26 września o godz. 18.00 w Ornamental Farm Bukowiec rozpocznie się gruziński dzień z kulturą tego fascynującego kraju, na który zapraszamy wraz z Festiwalem Maj z Muzyką Dawną.

To cykl trzech wydarzeń, czyli wykładu o średniowiecznej muzyce gruzińskiej dr Khatuny Managadze, wernisażu prac artysty gruzińskiego, związanego z Dolnym Śląskiem, Levana Mantidze i koncert niezwykłego duetu kontratenora Murtaza Basheleishvili z towarzyszeniem Nino Ninshniadze na fortepianie, którzy wykonają pieśni europejskie w gruzińskiej interpretacji.

Program:

26 września, niedziela, godz. 18:00
Ornamental Farm, Bukowiec

1.“Średniowieczna muzyka gruzińska” – wykład muzykologiczny doktor Khatuny Managadze

Celem prezentacji jest przedstawienie przydatnych informacji o gruzińskiej kulturze muzycznej w ramach rozwoju historii Gruzji. W ramach rozwoju europejskiej kultury muzycznej opisana zostanie także muzyka Kościoła gruzińskiego. Omówię wspólne i różne cechy, priorytety, które te dwie kultury przyjęły na różne sposoby. Powstanie i rozwój gruzińskiej muzyki profesjonalnej wiąże się z szerzeniem się i ustanowieniem chrześcijaństwa. W Gruzji chrześcijaństwo wraz z paralelą Imperium Rzymskiego zostało ogłoszone religią państwową w IV wieku. Proces formowania się gruzińskiej muzyki kościelnej odbywał się
w gruzińskich szkołach klasztornych w kraju i za granicą.

2. Wystawa gruzińskiego artysty Levana Mantidze, pt. „Levan Mantidze – artysta gruziński na Dolnym Śląsku”, wernisaż

3. Pieśni europejskie w interpretacji gruzińskich artystów

Gruziński duet:
Murtaz Basheleishvili – kontratenor
Nino Nishniadze – fortepian

PROGRAM:

1. F. Handel – Lashia Chio Painga
2. F. Handel – Ombra Mai Fu
3. F. handel – Verdi Prati, Selve Amene
4. A. Mozart – Mitridate, Re di Ponto. Farnace’s Aria – Va, Leror Mio Paleca
5. Shtrauss – Die Fredermaus – Ich Lade Gern Mir Caste Ein
6. W. Gluch – Orfeo. Orfeo’s Aria
7. S. Bach – Erbarme dich, mein Gott (Matthaus Passion)
8. Sisatura – folk song (Mingrelia)
9. Karashvili – Isev Shen da Isev Shen (Again you)
10. Azarashvili – Ra Kargi Khar
11. F. Handel Minuet g moll
12. Friedman/Grazioli – Adagio

(więcej…)

Polsko-Gruziński Festiwal Kultury, który rozpoczął się w 2017, jest przestrzenią współpracy kulturalnej i artystycznej między regionem Dolnego Śląska a gruzińską Autonomiczną Republiką Adżarii. Festiwal ma charakter interdyscyplinarny i realizuje projekty z różnych dziedzin artystycznych, które często są realizowane wspólnie przez artystów z Dolnego Śląska oraz z Adżarii. Podczas tegorocznej jubileuszowej edycji Festiwalu Maj z Muzyką Dawną odbędą się występy gruzińskich artystów, którzy podczas Polsko-Gruzińskiego Festiwalu Kultury odwiedzili zarówno Wrocław jak i Dolny Śląsk. Występy Adżarskiego Narodowego Chóru BATUMI cieszyły się wówczas ogromną popularnością.

NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI
GRUZIŃSKIE PIEŚNI

NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI
W 1991 roku, z inicjatywy znanego gruzińskiego mistrza i animatora życia kulturalnego N. Surmanidze, władze miasta Batumi powołały do życia zespół wokalny i taneczny. Nowy zespół wokalny otrzymał nazwę BATUMI, gdyż został powołany do istnienia przez burmistrza tego miasta. Dyrektorem artystycznym został wspaniały mistrz gruzińskiej pieśni – T. Dolidze. Współcześnie zespół BATUMI jest najlepszym w Gruzji wykonawcą tradycyjnych gruzińskich pieśni ludowych (i nie tylko). Artystyczna praca zespołu została doceniona przez takich wielkich mistrzów jak A. Erkomaishvili i R. Gogiashvili. Zespół otrzymał pierwszą nagrodę oraz Grand-Prix na v Międzynarodowym Festiwalu i Konkursie J. Kakhidze „Tbilisi Jesienią”, jednocześnie odnosząc sukcesy za granicą, występując na licznych festiwalach w Szwecji, Grecji, Portugalii, Hiszpanii, Iranie, Turcji, Rosji, Francji, Finlandii, Szwajcarii. Repertuar zespołu obejmuje ponad 100 pieśni ze wszystkich regionów Gruzji. Wykonywane są one na perfekcyjnym poziomie, jaki prezentują zarówno poszczególni soliści oraz cały zespół. Pieśni te zawsze dzieliły radości i smutki Gruzinów. Były one błogosławieniem i balsamem na gruzińskie rany, niezmieszaną ekspresją myśli gruzińskiej, uczuć i marzeń. Pieśni takie jak Chakrulo, Shen kharvenkhani, Mravaljamier, Odoia, Hasanbegura oraz wiele innych pereł gruzińskiej polifonicznej harmonii, powołał do istnienia gruziński talent; nie powstały one jako pieśni rozrywkowe.

PROGRAM KONCERTU:

1. Mravaljamier (Mnogije leta)
2. Alleluja (kościelna)
3. „Spokojna” (Trio)
4. Oda do winorośli (kościelna)
5. Oczekiwanie (ludowa)
6. Modlitwa (kościelna)
7. Swanska
8. Taneczna Kachetska
9. Orida (mengrelijska pieśń ludowa)
10. Jezioro śpi (Heinrich Pfeil)
11. Darujani
12. Magnolia
13. Zimowa (kachetska)
14. Taneczna Adjarska
15. Liryczna (górska)
16. Żartobliwa
17. W cichym ogrodzie (liryczna)
18. Piosenka do dziewczyny (z filmu)
19. Doluri
20. Popuri pieśni gruzińskich
21. Pieśń polska
22. Ech Batumi (po polsku)
23. Książęca za zdrowie
24. Gruzińska pieśń miejska
25. Requiem (Anton Bruckner)
26. Chorał (Niko Sulkhanishvili)

NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

3 października niedziela, godz. 18.00
Kościół Pokoju, Świdnica
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

4 października, poniedziałek, godz. 19.00
Kościół św. Michała, Wrocław
Koncert w 5. rocznicę partnerstwa Dolnego Śląska i Adżarii
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

7 października,  czwartek, godz. 19.00
Bolesławiecki Ośrodek Kultury, Bolesławiec
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

8 października, piątek, 19.00
Miejski Ośrodek Kultury, Nowa Ruda
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

9 października, sobota 19.00
Ornamental Farm, Bukowiec
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni
Finisaż wystawy gruzińskiego artysty Levana Mantidze, pt. „Levan Mantidze – artysta gruziński na Dolnym Śląsku”

10 października, niedziela 20.00
Zamek na Skale, Trzebieszowice
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

11 października, poniedziałek 19.00
Stary Ratusz, Wrocław
Wieczór gruziński z Fundacją Kaukaską
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

14 października, czwartek 19.00
Teatr Zdrojowy, Kudowa – Zdrój
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

15 października, piątek 19.00
Teatr Zdrojowy, Szczawno – Zdrój
NARODOWY CHÓR ADŻARII (GRUZJA) BATUMI Gruzińskie pieśni

“Średniowieczna muzyka gruzińska” – wykład muzykologiczny doktor Khatuny Managadze

Celem prezentacji jest przedstawienie przydatnych informacji o gruzińskiej kulturze muzycznej na tle rozwoju historii Gruzji. W ramach rozwoju europejskiej kultury muzycznej opisana zostanie także muzyka Kościoła gruzińskiego. Omówione zostaną wspólne i różne cechy, priorytety, które te dwie kultury przyjęły na różne sposoby. Powstanie i rozwój gruzińskiej muzyki profesjonalnej wiąże się z szerzeniem się i ustanowieniem chrześcijaństwa. W Gruzji chrześcijaństwo wraz z paralelą Imperium Rzymskiego zostało ogłoszone religią państwową w IV wieku. Proces formowania się gruzińskiej muzyki kościelnej odbywał się w gruzińskich szkołach klasztornych w kraju i za granicą.

