Kim była Liliana Lewicka? Malarką? Ceramiczką? Performerką? Pionierką dematerializacji? Założycielką jednej z pierwszych w Polsce grup happeningowych? Może każdą po trochu lub żadną z powyższych. Szukając śladów życia Lewickiej można się rozczarować. Jej twórczość jest nieobecna w zbiorach instytucjonalnych, archiwum artystki najprawdopodobniej zaginęło, zostało zniszczone lub nigdy nie istniało. Lewicka funkcjonuje w dyskursie na zasadzie anegdoty i pozostaje jedną z najbardziej enigmatycznych postaci polskiej historii sztuki.

Wystawa jest wynikiem trwających ponad rok kwerend archiwalnych i bibliotecznych, a także wielu zapytań skierowanych do różnych instytucji (muzeów, galerii, domów kultury, szkół, bibliotek i archiwów) oraz osób, które potencjalnie mogły spotkać ją na swojej drodze. Ekspozycja jest próbą stworzenia jej monografii z wielu małych cegiełek – archiwaliów, wspomnień, cytatów, reprodukcji, rozmów oraz własnych i cudzych wyobrażeń, które składają się na tę jedną z możliwych rekonstrukcji życia i twórczości artystki.

Wystawa jest częścią dyplomu magisterskiego wykonanego na Wydziale Badań Artystycznych i Studiów Kuratorskich Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem dr Mariki Kuźmicz i dr. Kuby Marii Mazurkiewicza. Eksponowane na niej są materiały m.in. ze zbiorów Archiwum Zakładowego i Ośrodka Dokumentacji Sztuki Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz prywatnych zbiorów kuratora.

kurator: Adam Parol

materiał ilustracyjny:
Dokumentacja fotograficzna instalacji Liliany Lewickiej Miejsce do rozmyślań, fot. Eustachy Kossakowski © Anka Ptaszkowska, Paulina Krasińska. Negatywy są własnością Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Organizator:
Fundacja Arton

Współorganizator:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Najnowsza wystawa Tomasza Domańskiego w galerii Neon ASP Wrocław wpisuje się w cykl prezentacji, podsumowujących cztery dekady jego działalności artystycznej. Cyklowi temu towarzyszy monografia twórcy Obraz nie Obraz 1983-2023, wydana nakładem OKiS we Wrocławiu.

Wystawa „Kolekcjoner” obejmuje trzy monumentalne realizacje: „Kwiaty Wieżogrodu” (2022), „Hommage à Marcel Proust” (1999…) oraz „Scheinblüte” (2008), w których przedmioty zużyte: rękawice, wkładki do butów i torebki z herbatą, stanowiące odprysk i ślad codziennej egzystencji, zyskują nowe życie. Artysta poddaje je zabiegowi estetyzacji, zgodnie z logiką upcyclingu. Tworzy z nich niby-kwiatowe kompozycje, czy panelowe abstrakcyjne układy o wysublimowanej kolorystyce, bliskie malarstwu materii i arte povera. Dzięki przeniesieniu w wymiar obrazu stają się dziełem sztuki, zbudowanym na fundamencie zapisu upływającego czasu, składającego się z repetytywnych czynności, w tym twórczej krzątaniny przy budowaniu „Wieżogrodu”, prywatnego ogrodu rzeźb autora na wzgórzach Niemczańsko-Strzelińskich.

Patrycja Sikora

Zużyte rękawice robocze i spawalnicze oraz ogrodnicze posłużyły do stworzenia tej kuriozalnej kolekcji niby-kwiatów. Aluzyjne bukiety komponowałem już z wkładek do butów (Scheinblüte, 2008). I tak jak w przypadku wkładek, tak samo w odniesieniu do rękawic najwyższą wartość wizualną określa ich stopień eksploatacji. Potrzebne są lata, aby powstało tak specyficzne panoptikum. Ponadto niezbędne są konsekwencja kolekcjonerska, dusza archiwisty i natręctwo zbieractwa na granicy syllogomanii. Najlepsze były rękawice spawalnicze – solidne i nawet po fragmentarycznym przetarciu używane przez dłuższy czas; pokryte brudem surowej stali, nosiły na sobie znamiona ciężkiej pracy. Z innymi nie poszło już tak łatwo, ponieważ powłoki do ich zabezpieczenia utleniały się z czasem i po roku / dwóch sklejały się ze sobą. Starałem się ułożyć je, tworząc określone zbiory tematyczne lub kolorystyczne. Kwiaty Wieżogrodu nie pachną jak prawdziwe kwiaty, ale ich bezwzględna surowość i prostota niosą w sobie nieodgadnioną, pryncypialną wartość pracy.

