewodnik po teatrze jednego aktora

„166 monodramów” to kolekcja tylu właśnie, ile wymienia się w tytule, spektakli teatru jednego aktora. Autor wybrał je, kierując się kryterium charakterystyczności – każdy z omawianych monodramów oddaje pewien typ wypowiedzi artystycznej, który na scenie jednoosobowej zwracał uwagę oryginalnością albo typowością. Przy czym krytyka interesowała motywacja, którą kierowali się artyści, podejmujący ryzyko spotkania z widzem sam na sam, bez wsparcia innych wykonawców, a często nawet bez wspomagającej ich inscenizacji.

 

Głównym zasobem, z którego czerpał autor, były wieczory spędzone na festiwalach we Wrocławiu i Toruniu, które wytyczały przez ostatnie pół wieku główny nurt teatru jednego aktora w Polsce. Wrocław z czasem stał się także oknem prowadzącym na świat dzisiejszego monodramu. Jubileusz festiwalu wrocławskiego, najstarszego tego typu festiwalu na świecie, dorobek jego kreatora, Wiesława Gerasa, były więc głównym źródłem doboru repertuaru w tej książce. Od czasu do czasu jednak pojawiają się tutaj spektakle, które do Wrocławia nie zawitały z rozmaitych powodów, a których obecność wzbogaca obraz polskiego teatru indywidualistów. Kolekcjoner monodramów, gdyby zechciał obejrzeć zgromadzone tu spektakle jeden po drugim, musiałby je oglądać przez siedem dni i nocy bez przerwy. Gdyby zachował higienę pracy i spędzał na widowni jedynie osiem godzin dziennie, trwałoby to cały miesiąc. A ponieważ to z wielu powodów niemożliwe, autor zaprosił nas do swego teatru wspomnień.

 

Tomasz Miłkowski – dziennikarz, krytyk, redaktor, od początku lat 70. interesuje się ruchem teatru jednego aktora. Częsty bywalec i juror festiwali we Wrocławiu, Warszawie, Toruniu, Helu, Kownie, Sankt Petersburgu. Autor i redaktor kilku książek związanych ze sceną jednoosobową. Nadal aktywny jako recenzent, m.in. tygodnika „Przegląd”, redaktor naczelny czasopisma internetowego „Yorick” i promotor młodej krytyki – przewodniczy kapitule Nagrody im. Andrzeja Żurowskiego dla młodych krytyków. Uważa, że teatr jednego aktora jest soczewką, w której skupiają się poszukiwania współczesnego teatru. Toteż wciąż wypatruje nowych monodramów w nadziei, że w ten sposób dowie się, co nas czeka jutro.

 

Czarna książeczka z Hamletem – seria wydawnicza poświęcona ruchowi teatrów jednego aktora i sylwetkom wybitnych aktorów polskich i zagranicznych. Wydawana od 2007 roku w ramach Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora przez Wrocławskie Towarzystwo Przyjaciół Teatru i Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu. Do 2016 roku w serii ukazało się 16 publikacji.

 

166 MONODRAMÓW. Przewodnik po teatrze jednego aktora

autor: Tomasz Miłkowski
rok wydania: 2016

„166 monodramów” to kolekcja tylu właśnie, ile wymienia się w tytule, spektakli teatru jednego aktora. Autor wybrał je, kierując się kryterium charakterystyczności – każdy z omawianych monodramów oddaje pewien typ wypowiedzi artystycznej, który na scenie jednoosobowej zwracał uwagę oryginalnością albo typowością. Przy czym krytyka interesowała motywacja, którą kierowali się artyści, podejmujący ryzyko spotkania z widzem sam na sam, bez wsparcia innych wykonawców, a często nawet bez wspomagającej ich inscenizacji.

 Głównym zasobem, z którego czerpał autor, były wieczory spędzone na festiwalach we Wrocławiu i Toruniu, które wytyczały przez ostatnie pół wieku główny nurt teatru jednego aktora w Polsce. Wrocław z czasem stał się także oknem prowadzącym na świat dzisiejszego monodramu. Jubileusz festiwalu wrocławskiego, najstarszego tego typu festiwalu na świecie, dorobek jego kreatora, Wiesława Gerasa, były więc głównym źródłem doboru repertuaru w tej książce. Od czasu do czasu jednak pojawiają się tutaj spektakle, które do Wrocławia nie zawitały z rozmaitych powodów, a których obecność wzbogaca obraz polskiego teatru indywidualistów. Kolekcjoner monodramów, gdyby zechciał obejrzeć zgromadzone tu spektakle jeden po drugim, musiałby je oglądać przez siedem dni i nocy bez przerwy. Gdyby zachował higienę pracy i spędzał na widowni jedynie osiem godzin dziennie, trwałoby to cały miesiąc. A ponieważ to z wielu powodów niemożliwe, autor zaprosił nas do swego teatru wspomnień.