Gruzja przeżywała okres renesansu od XI do XIII wieku. Istniały wówczas dwie Akademie Teologiczne, w których pracowali teolodzy gruzińscy i zagraniczni. Prezentacja będzie zawierała ważne informacje o gruzińskiej muzyce ludowej – dialekty, gatunki, formy wykonania. Podstawową zasadą gruzińskiego myślenia muzycznego jest polifonia. Gruziński śpiew polifoniczny został uznany przez UNESCO za arcydzieło ustnego i niematerialnego dziedzictwa UNESCO w 2001 roku. Po przystąpieniu Gruzji do Konwencji o ochronie niematerialnego dziedzictwa, gruziński śpiew polifoniczny został wpisany na jej Listę Reprezentatywną w 2008 roku. Będziemy mogli posłuchać ciekawych przykładów gruzińskiej muzyki ludowej i kościelnej.

Khatuna Managadze
Doktor sztuki, profesor Batumi Art University, kierownik Wydziału Muzycznego, a także kierownik programu telewizyjnego Art-Expert. Absolwentka Wydziału Muzykologii Państwowego Konserwatorium w Tbilisi (1990), Seminarium Teologicznego (2000). Obroniła pracę doktorską pod kierunkiem prof. R. Tsurtsumia (2006). Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na gruzińskiej muzyce hymnograficznej. Uczestniczyła w różnych krajowych na międzynarodowych konferencjach naukowych (Wielka Brytania, Grecja, Ukraina, Belgia, Czechy, Irlandia, Rumunia, Cypr itp.). Jest organizatorem Międzynarodowego Festiwalu i Konferencji Muzyki Ludowej i Kościelnej w Batumi.levan MantidzeUrodził się 1 sierpnia 1948 roku w Tbilisi, w Gruzji. Zajmuje się malarstwem, rzeźbą, grafiką i scenografią teatralną. Po ukończeniu szkoły podstawowej, w latach 1965–1969, uczęszczał do liceum plastycznego im. Jakkowa Nikoladze w Tbilisi. W roku 1970 został studentem tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, Gruzja przeżywała okres renesansu od XI do XIII wieku. Istniały wówczas dwie Akademie Teologiczne, w których pracowali teolodzy gruzińscy i zagraniczni. Prezentacja będzie zawierała ważne informacje o gruzińskiej muzyce ludowej – dialekty, gatunki, formy wykonania. Podstawową zasadą gruzińskiego myślenia muzycznego jest polifonia. Gruziński śpiew polifoniczny został uznany przez UNESCO za arcydzieło  ustnego i niematerialnego dziedzictwa UNESCO w 2001 roku. Po przystąpieniu Gruzji do Konwencji o ochronie niematerialnego dziedzictwa, gruziński śpiew polifoniczny został wpisany na jej Listę Reprezentatywną w 2008 roku. Będziemy mogli posłuchać ciekawych przykładów gruzińskiej muzyki ludowej i kościelnej

LEVAN MANTIDZE
wystawa „Artysta gruziński na Dolnym Śląsku”

LEVAN MANTIDZE
Urodził się 1 sierpnia 1948 roku w Tbilisi, w Gruzji. Zajmuje się malarstwem, rzeźbą, grafiką i scenografią teatralną. Po ukończeniu szkoły podstawowej, w latach 1965–1969, uczęszczał do liceum plastycznego im. Jakkowa Nikoladze w Tbilisi. W roku 1970 został studentem tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, na wydziale malarstwa. Studia ukończył w 1979 roku pracą dyplomową, na którą składały się projekty scenografii i kostiumów do Snu nocy letniej wg Szekspira, dzięki czemu został kwalifikowanym malarzem i scenografem teatralnym. W tym samym roku zrealizował również projekty dyplomowe w Teatrze im. A. Gribojedowa w Tbilisi. Współpracę z teatrami rozpoczął już jako student Państwowej Akademii Sztuk Pięknych stolicy Gruzji. We wrześniu 1979 roku podjął pracę jako etatowy scenograf Państwowej Telewizji Gruzińskiej; realizował teatralne projekty w Gruzji i Rosji; uczestnik wielu wystaw zbiorowych.W 1993 roku wyjechał wraz z rodziną do Polski i osiedlił się w Jeleniej Górze, gdzie mieszka do dziś. Na polskiej scenie zadebiutował w 1996 roku w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu realizacją Balladyny Słowackiego oraz Wariata i zakonnicy Witkacego. W Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze odbyła się głośna realizacja Ożenku Gogola oraz Braci Karamazow Dostojewskiego, które zostały wyróżnio ne Srebrnym Kluczykiem. Od 1998 roku jest pracownikiem Zdrojowego Teatru Animacji w Jeleniej Górze, gdzie zrealizował między innymi: Szałaputki, Wielki teatr legend karkonoskich, Konikę Garbuska, Zaślubiny Rzepióra i Emmy czy Ali Babę i 40 rozbójników. Poza teatrem tworzy w dziedzinie malarstwa sztalugowego, grafiki i rzeźb.Swoje prace prezentował nie tylko w Gruzji czy w Rosji, ale także w polskich miastach m.in.: w Łodzi, Ostrowie Wielkopolskim, Dzierżoniowie, a także w Jeleniej Górze. Levan Mantidze jest naczelnym scenografem w teatrach miasta Orzeł i Machaczkala w Rosji, a także w gruzińskim mieście Senaki, gdzie został uhonorowany nagrodą za najlepszą scenografię sezonu teatralnego. W Jeleniej Górze można spotkać dwie rzeźby wykonane jego ręką: jedną z nich jest Jelonek znajdujący się przy ul. 1. Maja, a drugą Krzesełko, które stoi w Parku Zdrojowym przed gmachem Zdrojowego Teatru Animacji.