Początek 1999 roku spędziłem na rezydencji KulturKontaktu w Wiedniu. Tam powstały pierwsze obrazy herbaciane, których esencję przeniosłem w tym samym roku do Hongkongu, miejsca rezydencji pilotowanej przez paryskie UNESCO-Aschberg, a finansowanej przez fundację szwajcarskiego filantropa Philippe’a Charriola. Obraz Hommage à Marcel Proust to kuriozalna mozaika, która pokazała plastyczny walor zużytych torebek herbacianych. W zbieraniu materiału pomagali mi przyjaciele i znajomi. Dzięki możliwości realizacji instalacji w Hongkongu jednokierunkowa linia eksportu herbaty mogła zamienić się w pętlę – niewielka część towaru powróciła na Wschód. Herbata w bibułkowych torebkach reprezentuje świat norm zachodnich, jest towarem, który przyrządza się szybko i łatwo. Zachodnia funkcjonalność wtargnęła także do wschodniej kuchni. Wystudiowany rytuał parzenia herbaty, rygorystycznie przestrzegany podczas ceremonii jej spożywania, ma niewiele wspólnego z ekspresowym potraktowaniem zmielonych liści. Czas na wypicie herbaty nie jest określony, właściwie trudno doszukać się w tej czynności cech rytuału, a mimo to niektóre wypite filiżanki zapamiętuje się bardzo dobrze. Picie herbaty jest jednym z nielicznych pretekstów do (po)święcenia odrobiny czasu – komuś, czemuś. Oto fragment opisu herbacianych kompozycji, pióra Jolanty Ciesielskiej: „Jeśli trzeba zmierzyć się z malarzami, to [Domański] też jest na to gotów – Hommage à Marcel Proust, gigantyczne panneau z tysięcy wysuszonych torebek herbacianych, wzbudzał o wiele większe zainteresowanie na Festiwalu Malarstwa w Szczecinie niż niejeden konwencjonalnie umalowany obraz”. Po raz pierwszy hommage był prezentowany w 1999 roku, w Hongkongu w Galerii „Parasite” i w kolejnych latach m.in. na Triangle Art Workshop w Nowym Jorku w roku 2002, w BWA Wrocław w 2008 oraz w Pałacu Sztuki we Lwowie w 2013.

Tomasz Domański

Tomasz Domański urodził się w 1962 roku w Giżycku. Studiował w PWSSP (dzisiejszej ASP) we Wrocławiu, w 1993 uzyskał dyplom z rzeźby w pracowni prof. Leona Podsiadłego. W 2003 roku obronił doktorat, którego tematem była rzeźba efemeryczna jako monument relatywny. Jest autorem rzeźb, instalacji, obiektów, performansów, rysunków i fotografii. Pracuje przeważnie z naturalnymi materiałami: wodą, lodem, ogniem, drewnem, słomą, popiołem, metalem, wykorzystując właściwe im procesy. Tworzy filmy i animacje jako integralne elementy wielu realizacji. W latach 1995–1996 studiował na Banaras Hindu University w Waranasi. Był pięciokrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz wielu fundacji i instytucji, m.in. dwukrotnie Pollock-Krasner z Nowego Jorku, Laurenz Foundation z Bazylei, dwukrotnie Montag Stiftung Bildende Kunst z Bonn, CEC ArtsLink z Nowego Jorku, dwukrotnie UNESCO-Aschberg z Paryża, KulturKontakt z Wiednia, Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej z Berlina, Adolpha i Esthery Gottliebów z Nowego Jorku. W 1997 roku nominowany do Paszportu „Polityki”. W tym samym roku reprezentował Polskę na IX Triennale Sztuki w New Delhi. Jego prace znajdują się w kolekcjach Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Współczesnego Wrocław oraz Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

WYBRANE WYSTAWY INDYWIDUALNE
2023 – „Obraz nie Obraz”, Galeria Miejska we Wrocławiu
2021 – „Maszyna czasu”, Muzeum Współczesne we Wrocławiu
2020 – „Pomniki czasu/retrospektywa”, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Rzeźby Współczesnej
2019 – „Pomniki czasu/retrospektywa”, Centrum Nauki i Sztuki, Muzeum Przemysłu i Techniki w Wałbrzychu, Stara Kopalnia
od 2016 – cztery reliefy z roku 1997 włączone do wystawy stałej „Kolekcja sztuki polskiej II połowy XX wieku i XXI wieku”, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Pawilon Czterech Kopuł
2016 – „Sen Jakuba”, Europejska Stolica Kultury – Wrocław
2014 – „Kwadratowa kopuła”, Europejska Stolica Kultury – Umeå, Szwecja
2011 – „Wiek średni”, Centrum Sztuki WRO, Wrocław
2008 – „Recycling Program”, Galeria „Awangarda”, BWA Wrocław
2003 – „Rzeźba efemeryczna – monument relatywny”, Muzeum Architektury we Wrocławiu
1999 – „Akropolis 2000”, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
1997 – „Ruchy leśne według Makbeta”, Muzeum Miejskie Wrocławia, Arsenał

Fotorelacja z otwarcia wystawy Tomasza Domańskiego „Kolekcjoner” – 4 kwietnia 2024, Galeria Neon ASP Wrocław.