Tomasz Miłkowski – dziennikarz, krytyk, redaktor, od początku lat 70. interesuje się ruchem teatru jednego aktora. Częsty bywalec i juror festiwali we Wrocławiu, Warszawie, Toruniu, Helu, Kownie, Sankt Petersburgu. Autor i redaktor kilku książek związanych ze sceną jednoosobową. Nadal aktywny jako recenzent, m.in. tygodnika „Przegląd”, redaktor naczelny czasopisma internetowego „Yorick” i promotor młodej krytyki – przewodniczy kapitule Nagrody im. Andrzeja Żurowskiego dla młodych krytyków. Uważa, że teatr jednego aktora jest soczewką, w której skupiają się poszukiwania współczesnego teatru. Toteż wciąż wypatruje nowych monodramów w nadziei, że w ten sposób dowie się, co nas czeka jutro.

Czarna książeczka z Hamletem – seria wydawnicza poświęcona ruchowi teatrów jednego aktora i sylwetkom wybitnych aktorów polskich i zagranicznych. Wydawana od 2007 roku w ramach Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora przez Wrocławskie Towarzystwo Przyjaciół Teatru i Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu. Do 2016 roku tej w serii ukazało się 16 publikacji.

 

Wypowiedzieć człowieka. Poezjoteatr Tadeusza Malaka

autor: Katarzyna Flader-Rzeszowska
rok wydania: 2016

Tadeusz Malak to artysta osobny, tworzący konsekwentnie swój poezjoteatr od 65 lat! Książka Katarzyny Flader-Rzeszowskiej pokazuje, jak dzięki scenie aktor odsłania prawdę o człowieku współczesnym, stojącym wobec etycznych dylematów, uwikłanym w tragiczne dzieje historii, szukającym sensu. Takiego bohatera Malak odnajduje w poezji Lorki, Herberta, Różewicza (to ona stanowi podstawę scenariuszy jego jednoosobowych spektakli). Wykonawca artystyczne poszukiwania traktuje jako zadanie, rodzaj społecznego posłannictwa. Należy do pokolenia twórców, dla których etos aktora zobowiązuje do ciężkiej pracy i ciągłego rozwijania rzemiosła.

Autorka krok po kroku przybliża tę artystyczną osobowość i precyzyjnie opisuje to, jak Tadeusz Malak od lat 60. współtworzy ruch teatru jednego aktora w Polsce. Ten klasyk sztuki monodramu w sposób decydujący przyczynił się do ukształtowania jednoosobowego teatru poezji, łączącego szacunek do słowa autora z głęboko przemyślaną interpretacją wykonawcy.

Katarzyna Flader-Rzeszowska – historyk teatru, wykładowca akademicki. Ukończyła Wydział Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza oraz Wydział Nauk Historycznych i Społecznych na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, absolwentka Podyplomowych Studiów Humanistycznych w Polskiej Akademii Nauk. Doktorat uzyskała w Instytucie Sztuki PAN. Obecnie wykłada na Komunikacji Medialno-Kulturowej UKSW. Jest zastępcą redaktora naczelnego kwartalnika „Kultura-Media-Teologia”, współpracuje z miesięcznikiem „Teatr”. Wielokrotna laureatka konkursów recytatorskich. W teatrze jednego aktora zadebiutowała spektaklem Oczami mojej żony na podstawie „Wesel w domu” Bohumila Hrabala. Jest autorką książek „Promieniowanie rapsodyzmu. W kręgu myśli i praktyki teatralnej Mieczysława Kotlarczyka” (Warszawa 2008), „Miejsca teologiczne w kulturze wizualnej” (Kraków-Warszawa 2013), współredaktorką publikacji „Jan Paweł II człowiek kultury” (Kraków 2008), „Słowo w kulturze współczesnej” (Warszawa 2009) i innych. Od lat obserwuje i opisuje ruch teatrów jednego aktora

Czarna książeczka z Hamletem – seria wydawnicza poświęcona ruchowi teatrów jednego aktora i sylwetkom wybitnych aktorów polskich i zagranicznych. Wydawana od 2007 roku w ramach Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora przez Wrocławskie Towarzystwo Przyjaciół Teatru i Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu. Do 2016 roku tej w serii ukazało się 16 publikacji.

Skip to content

Zapisz się do naszego newslettera

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych (pokaż całość)