MURTAZ BASHELEISHVILI kontratenor
NINO NISHNIADZE fortepian
Pieśni europejskie w interpretacji gruzińskich artystów

PROGRAM KONCERTU:

1. F. Handel – Lashia Chio Painga
2. F. Handel – Ombra Mai Fu
3. F. handel – Verdi Prati, Selve Amene
4. A. Mozart – Mitridate, Re di Ponto. Farnace’s Aria – Va, Leror Mio Paleca
5. Shtrauss – Die Fredermaus – Ich Lade Gern Mir Caste Ein
6. W. Gluch – Orfeo. Orfeo’s Aria
7. S. Bach – Erbarme dich, mein Gott (Matthaus Passion)
8. Sisatura – folk song (Mingrelia)
9. Karashvili – Isev Shen da Isev Shen (Again you)
10. Azarashvili – Ra Kargi Khar
11. F. Handel Minuet g moll
12. Friedman/Grazioli – Adagio

26 września, niedziela, godz. 18:00
Ornamental Farm, Bukowiec

1.“Średniowieczna muzyka gruzińska” – wykład muzykologiczny doktor Khatuny Managadze
2. Wystawa gruzińskiego artysty Levana Mantidze, pt. „Levan Mantidze – artysta gruziński na Dolnym Śląsku”, wernisaż
3. Pieśni europejskie w interpretacji gruzińskich artystów

Gruziński duet:
Murtaz Basheleishvili – kontratenor
Nino Nishniadze – fortepian

28 września, wtorek, godz. 18:00
Klub Muzyki i Literatury, Wrocław

1.“Średniowieczna muzyka gruzińska” – wykład muzykologiczny doktor Khatuny Managadze;
2. Pieśni europejskie w interpretacji gruzińskich artystów
Gruziński duet:
Murtaz Basheleishvili – kontratenor
Nino Nishniadze – fortepian

PROGRAM CAŁEGO FESTIWALU MAJ Z MUZYKĄ DAWNĄ 2021
KSIĄŻKA PROGRAMOWA DO POBRANIA

Festiwal współfinansowany ze środków Gminy Wrocław

Wydarzenie realizowane w ramach Polsko-Gruzińskiego Festiwalu Kultury

Więcej o XXX Festiwalu Maj z Muzyką Dawną na Facebooku na stronie www.okis.pl  

Kolejna, po Międzynarodowym Festiwalu Fotografii SUWON International Photo Festival w Koreii Południowej, prezentacja zorganizowanej przez Galerię FOTO-GEN Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu wystawy fotografii artystycznej pt. „Unobvious”. Na ekspozycji prezentowanych jest czternastu artystów wizualnych; zarówno nestorów polskiej sztuki fotomedialnej, którzy na trwałe zapisali się na kartach historii sztuki, jak i twórców średniego i młodszego pokolenia, legitymujących się dorobkiem artystycznym o randze ogólnopolskiej i międzynarodowej.

Niemalże od początków rozwoju myśli filozoficznej stawiano pytania o fenomen wyobraźni. Próbowano wyjaśnić, w jakim stopniu stymuluje ona kreatywną aktywność człowieka. Niezależnie od licznych – powstałych na gruncie nauk humanistycznych definicji – wyobraźnię można określić jako zdolność podmiotu do przedstawienia sobie obrazów rzeczy, zjawisk, zdarzeń pod ich nieobecność oraz przedstawienie rzeczy, zjawisk zdarzeń niewystępujących w naszej rzeczywistości. Widoki świata, które w wyniku artystycznej wizji zostają przemienione w obrazy, nie podlegają rygorom realności (nawet jeśli są odwzorowaniem wyglądu przedmiotów). Ścisły związek wykreowanych przez artystów obrazów/obiektów/instalacji ze światem jest pozorny – jawią się one w postrzeganiu, dzieło zaś samo tworzy swoje znaczenia, reorganizując zwyczajowe relacje między przedmiotem artystycznym a jego interpretacją, odczytaniem przez odbiorcę. Wystawa Nieoczywistość prezentuje artystów, którzy w centrum swych rozważań nie umieszczają jedynie wytworów o określonych, zobiektywizowanych własnościach, a bogate, wielowątkowe narracje.