Organizator:
Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu

Współorganizator:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Patronat medialny:
Pismo Artystyczne Format

Dofinansowano z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

BLACKOUT UA

Zapraszamy na fotorelację z hybrydowego i transgranicznego wernisażu w Ukrainie.

Wystawa Blackout UA to pierwsza międzynarodowa wystawa od momentu rozpoczęcia pełnoskalowej wojny prezentowana w Galerii Sztuki Wołyńskiej Organizacji Narodowego Związku Artystów Plastyków Ukrainy w Łucku. To jednocześnie druga odsłona projektu malarsko-rysunkowego prezentującego prace ponad pięćdziesięciu artystów z Polski, Czech, Niemiec, Włoch i Ukrainy. Projekt powstał z inicjatywy kuratorów Marleny Promnej i Tomasza Pietrka, którzy zaprosili do współpracy szerokie grono współkuratorów i partnerów, zakładając międzyinstytucjonalny charakter przedsięwzięcia oraz mobilną ideę ekspozycji. W zależności od miejsca prezentacji zmienia się kontekst wystawy, wyraziście zaznaczając się w krajobrazie kulturalnym danego regionu.

Wystawa w Ukrainie jest wyrazem solidarności i dialogu wspólnoty kulturalnej Zachodu z Narodem ukraińskim. Jest również formą protestu przeciwko programowemu niszczeniu dziedzictwa kulturalnego i dorobku artystycznego Ukrainy, oraz bezsilności międzynarodowej polityki wobec opresyjnych działań Federacji Rosyjskiej.

Wystawa w Łucku to ogromne przedsięwzięcie logistyczne. Wydarzenie odbyło się dzięki osobistemu zaangażowaniu Oleny Matoshniuk i Michała Pietrzaka, którzy dołączyli do grona kuratorskiego. Wzięli oni na siebie odpowiedzialność oraz trud związany z organizacją ukraińskiej edycji wystawy, transportem prac oraz aranżacją i montażem ekspozycji w Galerii Sztuki WONZAPU w Łucku.

Inauguracja wystawy miała charakter hybrydowy. Na miejscu otworzył ją Prezes Zarządu WONZAPU Volodymyr Marchuk, który przekazał głos kuratorom Olenie Matohniuk i Michałowi Pietrzakowi. Swoją obecnością wernisaż uświetnił konsul RP w Łucku Marcin Chruściel. Za pośrednictwem aplikacji internetowej w otwarciu uczestniczyli autorzy prac, oraz głos zabrali kuratorzy projektu Blackout Marlena Promna i Tomasz Pietrek. Wydarzenie transmitowane było także w mediach społecznościowych.

Artystki i artyści:

Jakub Adamek, Paola Alborghetti, Andrzej Banachowicz, Marta Borgosz, Olga Czechowska, Paweł Flieger, Eckehard Fuchs, Marcelina Groń, Evghenia Grytscu, Marek Grzyb, Jakub Jernajczyk, Piotr Kielan, Katarzyna Koczyńska-Kielan, Piotr Kmita, Anna Kołodziejczyk, Lívia Kožušková, Vladimír Kovařík, Julia Królikowska, Marek Kulig, Sławomir Kuszczak, Maciej Linttner, Andrzej Łabuz, Olena Matoshniuk, Michał Matoszko, Yari Miele, Daria Milecka, Kamil Moskowczenko, Bohdan Mucha, Grzegorz Niemyjski, Katja Noppes, Libor Novotný, Kazimierz Pawlak, Damian Pietrek, Tomasz Pietrek, Michał Pietrzak, Przemek Pintal, Adam Pociecha, Marlena Promna, Igor Przybylski, Wojciech Pukocz, Andrzej Rafałowicz, Sonia Ruciak, Václav Rodek, Vasyl Savchenko, Georg Schnitzler, Marta Szymczakowska, Daniela Tagowska, Wojciech Ulrich, Igor Wójcik, Adam Włodarczyk, Andrzej Zdanowicz