Wyznacznikiem postawy twórczej jednego z najwybitniejszych artystów fotografii eksperymentalnej, prof. Stefana Wojneckiego (ur. 1929) jest otwarta na nowatorskie poszukiwania intelektualna dociekliwość. Już na początku swej drogi twórczej artysta sformułował teorię fotografii jako „wewnętrznego modelu świata”. Przekonanie, że doznanie świata tworzymy również dzięki fotografii, zaś fotografujący wprowadza do obrazu fotograficznego elementy własnej rzeczywistości ukierunkowało poszukiwania artysty. W „Komentarzu do własnej twórczości” S. Wojnecki podkreślił, że myślą przewodnią jego artystycznych działań i poszukiwań była sztuka „penetrująca”, która zwrócona jest „ku własnym cechom i zależnościom”. Ostoją dla poszukującego nowych rozwiązań formalnych (z wykorzystaniem nowoczesnych sposobów rejestracji i przetwarzania obrazu) artysty pozostaje jego „własny, uporządkowany świat, którego główną wartością jest wewnętrzna wolność otwartego umysłu”. Ceniony polski artysta, prof. Jan Berdyszak (1934 – 2014) był autorem tekstów teoretycznych, w których stawiał fundamentalne dla zrozumienia współczesnej sztuki pytania. Działając głównie w obszarze malarstwa, grafiki i rzeźby, w swych poszukiwaniach twórczych przekraczał granice gatunków. W 1965 r. zapoczątkował cykl obrazów strukturalnych. Efektem wieloletnich poszukiwań artystycznych były próby transponowania na język wizualny pojęć abstrakcyjnych, związanych głównie z myślą filozoficzną Wschodu. W swych „reinterpretacjach fotograficznych” J. Berdyszak punktem wyjścia uczynił fotografie własnych instalacji. Prace wybitnego polskiego fotografika i pedagoga, prof. Grzegorza Przyborka (ur. 1949) cechuje sprzężenie wyobraźni i intelektu z talentem artysty intermedialnego. G. Przyborek afirmuje iluzję realności istnienia świata, który przekłada na fantazmaty – realne obrazy nie tyle przedmiotów, co wspomnień, spostrzeżeń i wyobraźni pozostających na usługach intelektu. Ukryte w instalacjach, utrwalone na fotografiach przedmioty codziennego użytku (przykładowo unoszące się nad płaszczyzną stołu czy serwety miski, dzbanki, nożyczki) nabierają znaczenia dopiero we wzajemnych relacjach i napięciach przestrzennych; sposób ich przedstawienia stanowi miarę świata utrwalonego przez twórcę. Dla artysty wielu sztuk (m.in. performera, grafika, kompozytora i muzyka) Andrzeja Dudka-Dürera (ur. 1953) fotografia jest jednym z wielu równorzędnych mediów. Stanowi nie tylko sposób interpretacji rzeczywistości, ale pozwala kreować świat, który jest wyrazem pragnień i refleksji twórcy. Sztuka dla A. Dudka-Dürera jest bowiem szczególną możliwością autorealizacji i komunikacji. Profesor wrocławskiej ASP, Andrzej P. Bator (ur. 1954) w pracach z cyklu „Gratias ago” odwołuje się do źródeł europejskiej tradycji filozoficznej i mistycznej, bez których znajomości trudno odczytać zakodowane w znakowej strukturze fotografii sensy. Przyjęta przez artystę metoda polega na zestawianiu ze sobą w jednym kadrze kilku warstw obrazów o metaforycznie zadeklarowanym znaczeniu. Tworzywem twórczości Prota Jarnuszkiewicza są konstrukcje myślowe artysty, których źródłem jest poznanie intuicyjno-abstrakcyjne zaczynające się nie od bytu, ale od stanów umysłu, jakie ów byt wywołuje. Dlatego właśnie uważam, że wielkoformatowe powiększenia, a nie naświetlenia w formacie 7,9 x 7,7 cm, pełnią funkcję aspirującą do bycia oryginałem, a więc do pełnienia funkcji nie tylko odwzorowania stanów umysły, ale też i uczuć artysty. Wielki format prac zdaje się podążać za obrazem mentalnym, który z natury wypełnia świadomość, zaś rola fotografii wykonanych aparatem Polaroid jest wskazywać na różnicę tych dwóch skali: fenomenalnej i intelektualno-emocjonalnej. Właśnie dlatego artysta miał prawo stwierdzić, że w przeszłości, przez jakiś czas, wszystkie te rzeczy posiadał, a przecież mógł je posiąść wyłącznie w wewnętrznym, mentalnym ich oglądzie i takim ich rozumieniu i odczuwaniu. For a moment I had everything to nie tylko uwodzący pięknem formy poemat, ale również traktat o koegzystencji bytu i intelektu, która wynika ze związku intencjonalnego przedmiotu poznania z intelektem filozofującego. Prof. Zbigniew Treppa (ur. 1960), autor poliptyku „I believe in the life everlasting”, w swojej twórczości koncentruje się na problematyce sakralnej. Dla artysty proces powstawania obrazu dzieje się jakby „za zasłoną”, a jej zerwanie, rozdarcie (gest sakralny) oznaczać może otwarcie drogi do Boga. Z. Treppa zajmuje się również problematyką sacrum w obszarze teorii obrazu, odwołując się w badaniach do „Całunu Turyńskiego”, najsłynniejszej chrześcijańskiej relikwii. „Zakorzeniony w XX-wiecznej awangardzie” prof. Marcin Berdyszak (ur. 1964) jest autorem obiektów, instalacji, performance’ów, w których podejmuje dyskurs z kulturowymi stereotypami, standaryzacją emocji i zachowań, ze współczesnym wartościowaniem rzeczywistości. Fotografia służy artyście przede wszystkim do dokumentowania zmieniających się w czasie efemerycznych instalacji (głównie ich stadium początkowego). Igor Wójcik (ur. 1968) jest nie tylko artystą wielu sztuk (tworzy w dziedzinie malarstwa, rzeźby, szkła i fotografii), ale także wybitnym popularyzatorem i animatorem życia kulturalnego Dolnego Śląska. Jako autor koncepcji artystycznych: spekulacjonizm intuicyjny oraz sztuka zjawiskowa kreuje własne światy, podejmując polemikę z otaczającą go rzeczywistością. W zaprezentowanych pracach z cyklu „Zwierciadła iluzji” twórca – wykorzystując umieszczone w wodzie lustra – pogłębia i multiplikuje elementy krajobrazu; prowokuje przy tym do pytań o realność świata wokół nas. W realizacjach Karoliny Aszyk (ur. 1972), z serii „Przemienienie”, nie jest ważna fotografia sama w sobie, ale fotografia jako obraz istniejący niezależnie od podłoża, na którym został utrwalony. Podstawowym motywem tego zestawu są rękawice, przyjmujące antropomorficzne kształty i sprawiające wrażenie „porzuconych”, „pustych” dłoni. Ów wątek tematyczny dotyczący przemijania, wpisuje się w tradycję wizualnego symbolizowania, określaną jako wanitatywna. Jeden z najbardziej interesujących i uznanych polskich twórców młodego pokolenia, artysta wizualny Borys Makary (ur. 1977) swe – komentujące rzeczywistość prace – realizuje przy użyciu różnych mediów artystycznych (fotografia, video, instalacja, rzeźba). Cykl „2460376” jest „próbą zagłębienia się w materię, ukazaniem bytu ludzkiego jako części uniwersum, jako jego małego, ale nierozerwalnego elementu”. Znana artystka wizualna, Magda Hueckel (ur. 1978) w prezentowanych na wystawie pracach z serii „Przejście” dokonuje bardzo osobistego oglądu rzeczywistości, której głównym elementem staje się ciało Artystki uwikłane w różne relacje ze światem przyrody. Odkrywanie siebie w scenografii pozbawionej znaków, które wskazywałyby na konkretny czas i kontekst, zmienia się w medytacyjny gest, który – choć ma swe zakorzenienie w osobistych jednostkowych doświadczeniach – nabiera uniwersalnego charakteru. M. Hueckel mierzy się bowiem z pytaniami, które od zawsze stawia sobie człowiek; „dokumentuje to, co niewidzialne i nieśmiertelne”. W atrakcyjnie wizualnych realizacjach Agaty Szuby (ur. 1985) dominuje dyskurs, jaki artystka prowadzi z odbiorcami jej prac na temat odkrywania radości w pozornie banalnych chwilach dnia codziennego. Utrwalane na fotoobiektach powtarzalne czynności (np. mycie podłogi, krojenie kapusty) dzięki kreacji artystycznej (estetyka i uporządkowanie przestrzeni, unoszące się konfetti) nabierają odświętnego charakteru.

Różnorodność zaprezentowanych przez artystów narracji – dzięki zabiegom formalnym i „fabule” tekstu fotograficznego – pozwala odbiorcom prac odczytywanie opisywanego świata zarówno z perspektywy twórcy, jak i własnej, będącej sumą jego wrażliwości estetycznej i ogólnych kompetencji kulturowych.

Artyści: Karolina Aszyk, Andrzej P. Bator, Manfred Bator, Jan Berdyszak, Marcin Berdyszak, Andrzej Dudek-Dürer, Magda Hueckel, Prot Jarnuszkiewicz, Borys Makary, Grzegorz Przyborek, Agata Szuba, Zbigniew Treppa, Stefan Wojnecki, Igor Wójcik

Kuratorzy: Manfred Bator, Gela Shekeladze, Ana Paatladze

Katalog towarzyszący wystawie „Leri Papidze, Levan Mantidze. Gruzińscy artyści na Dolnym Śląsku” przedstawia sylwetki i prace dwóch gruzińskich artystów mieszkających w Polsce. Bolesławiecka wystawa i towarzyszący jej katalog są opowieścią o artystach, którzy pozostając w nostalgicznej zadumie nad losem tułacza/przybysza, budowali i budują świat artefaktów z elementów zaczerpniętych z obu kultur – polskiej i gruzińskiej. W dzisiejszych czasach ludzi wolnych, swobodnie przemieszczających się po świecie, decyzje o zamieszkaniu na stałe w kraju innym niż ojczysty nie powinny dziwić. Jednak jeszcze parę dekad temu wybory takie miały wymiar jednostkowy. Z powodu trudnej sytuacji w swej ojczyźnie (w niepodległej Gruzji w latach 1992–1993 rozgrywał się jeden z najpoważniejszych konfliktów etnicznych) na Dolnym Śląsku zamieszkało na stałe dwóch gruzińskich artystów: w 1993 roku przyjechał do Polski Levan Mantidze, zaś w 1994 roku Leri Papidze.

Teksty: Cezary Przybylski, Igor Wójcik

Kurator: Igor Wójcik

Korekta polska: Sandra Gwiazda

Tłumaczenie: Aneta Sasin, Ekaterina Mantidze

Korekta angielska: Aneta Sasin

Korekta gruzińska: Tamar Lortkiphanidze

Projekt graficzny: Marek Rybicki

Wydawca: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego, Rynek-Ratusz 24

ISBN:  978-83-65892-67-6

Format: 21 x 21 cm | liczba stron: 33 stron + okładka | oprawa: miękka

Język: polski, angielski, gruziński

Nakład wyczerpany

Projekt pod patronatem honorowym Marszałka Województwa Dolnośląskiego Cezarego Przybylskiego, dofinansowany z budżetu Województwa Dolnośląskiego.

Od 18 sierpnia do 20 września 2021 roku zapraszamy do Międzynarodowego Centrum Ceramiki w Bolesławcu na wyjątkową wystawę dwóch gruzińskich artystów specjalizujących się w różnych technikach, malarza: Levana Mantidze i ceramika: Leriego Papidze. Oboje z powodu trudnej sytuacji politycznej w swoim kraju w latach 90. trafili do Polski i właśnie na Dolnym Śląsku kształtowali swoje życie zawodowe. Wernisaż odbędzie się 18 sierpnia o godz. 19.00.

Wystawa organizowana jest w ramach projektu Polsko-Gruziński Festiwal Kultury, który rozpoczął się w 2017.

„Kształtujące się od stuleci przyjacielskie więzi łączące Polskę i Gruzję swój istotny wymiar osiągnęły w okresie przeobrażeń ustrojowych w naszym kraju i po odzyskaniu przez Gruzję niepodległości. W dzisiejszych czasach ludzi wolnych, swobodnie przemieszczających się po świecie, decyzje o zamieszkaniu na stałe w kraju innym niż ojczysty nie powinny dziwić. Jednak jeszcze parę dekad temu wybory takie miały wymiar jednostkowy. Z powodu trudnej sytuacji w swej ojczyźnie (w niepodległej Gruzji w latach 1992–1993 rozgrywał się jeden z najpoważniejszych konfliktów etnicznych) na Dolnym Śląsku zamieszkało na stałe dwóch gruzińskich artystów: w 1993 roku przyjechał do Polski Levan Mantidze, zaś w 1994 roku Leri Papidze. Prace tych wyjątkowych twórców, którzy na Dolnym Śląsku znaleźli swoje miejsce do życia i tworzenia, z satysfakcją prezentujemy w kolejnej odsłonie naszego Festiwalu. Bolesławiecka wystawa jest opowieścią o artystach, którzy pozostając w nostalgicznej zadumie nad losem tułacza/przybysza, budowali i budują świat artefaktów z elementów zaczerpniętych z obu kultur – polskiej i gruzińskiej.” Igor Wójcik, dyrektor artystyczny Polsko-Gruzińskiego Festiwalu Kultury

Levan Mantidze (ur. 1 sierpnia 1948, Tbilisi, Gruzja) zajmuje się malarstwem, rzeźbą, grafiką i scenografią teatralną. Po ukończeniu szkoły podstawowej, w latach 1965-1969 uczęszczał do liceum plastycznego im. Jakkowa Nikoladze w Tbilisi. W 1970 został studentem tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, na wydziale malarstwa. Studia ukończył w 1979 roku pracą dyplomową, na którą składały się projekty scenografii i kostiumów do Snu nocy letniej wg Szekspira, dzięki czemu został kwalifikowanym malarzem i scenografem teatralnym. W tym samym roku zrealizował również projekty dyplomowe w Teatrze im. A. Gribojedowa w Tbilisi. Współpracę z teatrami rozpoczął już jako student Państwowej Akademii Sztuk Pięknych stolicy Gruzji. We wrześniu 1979 roku podjął pracę jako etatowy scenograf Państwowej Telewizji Gruzińskiej; realizował teatralne projekty w Gruzji i Rosji; uczestnik wielu wystaw zbiorowych. W 1993 roku wyjechał wraz z rodziną do Polski i osiedlił się w Jeleniej Górze, gdzie mieszka do dziś. Na polskiej scenie zadebiutował w 1996 roku w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu realizacją Balladyny Słowackiego oraz Wariata i zakonnicy Witkacego. W Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze odbyła się głośna realizacja Ożenku Gogola oraz Braci Karamazow Dostojewskiego, które zostały wyróżnione Srebrnym Kluczykiem. Od 1998 roku jest pracownikiem Zdrojowego Teatru Animacji w Jeleniej Górze, gdzie zrealizował między innymi: Szałaputki, Wielki teatr legend karkonoskich, Konika Garbuska, Zaślubiny Rzepióra i Emmy czy Ali Babę i 40 rozbójników. Poza teatrem tworzy w dziedzinie malarstwa sztalugowego, grafiki i rzeźb. Swoje prace prezentował nie tylko w Gruzji czy w Rosji, ale także w polskich miastach m.in.: w Łodzi, Ostrowie Wielkopolskim, Dzierżoniowie, a także w Jeleniej Górze. Levan Mantidze jest naczelnym scenografem w teatrach miasta Orzeł i Machaczkala w Rosji, a także w gruzińskim mieście Senaki, gdzie został uhonorowany nagrodą za najlepszą scenografię sezonu teatralnego. W Jeleniej Górze można spotkać dwie rzeźby wykonane jego ręką: jedną z nich jest Jelonek znajdujący się przy ul. 1 Maja, a drugą Krzesełko, które stoi w parku Zdrojowym przed gmachem
Zdrojowego Teatru Animacji w Jeleniej Górze.

Leri Papidze (ur. w 1963 r. Chiatura, Gruzja) rzeźbiarz, ceramik. W 1994, jako student Akademii Sztuk Pięknych im. Apolona Kutateladze w Tbilisi, emigrował do Polski, gdzie dzięki wsparciu promotorki, prof. Krystyny Cybińskiej we Wrocławiu udało mu się nostryfikować gruziński dyplom. W roku 1997 uzyskał tytuł magistra sztuki na Wydziale Ceramiki i Szkła we wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta. Karierę zawodową w Polsce Papidze rozpoczął w Studiu Projektowo- Realizacyjnym Modus. Bardzo ważne role w jego aklimatyzacji w polskiej rzeczywistości odegrali wówczas architekci: Antoni Karłowski, a później Jerzy Jarosławski, z którym artysta współpracował i przyjaźnił się. W roku 1998 podjął pracę dydaktyczną w szkole zawodowej w Szczecinie jako nauczyciel ceramiki i rysunku. Jest mistrzem Polski w toczeniu na kole garncarskim oraz finalistą Mistrzostw Świata w Toczeniu na Kole Garncarskim w Faenze, we Włoszech. Mistrzowskie umiejętności Leri Papidzego sprawiają, że kontynuuje prawie już zapomniany zawód garncarza. To twórca oryginalny, artysta i rzemieślnik, mocno związany z własną gruzińską tożsamością. Jego prace nawiązują do mało znanej w Polsce i nieco egzotycznej gruzińskiej kultury wina. Leri Papidze opanował sztukę swoich przodków z podziwu godną biegłością i nadaje jej indywidualny, artystyczny rys. Od roku 2002 pracuje na stanowisku mistrza w Pracowni Koła Garncarskiego we wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta. Prócz działalności zawodowej, od lat jest czynnym twórcą i autorem wielu realizacji rzeźbiarskich i dekoracyjnych. Jest twórcą rzeźby wielkoformatowej w betonie i glinie, a jego specjalnością są popiersia: w Opolu znajduje się popiersie Jerzego Grotowskiego wykonane jego ręką. Perfekcyjny warsztat ceramiczny artysty, ze swobodą realizowany w dowolnej technice, był wielokrotnie nagradzany na wystawach, plenerach czy konkursach, których był uczestnikiem zarówno w Polsce, jak i w Europie. Jest autorem wielu realizacji rzeźbiarskich na terenie Wrocławia i Dolnego Śląska, takich jak: rzeźba Trzech Murzynów na Placu Solnym we Wrocławiu, herb miasta we wrocławskim Urzędzie Miejskim, Pomnik 100-lecie Niepodległości Polski w Jelczu-Laskowicach czy rzeźba Kargula i Pawlaka w Dobrzykowie.