GALERIA ZDJĘĆ Z WERNISAŻU:
fot. Volodymyr Pyvovar
postprodukcja: Michał Pietrzak

BLACKOUT UA/ Wystawa: 8-29.03.2024 / Wernisaż: 8.03.2024

Galeria Sztuki Wołyńskiej Organizacji Narodowego Związku Artystów Plastyków Ukrainy (Łesi Ukrainki 24a, Łuck, Ukraina)

Kuratorzy projektu: Tomasz Pietrek, Marlena Promna

Kuratorzy wystawy w Ukrainie: Olena Matoshniuk, Tomasz Pietrek, Michał Pietrzak, Marlena Promna

Organizatorzy: Artpunkt, Wołyńska Organizacja Narodowego Związku Artystów Plastyków Ukrainy, Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu

Partnerzy: Fundacja Misztal v. Blechinger, Urząd Miejski Wrocławia, Związek Polskich Artystów Plastyków (Okręg Wrocławski i Katowicki), Związek Polskich Artystów Fotografików (Okręg Dolnośląski)

Patronat honorowy: Konsulat Generalny Rzeczpospolitej Polskiej w Łucku

Patronat medialny: Pismo Artystyczne Format

Projekt dofinansowano ze środków budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Wystawa Blackout to międzynarodowy eksperyment sięgający do idei wspólnotowego wystąpienia społeczności artystycznej dla klimatu. Ekspozycja wpisuje się w globalny dyskurs na temat energii, włącza się w szeroki kontekst debaty o współczesnej ekologii i jej wpływie na kondycję psychologiczną człowieka. Wystawa powstała z inicjatywy kuratorów Marleny Promnej i Tomasza Pietrka, którzy zaprosili do współpracy szerokie grono współkuratorów i partnerów, zakładając międzyinstytucjonalny charakter przedsięwzięcia oraz mobilny charakter ekspozycji.

W zależności od miejsca prezentacji wystawa nabiera lokalnych kontekstów, wyraziście zaznaczając się w krajobrazie kulturalnym danego miejsca. Pierwsza wystawa odbyła się w Galerii ArtNova2 ZPAP w Katowicach (16.12.2023-31.01.2024) i była wyrazem zbiorowego sprzeciwu wobec braku systemowego wsparcia dla miejscowych przestrzeni kulturotwórczych, funkcjonujących poza mainstreamowym nurtem instytucjonalnym.

Kolejna odsłona ekspozycji odbędzie się w Galerii Sztuki Wołyńskiej Organizacji Narodowego Związku Artystów Plastyków Ukrainy w Łucku (08-29.03.2024) i jest formą protestu wobec bezsensownej sile niszczenia dziedzictwa narodowo-kulturalnego Ukrainy oraz swego rodzaju bezsilności świata Zachodu wobec opresyjnej polityki Federacji Rosyjskiej.

Idea wystawy Blackout wywodzi się z koncepcji rysunku systemowego, gdzie zasada powtarzalności zrealizowana została poprzez zaprogramowany moduł. Jego parametry określone zostały jednakowym formatem 50 x 50 cm, gamą kolorystyczną oraz wspólnym tematem. Kuratorzy wystąpili w podwójnej roli tj. organizatorów i kreatorów kolektywnej instalacji. Zaprosili do projektu ponad 50 artystów z Wrocławia, Poznania, Katowic i Warszawy, a także z Niemiec, Włoch, Czech i Ukrainy, określając konkretne zadanie artystyczne. Projekt był niemałym wyzwaniem dla obu stron. Istotą wspólnego działania było jednak wzajemne zaufanie. Uczestnicy akcji poddali się wizji kuratorów, koncepcji zakładającej dostarczenie obrazów – medium składowego służącego do dalszej kreacji artystycznej. A kuratorzy zobowiązali się do stworzenia spójnej instalacji, pozostawiając swobodę doboru prac do wystawy samym autorom.

W efekcie powstała ekspozycja składająca się z układów modułowych, łączonych w zestawy kompozycyjne oparte na wzajemnie dopełniającym się kontraście. Taka konstrukcja sprawia wrażenie rytmiczności. Obrazy łączą się ze sobą, ale odczytuje się je zupełnie autonomicznie. Każda cześć galerii jest aranżowana odrębnie, dając całościowe wrażenie ekspozycji site specyfic.