Organizator: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego, Miasto Bolesławiec, Bolesławiecki Ośrodek Kultury. Międzynarodowe Centrum Ceramiki

Patronat Honorowy: Cezary Przybylski, marszałek Województwa Dolnośląskiego, Wojciech Wróbel, konsul honorowy Gruzji we Wrocławiu

Przedsięwzięcie realizowane w ramach projektu Polsko-Gruziński Festiwal Kultury. Wystawa towarzyszy Bolesławieckiemu Świętu Ceramiki.

Dofinansowano z budżetu Województwa Dolnośląskiego

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu bierze udział w międzynarodowej konferencji naukowej „Dolny Śląsk – Polska – Azja. Wczoraj. Dziś. Jutro”, która odbędzie się w dniach 30 czerwca – 1 lipca 2021 r. w hotelu Mercure Panorama Wrocław. OKiS zadbał o oprawą wizualną wydarzenia prezentując dwie indywidualne wystawy fotografii pod wspólnym tytułem „Adżaria. Emocje”.

Manfred Bator

Wystawa „Adżaria. Emocje” jest kolejnym  rezultatem realizowanego przez Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucję Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego interdyscyplinarnego, artystycznego Polsko-Gruzińskiego Festiwalu Kultury. Festiwal jest efektem podpisanego między Dolnym Śląskiem i Adżarią 27 lutego 2016 roku  porozumienia o współpracy, opartego na zasadach przyjaźni, praw człowieka i demokracji, którego istotnym elementem jest wymiana i współpraca kulturalna środowisk artystycznych z obydwu regionów. W ramach dotychczasowej współpracy zrealizowano kilkadziesiąt projektów z zakresu m.in. teatru, książki, muzyki, tańca, fotografii, malarstwa, filmu dokumentalnego.

Autorami ekspozycji są znani z wcześniejszych festiwalowych działań na polu sztuk wizualnych;  Manfred Bator z wrocławskiej Galerii FOTO-GEN oraz Irakli Dzneladze z Contemporary Art Space w Batumi. Na wystawę składa się kilkanaście fotografii opatrzonych wspólnym tytułem „Emocje”. Tytuł ten wydaje się najbardziej adekwatny do idei wystawy, bowiem  w przypadku artystycznych komunikatów obydwu twórców informacja jest wtórna wobec emocji, które z niej wynikają i z emocjonalnego postrzegania i przeżywania świata przez artystę. Widz dowiaduje się przede wszystkim o emocjach obserwatora i uczestników utrwalonych na fotografiach zdarzeń. Jednocześnie dzięki prezentowanym obrazom ma on możliwość obszernego oglądu regionu Adżarii, słynącego ze swej wyjątkowo malowniczej przyrody, imponującej, historycznej i nowoczesnej architektury, prężnie rozwijającej się gospodarki czy przede wszystkim ze swojej niezwykle bogatej, wielokulturowej historii.  Artyści starali się uchwycić w swoich fotografiach najistotniejsze elementy adżarskiego krajobrazu oraz utrwalić konteksty wpisane w niego przez człowieka.

Artyści: Manfred Bator, Irakli Dzneladze

Kurator: Agata Szuba

Konferencja odbywa się po patronatem Marszałka Województwa Dolnośląskiego – Cezarego Przybylskiego oraz Prezydenta Miasta Wrocławia – Jacka Sutryka.

Irakli Dzneladze

Program konferencji

„Dolny Śląsk – Polska – Azja. Wczoraj. Dziś. Jutro”

30 czerwca – 1 lipca 2021 r.

miejsce: Mercure Panorama Wrocław Hotel, pl. Dominikański 1

30 czerwca (środa)

8.00 – 9.30 – rejestracja uczestników

9.30 – 10.30 – otwarcie (przemówienia rektorów, patronów i sponsorów konferencji)

10.30 – 12.00 – sesja plenarna (wystąpienia specjalnie zaproszonych gości, przedstawiciele ambasad Chińskiej Republiki Ludowej, Republiki Korei, Królestwa Arabii Saudyjskiej)

J.E. Pan Nguyen Hung, Ambasador Socjalistycznej Republiki Wietnamu:

Vietnam – Poland relations in enhancing the ASEAN-EU Strategic Partnership

J.E. Pani Nargiz Gurbanova, Ambasador Republiki Azerbejdżanu

J.E. Pan Bachrom Babajew, Ambasador Republiki Uzbekistanu

S.K. Ray, I sekretarz ambasady Republiki Indii

12.00 – 14.00 – przerwa obiadowa

14.00 – 17.00 – sesja plenarna

14.00-14.20 – Jarosław Szczepankiewicz, Chargé d’affaires a.d., Ambasada RP, Manila Filipiny – zdalnie

14.20 – 14.40 – Rafal Owczarek, Head of Foreign Trade Office Polish Investment & Trade Agency, ambasada RP, Manila, Filipiny – zdalnie

14.40-15.00 – Adam Burakowski, Ambasador RP w Nowym Delhi – zdalnie

15.00-15.20 – Jakub Sławek Charge d’affaires a.i. Ambasada RP w Abu Zabi – zdalnie

15.20-15.40 – przerwa kawowa

15.40-16.00 – Nguyen Thi Xuan Thu, Second Secretary Embassy of S.R of Vietnam, Diplomatic Academy of Vietnam:

‘Strategic coupling’ and regional development in a transition economy: the case of Vietnam

16.00-16.20 – Bartosz Komasa, Bank of China:

Chiny wczoraj, dziś i jutro – potencjał współpracy, szansa dla polskich przedsiębiorstw

16.20-16.40 – Wojciech Dąbrowski, Elżanowski & Partnerzy:

Japońsko-polska współpraca dla realizacji celów rozwojowych przedsiębiorstw

16.40-17.00 – Marcin Krzyżanowski, Ariana Trade Group sp. z o.o. Harekat Consulting:

Relacje gospodarcze Polski i krajów Bliskiego Wschodu- zmarnowany potencjał?

17.00-17.20 – Marek Gabryś, AIUT Sp. z o.o. Gliwice:

Doświadczenie we współpracy z Indiami i Chinami

17.20-17.40 Michał Garcarz, Instytut Filologii Angielskiej, Uniwersytet Wrocławski:

Komunikacja w biznesie: co robić, żeby nas rozumiano

17.40 – 18.30 – dyskusja panelowa: temat: Perspektywy współpracy Polski z krajami Azji; uczestnicy – prelegenci sesji plenarnej

19.00 – uroczysta kolacja

1 lipca (czwartek)

1. FORUM CHIŃSKIE

9.00 – 12.00 – sesja poranna

9.00 – 9.20 – Monika Gworys, Fundacja Edukacji Międzynarodowej

O interjęzyku uczących się języka polskiego Chińczyków

9.20– 9.40 – Katarzyna Matuszczyk-Lu, Uniwersytet Wrocławski/Xiamen University,

Kruche dziedzictwo czy białe złoto? Sposoby wykorzystywania potencjału ceramicznego dziedzictwa na przykładach Polski i Chin.

9.40–10.00 – Irena Niedźwiecka-Filipiak, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Katedra Architektury Krajobrazu:

Studia polsko-chińskie Landscape architecture na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu

10.00–11.00 – Sesja posterowa i przerwa kawowa:

Maria Bernat, Haifeng Huang, Katarzyna Mazur-Włodarczyk (Politechnika Opolska):

Chinese Management Culture

Anna Żurek, Urszula Dobesz (Instytut Filologii Polskiej, Szkoła Języka Polskiego i Kultury dla Cudzoziemców, Uniwersytet Wrocławski):

Teaching and Researching Chinese Learners of Polish as a Foreign Language

11.00–11.20 – Magdalena Łągiewska, Katedra Prawa Międzynarodowego Publicznego, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, p.o. dyrektora Instytutu Konfucjusza UG:

Międzynarodowy arbitraż handlowy w Chinach – rozważania w kontekście Inicjatywy Pasa i Szlaku

11.20–11.40 –  Jakub Kociubiński, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Wrocławski:

Europejski mechanizm monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych jako odpowiedź na Inicjatywę Pasa i Szlaku

11.40–12.00 –  Stanisław Niewiński z Regionalnego Ośrodka Debaty Międzynarodowej w Opolu:

Państwo legistyczno-konfucjańskie w Chinach. Kształt i dziedzictwo

12.00 – 13.40 – przerwa obiadowa

13.40 – 17.30 – sesja poobiednia

13.40–14.00 – Marcin Adamczyk, Uniwersytet Wrocławski, Projekt Akademia:

Blaski i cienie współpracy z Chinami – czy oby na pewno „no strings attached”?

14.00–14.20 – Patryk Skupniewicz,  Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistycznych w Siedlcach, MANAGER OLAM COCOA B.V.:

Chocolate in China. An outline of business perspectives for Polish manufacturers

14.20–14.40 – Ewa Cieślik, Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu,

W drodze do zrównoważonych relacji: połączenia produkcyjne między Chinami a Polską

14.40–15.00 – Julitta Koćwin, Instytut Nauk Ekonomicznych, WPAiE, Uniwersytet Wrocławski: Wpływ filozofii Laozi na prowadzenie biznesu w Hongkongu i na Tajwanie

15.00–15.20 – przerwa kawowa

15.20–15.40 – Dominika Ferens, Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytet Wrocławski

The Work of Shame in Chinese American Writings

15.40–16.00 – Ks. Dariusz Klejnowski-Różycki, Uniwersytet Opolski

Co to jest chińska teologia

16.00–16.20 – Aleksander Paroń,  Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk,

Strategia, czy polityczna reaktywność: próba porównania i charakterystyki polityki średniowiecznych Chin i Bizancjum wobec nomadów Wielkiego Stepu

16.20–16.40 – Gościwit Malinowski, Instytut Studiów Klasycznych Śródziemnomorskich i Orientalnych, Instytut Konfucjusza, Uniwersytet Wrocławski:

Po co nam Chiny? Globalne mocarstwo w Azji Wschodniej i nowe perspektywy polskiej racji stanu.

16.40–17.00 Wojciech Wiejacki, Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, Uniwersytet Wrocławski:

Współpraca między Polską i Chinami na poziomie samorządowym na przykładzie Dolnego Śląska.

17.00–17.30 – dyskusja panelowa forum chińskiego

2. FORUM JAPOŃSKIE

9.00 – 12.00 – sesja poranna

9.00– 9.20 – Takaharu Uesugi, Uniwersytet Wrocławski

Klęski żywiołowe w Japonii

9.20–9.40 – Karolina Kalita, Uniwersytet Wrocławski

Shakaiteki Hikikomori w Japonii

9.40–10.00 –  Mirosława Cylkowska Nowak, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu,

Koritsushi (孤立死) – utajony fenomen wobec próby równoważenia ideału akceptacji śmierci i konfucjańskiej wartości samodoskonalenia, czyli pytanie o naturę społeczeństwa, w którym ludzie umierają samotnie

10.00–11.00 – Sesja posterowo-prezentacyjna i przerwa kawowa:

Tomasz Domański, artysta-rzeźbiarz:

Wieżogród / TowerTopia – ogród rzeźb

11.00–11.20 – Aleksandra Janik, Akademia Sztuk Pięknych:

Rezultaty współpracy Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu z wybranymi instytucjami w Azji

11.20-11.40 – Przemysław Pintal, Akademia Sztuk Pięknych:

Polsko – japońskie projekty artystyczno – badawcze w ramach Triennale Rysunku we Wrocławiu oraz współpracy z Tokyo University of the Arts (GEIDAI)

11.40-12.00 – Anna Kołodziejczyk, Daniela Tagowska, Akademia Sztuk Pięknych:

Projekt badawczo-artystyczny: 'W cieniu’ Podróże Bronisława Piłsudskiego

12.00 – 13.40 – przerwa obiadowa

13.40 – 17.30 – sesja poobiednia

13.40–14.00 – Monika Szyszka, Studium Języka i Kultury Japonii, SJAiO, Uniwersytet Wrocławski:

Dworskie piśmiennictwo kobiet w epoce Heian

14.00–14.20 – Po-Kai Fang, Uniwersytet Wrocławski:

Challenges ahead for Japan’s Regional Free Trade Agreement’s Strategy after the Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership

14.20–15.00 – dyskusja panelowa forum japońskiego

15.00–15.20 – przerwa kawowa

3. FORUM KOREAŃSKIE

9.00 – 12.00 – sesja poranna

9.00–9.20 – Marlena Oleksiuk, ISKŚiO, Uniwersytet Wrocławski:

Inwestycje koreańskie na Dolnym Śląsku

9.20–9.40 – Haesung Lee, ISKŚiO, Uniwersytet Wrocławski:

Studia koreanistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim

9.40–10.00 – Agnieszka Smiatacz, ISKŚiO, Uniwersytet Wrocławski:

Początki czeboli

10.00–10.20 – Marceli Burdelski, ISKŚiO, Instytut Konfucjusza, Uniwersytet Wrocławski:

Stosunki międzynarodowe Polski z Republiką Korei 1989-2020

10.20–11.00 – dyskusja panelowa forum koreańskiego

11.00–11.20 – przerwa kawowa

4. FORUM INDYJSKIE

11.20–11.40 – ks. Rafał Potoczny, Wydział Teologiczny, Uniwersytet Opolski,

Kulturowa i eklezjalna tożsamość indyjskich chrześcijan św. Tomasza

11.40–12.00 – Dorota Kołodziejczyk Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytet Wrocławski,  Nirmala Menon, Dyrektor DH IIT:

Humanistyka cyfrowa dla sprawy postkolonialnej kosmopolityki. Historia i perspektywy współpracy między Centrum Badań Postkolonialnych, UWr, a Digital Humanities Group, Indian Institute of Technology, Indore.

12.00 – 13.40 – przerwa obiadowa

13.40 – 17.30 – sesja poobiednia

13.40–14.00 – Kamila Ludwikowska, Politechnika Wrocławska:

Rozwój kompetencji zawodowych osób dorosłych w Indiach

14.00–14.20 – Pradeep Kumar, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nysie, Prezes Indo- European Educational Foundation:

Why India Matters? Trade, Education and Glocalisation.