Artystki i artyści:
Jakub Adamek, Paola Alborghetti, Andrzej Banachowicz, Marta Borgosz, Olga Czechowska, Paweł Flieger, Eckehard Fuchs, Marcelina Groń, Evghenia Grytscu, Marek Grzyb, Jakub Jernajczyk, Piotr Kielan, Katarzyna Koczyńska-Kielan, Piotr Kmita, Anna Kołodziejczyk, Lívia Kožušková, Vladimír Kovařík, Julia Królikowska, Marek Kulig, Sławomir Kuszczak, Maciej Linttner, Andrzej Łabuz, Olena Matoshniuk, Michał Matoszko, Yari Miele, Daria Milecka, Kamil Moskowczenko, Bohdan Mucha, Grzegorz Niemyjski, Katja Noppes, Libor Novotný, Kazimierz Pawlak, Damian Pietrek, Tomasz Pietrek, Michał Pietrzak, Przemek Pintal, Adam Pociecha, Marlena Promna, Igor Przybylski, Wojciech Pukocz, Andrzej Rafałowicz, Sonia Ruciak, Václav Rodek, Vasyl Savchenko, Georg Schnitzler, Marta Szymczakowska, Daniela Tagowska, Wojciech Ulrich, Igor Wójcik, Adam Włodarczyk, Andrzej Zdanowicz

Kuratorzy projektu:
Tomasz Pietrek, Marlena Promna

Kuratorzy wystawy w Ukrainie:
Olena Matoshniuk, Tomasz Pietrek, Michał Pietrzak, Marlena Promna

www.facebook.com

Organizatorzy:
Artpunkt, Wołyńska Organizacja Narodowego Związku Artystów Plastyków Ukrainy, Ośrodek Kultury i Sztuk we Wrocławiu, Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu

Partnerzy:
Fundacja Misztal v. Blechinger, Związek Polskich Artystów Plastyków (Okręg Wrocławski i Katowicki), Związek Polskich Artystów Fotografików (Okręg Dolnośląski)

Patronat honorowy:
Konsulat Generalny Rzeczpospolitej Polskiej w Łucku

Patronat medialny:
Pismo Artystyczne Format, Ośrodek Kultury i Sztuk we Wrocławiu

Dofinansowano z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

BLACKOUT UA
Міжнародна виставка живопису та графіки

Вернісаж: 08.03.2024 р., год 16.00 (15.00 часу польського)
Виставка: 08-29.03.2024 р.

Галереї мистецтв Волинської організації Національної спілки художників України
вул. Лесі Українки 24а, м. Луцьк

https://www.facebook.com/events/997790181767659

Куратори проекту:
Томаш П’єтрек, Марлена Промна

Куратори виставки в Україні:
Олена Матошнюк, Томаш П’єтрек, Міхал Пєтшак, Марлена Промна

Мисткині та митці:
Jakub Adamek, Paola Alborghetti, Andrzej Banachowicz, Marta Borgosz, Olga Czechowska, Paweł Flieger, Eckehard Fuchs, Marcelina Groń, Evghenia Grytscu, Marek Grzyb, Jakub Jernajczyk, Piotr Kielan, Katarzyna Koczyńska-Kielan, Piotr Kmita, Anna Kołodziejczyk, Lívia Kožušková, Vladimír Kovařík, Julia Królikowska, Marek Kulig, Sławomir Kuszczak, Maciej Linttner, Andrzej Łabuz, Olena Matoshniuk, Michał Matoszko, Yari Miele, Daria Milecka, Kamil Moskowczenko, Bohdan Mucha, Grzegorz Niemyjski, Katja Noppes, Libor Novotný, Kazimierz Pawlak, Damian Pietrek, Tomasz Pietrek, Michał Pietrzak, Przemek Pintal, Adam Pociecha, Marlena Promna, Igor Przybylski, Wojciech Pukocz, Andrzej Rafałowicz, Sonia Ruciak, Václav Rodek, Vasyl Savchenko, Georg Schnitzler, Marta Szymczakowska, Daniela Tagowska, Wojciech Ulrich, Igor Wójcik, Adam Włodarczyk, Andrzej Zdanowicz

Організатори:
Artpunkt, Волинська організація Національної спілки художників України, Центр культури та мистецтва у Вроцлаві, Академія образотворчих мистецтв ім. Євгеніуша Гепперта у Вроцлаві

Партнери:
Фундація Мішталя фон Блехінгера, Асоціація польських образотворчих митців (район Вроцлав і Катовіце), Асоціація польських фотографів-художників (округ Нижня Сілезія)

Патронат гоноровий:
Генеральне Консульство Республіки Польща в Луцьку

Медіа патронат:
Мистецький журнал Формат, Центр культури та мистецтва у Вроцлаві

Виставка Blackout є міжнародним експериментом, що досягає ідеї колективного прояву мистецької спільноти для клімату. Виставка вписується в глобальний дискурс про енергетику та включена в широкий контекст дискусії про сучасну екологію та її вплив на психологічний стан людини. Виставка створена з ініціативи кураторів Марлени Промни та Томаша П’єтрека, які запросили до співпраці широке коло співкураторів і партнерів, закладаючи міжінституційний характер проекту та мобільний характер виставки.

Залежно від місця презентації, виставка набуває локального контексту, чітко позначаючись у культурному ландшафті даного місця. Перша виставка відбулася в галереї ArtNova2 ZPAP у Катовіцах (16.12.2023 – 31.01.2024) і стала вираженням колективного спротиву відсутності системної підтримки місцевих культуротворчих просторів, що діють поза мейнстрімовим керунком інституційним.

Чергова презентація виставки відбудеться у Галереї мистецтв Волинської організації Національної спілки художників України у Луцьку (08-29.03.2024) і є формою протесту проти безглуздого силового знищення національно-культурної спадщини України та своєрідного безсилля західного світу перед репресивною політикою Російської Федерації.

Ідея виставки Blackout походить від концепції системного рисунку, де засада повторюваності реалізована через запрограмований модуль. Його параметри окреслено однаковим форматом 50 х 50 см, кольоровою гамою та спільною темою. Куратори виконували подвійну роль – організаторів і творців колективної інсталяції. Вони запросили до проекту понад 50 митців із Вроцлава, Познаня, Катовіце та Варшави, а також з Німеччини, Італії, Чехії та України, визначивши конкретне мистецьке завдання. Проект був серйозним викликом для обох сторін. Проте суть спільних дій полягала у взаємній довірі. Учасники довірилися баченню кураторів, концепції надання картин – складового елементу для подальшої мистецької діяльності. А куратори взялися створити цілісну інсталяцію, залишивши авторам самим вільний вибір робіт для виставки.

У результаті була створена експозиція, що складається з модульних композицій, об’єднаних у композиційні комплекси, які базуються на взаємодоповнюючому контрасті. Така структура створює враження ритму. Картини з’єднуються між собою, але читаються вони абсолютно автономно. Кожна частина галереї влаштована окремо, створюючи загальне враження експозиції site specyfic.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z otwarcia wystawy podsumowujące cykl rezydencji twórczych W/E LAB RESIDENCY „Rośnie we mnie to samo, co we mnie maleje” które odbyło się 8 grudnia 2023 w Bulvarach przy ul. Księcia Witolda we Wrocławiu.

Więcej informacji o wystawie na stronie www.okis.pl/rosnie-we-mnie-to-samo-co-we-mnie-maleje/

Fot. Wojciech Chrubasik

Trudna historia Dolnego Śląska oczami artystów. Wystawa podsumowująca cykl rezydencji twórczych W/E LAB RESIDENCY

Już 8 grudnia o godz. 18:00 we włocławskich Bulwarach odbędzie się wernisaż wystawy „Rośnie we mnie to samo, co we mnie maleje”. Ekspozycja zamyka program tegorocznego cyklu wydarzeń prezentującego prace rezydentek i rezydentów projektu W/E LAB RESIDENCY w Tarczynie.

Idea stojąca za W/E LAB Residency (west-east laboratory) została uchwycona w samej nazwie projektu, który stał się dla biorących w nim udział artystek i artystów swoistym laboratorium twórczym. Kontemplując burzliwą historię miejsca, osoby rezydujące w malowniczym Tarczynie, eksplorowały rozległe tematy traum pokoleniowych i tożsamości.

Niewielki Tarczyn, gdzie opuszczone budynki przeznaczono na rezydencję artystyczną. Przestrzeń powstała dla osób, które w swojej twórczości badają historię Dolnego Śląska lub inne zagadnienia związane z przeszłością i pamięcią. Pierwsza edycja pobytów badawczych dowiodła, że także wiele młodych artystek i artystów sięga po te trudne tematy – wyjaśnia kuratorka, Jagna Domżalska – Wydarzenia porezydencyjne uświadamiają natomiast wciąż żywą potrzebę podejmowania rozmowy, pogłębiania wiedzy i dzielenia się losami i doświadczeniami.

Latem 2023 roku wieś na Dolnym Śląsku, przez miesiąc była domem dla grupy twórczyń i twórców pochodzących zarówno z Polski, jak i Niemiec czy Ukrainy. Używając różnych środków wyrazu, prowadzili oni rozbudowany dialog z historią. Zainspirowana Tarczynem Viktoriia Tofan w swojej praktyce artystycznej stawiała pytania dotyczące budowania tożsamości narodowej w ujęciu granic terytorialnych. Poezja Theo Guicherona-Lopeza, w przekładzie Patrycji Plich, ukazywała znaczenie ziemi – zarówno tej, po której stąpamy, jak i w znaczeniu kolektywnym. Pracujący w technice wideo Oscar Lebeck, uwypuklił przykryte przez przyrodę fundamenty obozu koncentracyjnego Gross-Rosen, a rozważająca temat nacjonalizmu Lisa Maria Baier upamiętniła ofiary przesiedleń, w szczególności własnej rodziny. Oprócz wymienionych twórczyń i twórców, na wystawie zbiorowej znalazły się prace Anji Asche, Oliwii Drozdowicz, Amelii Nin, Anastasii Zuzuliak i Bartłomieja Palucha.

Na znaczenia zawarte w tytule wystawy „Rośnie we mnie to samo, co we mnie maleje” naprowadza nas kuratorka, przywołując słowa dolnośląskiego poety opisujące moment oswajania tego,                      co nieuświadomione.

Zebrane prace rezydentek i rezydentów dotyczą traum pokoleniowych i poszukiwań tożsamości, niektóre wychodzą z konkretnych wydarzeń historycznych, inne z pozoru zupełnie w nich nieosadzone, odnoszą się do samej przyrody i pejzażu. Wszystkie jednak wynikają z zadumy, którą wspomniane otoczenie umożliwia, wszystkie też podobną zadumę powodują. Odsyłają do kwestii, do których wraca się niechętnie, bo uruchamiają w nas niezgodę i poczucie bezsilności; jednocześnie w jakiś sposób koją – dodaje Jagna Domżalska.

Ekspozycja we włocławskich BULVARACH stanowi ostatni punkt programu tegorocznych wydarzeń związanych z  projektem W/LAB RESIDENCY – wcześniejsze prezentacje i spotkania odbyły się w Legnicy, Tarczynie oraz Görlitz.

Praktyka twórcza artystek i artystów rezydujących w Tarczynie pokazuje nam aktualność tematów związanych z przynależnością do miejsca oraz potencjał mówienia o nich nieoczywistym językiem sztuki współczesnej – mówi Kama Wróbel, dyrektorka OP ENHEIM.

Wernisaż odbędzie się 8 grudnia o godz. 18:00, a wystawa będzie dostępna do 21 grudnia 2023 roku. W dniu 09.12.2023 o godz. 12:00 odbędzie się spotkanie z artystami i artystkami połączone z oprowadzaniem po wystawie, na którym obecna będzie również kuratorka, Jagna Domżalska.

Wstęp na wystawę jest bezpłatny.

Więcej informacji: LINK

Nowa wystawa DVJ Mniamosa „Fraktale Kwaśnego Genu” zawiera grafiki fraktalne 3D połączone z fotografią, które powstały w trakcie pandemii (2020) oraz najnowsze prace multimedialne stworzone z użyciem sztucznej inteligencji (2023). Okres lockdownu był szczególnie intensywny, powstało wówczas ponad 100 grafik. Artysta postanowił wykorzystać ten czas do codziennej pracy twórczej, tak, „aby nie zmarnować ani jednego dnia”. Wystawa dedykowana jest zmarłej żonie – Maki Sakata. Na wernisażu zagra z winyli DJ Technik 303.

DVJ Mniamos obchodzi w tym roku 35-lecie pracy twórczej. Fotografik, muzyk, twórca filmów eksperymentalnych i reportaży telewizyjnych o sztuce realizowanych od 1990 r. w ramach współpracy z pierwszą w Polsce Prywatną Telewizją „Echo”, grafik komputerowy, street artysta, założyciel formacji muzycznej S.A.D. (Stowarzyszenie Antydebilne Disco) i twórca autorskiego projektu multimedialnego ACID TV /Youtube/. Od lat 80. jest związany z wrocławską niezależną sceną muzyczną; jest nie tylko DJ-em, ale także VJ-em, artystą multimedialnym. Od początku lat 90. współtworzy wrocławską scenę DJską. Przez kilka lat mieszkał i pracował w Japonii. Był pierwszym polskim DJem, który od roku 2000 grał w tamtejszych klubach muzycznych: w Tokio, Tottori, Fukuoka, Nagasaki, Kagoshima. Pracował tam również jako edytor video i twórca animacji komputerowych.

Pierwsza indywidualna prezentacja fotografii Tomasza Mniamosa pt. „Wystawa hodowlanych fotogramów mistycznych” miała miejsce w galerii Entropia w 1988 roku. Artysta przedstawił na niej swoje eksperymenty wizualne, fotografie z podziemnych bunkrów wykonane na długich czasach ekspozycji i analogowe fotomontaże. Wystawie towarzyszył „Transcendentalny pokaz slajdów”. W późniejszym okresie wielokrotnie obecny w Entropii ze spektakularnymi, transowymi pokazami foto/video, muzyką industrialną oraz jako uczestnik wystaw zbiorowych.

Wystawa „Histerotomia mózgu – 30 lat później” w 2018 r. odsłoniła z kolei fragment bogatego archiwum artysty i jego działalność jako dokumentalisty.
Na swych zdjęciach i video utrwalił czasoprzestrzeń Wrocławia siermiężnych lat 80. i 90. ub. wieku z jej szaro-brudnym kolorytem, bohaterami ówczesnej ulicy – flanerami, kloszardami, punkami i artystami underground. Dokumentalne kadry przenikają się w jego twórczości z pracami, w których kreuje hipnotyczną przestrzeń miasta rejestrując na długiej ekspozycji działania ze światłem i nakładając wiele warstw obrazu.

Na uwagę zasługuje również jego aktywność street artowa. Alternatywna ikonosfera Wrocławia przełomu lat 80 i 90 zawdzięcza Mniamosowi wiele oryginalnych szablonów widocznych w tamtych czasach na murach miasta. Szablony wykonane przez artystę w latach 80. można też zobaczyć m.in. na stałej ekspozycji w Centrum Historii Zajezdnia we Wrocławiu.

___________

Wybrane wystawy indywidualne i zbiorowe:

1988
„Wystawa hodowlanych fotogramów mistycznych” i „Transcendentalny pokaz slajdów”, Galeria Entropia, Wrocław
„Młody Wrocław”, wystawa zbiorowa, BWA Katowice
1993
„Idee poza Ideologią. Nowe pokolenie w sztuce polskiej”, wystawa zbiorowa, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa
2007
„Mistique”, wystawa indywidualna fotografii i grafiki 3D, Manana Cafe, Wrocław
2009
Wystawa fotografii i grafiki 3D, wystawa indywidualna, Galeria Photo-Zona, OKiS Wrocław
2010
„Wrocław Flashback”, wystawa indywidualna, Art Cafe Kalambur, Wrocław
2015
„Dzikie Pola czyli Historia Awangardowego Wrocławia”, wystawa zbiorowa, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
2017
„Czarna wiosna”, wystawa zbiorowa, Muzeum Współczesne, Wrocław
2018
„Histerotomia mózgu – 30 lat później”, wystawa indywidualna, Galeria Entropia, Wrocław
2019
„Psychodynamiczne Fluktuacje”, wystawa indywidualna, Galeria Foto-Gen, OKiS, Wrocław
2020
„Pustka Miasta”, wystawa zbiorowa, Galeria Foto-Gen, OKiS, Wrocław
2021
„Made in Foto-Gen. Zjawiska programowane”, wystawa zbiorowa, Otwarta Papiernia, Jelenia Góra

___________

Festiwale filmowe i teatralne:
Międzynarodowy Festiwal Teatru Otwartego we Wrocławiu, 1987,1988, muzyka do spektakli.
– Międzynarodowy Festiwal Teatrów w Jeleniej Górze, muzyka do spektakli Grupy Działań Teatralnych Jacka Zuzańskiego.
– Film Poza Kinem-Cinema Off 1990, jako jedyny wrocławianin zdobył nagrodę za oryginalność formy filmowej.
– Festiwal WRO, Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych, 1990, 1991, prezentacja filmów.
– Audio Visual Experimental Festiwal w Arnhem, Holandia, 1990 i 1991, prezentacja filmów.
– Festiwal Filmowy w Glasgow-Anglia.
– Kurz Film Festival w Hamburgu, Niemcy.
– Festiwal Filmowy Konewka we Wrocławiu.
– Festiwal Filmowy Offensiva we Wrocławiu.
– Festiwal filmów niezależnych w Lublinie.
– Festiwal sztuk multimedialnych w Chełmie.
– Festiwal Teatralny Fortalicje w Zamościu, audiowizualny koncert do muzyki eksperymentalnej.
– Festiwal Malowania na ASP we Wrocławiu.
– Festiwal Filmowy w Gdańsku.
– I Festiwal Podwodny Wrocław, realizacja sceny DJ i VJ, wystawa fotografii.
– Industrial Art Festiwal
– Międzynarodowy Festiwal Filmowy Era Nowe Horyzonty, prezentacja filmu „Pętla-szuka osobista”
– Suwon International Arts Festival, Suwonphoto gallery, Suwon, Korea Południowa 2021
– Festiwal sztuki RYTUAŁ, pokaz fotografii, Uniwersytet Wrocławski, 2022
– Festiwal sztuki RYTUAŁ, pokaz fotografii, Muzeum Architektury we Wrocławiu 2023
___________

www.entropia.art.pl