14.20–14.40 – Anna Opałka, Kierownik Działu Kontaktów Zewnętrznych PWSZ w Nysie, Koordynator IEEF w PWSZ w Nysie:

Współpraca Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nysie z partnerami z Azji jako dźwignia rozwoju instytucjonalnego

14.40–15.00 – przerwa kawowa

15.00–15.40 – Nina Budziszewska, Teresa Miążek, ISKŚiO UWr.,

Biznes po indyjsku – to znaczy jak? Języki, wielokulturowość, modele gospodarcze oraz relacje polsko-indyjskie

15.40–16.20 – dyskusja panelowa forum indyjskiego

5. FORUM AZJI CENTRALNEJ I ZACHODNIEJ

9.00 – 12.00 – sesja poranna

9.00–9.20 – Marta Bętkowska, Uniwersytet Wrocławski:

Sytuacja mniejszości narodowych na terenach kontrolowanych przez ISIS (Syria, Irak)

9.20–9.40 – Małgorzata Samojedny, Pracownia Badań Praw Orientalnych, WPAiE, Uniwersytet Wrocławski:

Religijne ograniczenia współpracy gospodarczej na przykładzie produktów haram w islamie

9.40–10.00 – Elżbieta Szyszlak, Instytut Studiów Międzynarodowych, Uniwersytet Wrocławski,

Soft power Turcji w Europie Środkowo–Wschodniej. Zasoby, instytucje, uwarunkowania

10.00–10.20 – Tomasz Pawłuszko. Akademia Wojsk Lądowych we Wrocławiu, Geopolityczne konflikty jako bariery dla Inicjatywy Pasa i Drogi. Spojrzenie z Europy Środkowej

10.20–10.40 – przerwa kawowa

10.40–11.00 – Filip Bryjka, Wydział Nauk o Bezpieczeństwie Akademia Wojsk Lądowych, Górski Karabach jako obszar rosyjsko-tureckiej wojny zastępczej

11.00–11.20 – Henryk Kasprzak, emerytowany profesor Politechniki Wrocławskiej:

Droga polskich dzieci sierot z Armią gen. Władysława Andersa przez Azję Centralną do Persji

11.20–12.00 – dyskusja panelowa forum Azji Zachodniej i Centralnej

12.00 – 13.40 – przerwa obiadowa

13.40 – 17.30 – sesja poobiednia

6. FORUM ASEAN i SESJA HUMANISTYCZNA

13.40–14.00 – Tomasz Głowiński, Instytut Historyczny, Uniwersytet Wrocławski:

Skąd się wzięli Polacy w Kazachstanie

14.00–14.20 – Łukasz Kamiński, Instytut Historyczny, Uniwersytet Wrocławski:

Możliwości badań komunizmu azjatyckiego ze środkowoeuropejskiej perspektywy

14.20–14.40 – Mirosław Kocur, Instytut Kulturoznawstwa, Uniwersytet Wrocławski:

Od sztuki przemiany do ratowania kultur zagrożonych: azjatyckie fascynacje polskich artystów teatru Jerzego Grotowskiego i Grzegorza Brala

14.40–15.00 – Mirosław Masojć, Tomasz Gralak, Grzegorz Michalec, Instytut Archeologii Uniwersytet Wrocławski:

Badania Instytutu Archeologii UWr w Azji Południowo-Wschodniej. Osadnictwo jaskiniowe łowców-zbieraczy epoki kamienia północnego Wietnamu

15.00–15.20 – przerwa kawowa

15.20–15.40 – Tomasz Gralak, Instytut Archeologii Uniwersytet Wrocławski:

Początki wytwórczości ceramiki na terenie Wietnamu

15.40-16.00 – Mirosław Masojć, Józef Szykulski, Grzegorz Michalec, Instytut Archeologii Uniwersytet Wrocławski:

Badania Instytutu Archeologii UWr w Centralnej Azji. Wokół Tsakhiurtyn Hondi – studia nad epoką kamienia pogranicza Ałtaju i Pustyni Gobi w Mongolii

16.00–16.40 – Tomasz Gralak, Instytut Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego:

Metafory zwierzęce w sztuce scytyjskiej

16.40–17.00 – Błażej Stanisławski, Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk:

Kontakty z emiratem Samanidów w Azji Środkowej w X wieku i ich wpływ na proces powstawania państwa wczesnopiastowskiego

17.00–17.30 – dyskusja panelowa sesji

SESJA PLENARNA

17.30 – 18.30 – sesja plenarna – dyskusja panelowa moderatorów forów regionalnych

18.30 – zamknięcie konferencji

KOMITET ORGANIZACYJNY:

dr hab. Gościwit Malinowski, prof. Uniwersytetu Wrocławskiego

dr hab. Maria Bernat, prof. Politechniki Opolskiej

dr hab. Grzegorz Krzos, prof. Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

ORGANIZATORZY:

Instytut Konfucjusza Uniwersytetu Wrocławskiego

Centrum Współpracy Polska-Chiny Instytut Konfucjusza w Opolu

Instytut Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych UWr.

Kolegium Międzyobszarowych Studiów Indywidualnych UWr.

Zakład Translatoryki Instytutu Filologii Angielskiej UWr.

SPONSORZY I PARTNERZY:

Bank of China

Olesiński i Wspólnicy

Agencja Rozwoju Aglomeracji Wrocławskiej

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Art Open Studio Reklamy

WDB S.A. Brokerska Grupa Ubezpieczeniowa

Centrum Studiów Azjatyckich

Izba Gospodarcza Europy Środkowej

PATRONAT:

Marszałek Województwa Dolnośląskiego

Prezydent Miasta Wrocławia

W dniach 4-6 czerwca 2021 Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu po raz trzeci wziął udział w jednym z najważniejszych festiwali fotograficznych w tej części Europy, czyli gruzińskim interchanGE 2021. InterchanGE to nowa nazwa festiwalu Batumi Photo-Days, który jest corocznym wydarzeniem i odbywa się w mieście portowym Batumi, na wybrzeżu Morza Czarnego w Gruzji. Historia imprezy sięga 2015 roku. Głównym organizatorem wydarzenia w Gruzji jest Contemporary Art Space in Batumi, instytucja podlegająca Ministerstwu Edukacji, Kultury i Sportu Autonomicznej Republiki Adżarii. W ramach festiwalu prezentowano wystawy indywidualne i zbiorowe, koncerty, prezentacje audiowizualne i dyskusje z kuratorami, artystami i pisarzami z Europy i Azji. Celem festiwalu jest dotarcie do szerszej publiczności i zaangażowanie w dialog publiczny w ramach projektu. W tym roku OKiS przygotował dwie ekspozycje: indywidualną wystawę Agnieszki Gotowały pt. „Jestem swoim domem” oraz zbiorową prezentację pt. „State of mind(s)”. Warto odnotować, że jedną z głównych wystaw interchanGE był indywidualny pokaz uznanej polskiej artystki wizualnej Magdy Hueckel kuratorowany przez Katarzynę Sagatowską w Contemporary Art Space in Batumi. Wystawę Magdy Hueckel pt. „Organic” można oglądać w naszej Galerii FOTO-GEN OKiS w terminie od 25 maja do 7 lipca. Innym z doskonale znanych dolnośląskiej publiczności bohaterów festiwalu był Irakli Dzneladze. Udział w interchanGE jest kolejnym  rezultatem realizowanego przez nas od pięciu lat interdyscyplinarnego, artystycznego Polsko-Gruzińskiego Festiwalu Kultury, będącego efektem współpracy Dolnego Śląska i Autonomicznej Republiki Adżarii. Naszą festiwalową ekspozycję „State of mind(s)” otworzył Przewodniczący Rady Najwyższej Autonomicznego Regionu Adżarii Davit Gabaidze oraz Ministrowie Edukacji, Kultury i Sportu Autonomicznej Republiki Adżarii Maia Khajishvili i Kako Dzneladze. Wszystkie z festiwalowych wystaw można oglądać do końca sierpnia 2021.

Tematem tegorocznej edycji festiwalu jest FRAGILE (kruchość), koncepcja dotycząca globalnych problemów, takich jak prawa człowieka i ochrona środowiska. Te sprawy nigdy nie przestają być dla ludzi wyzwaniem, teraz wydają się być szczególnie ważne. Temat główny FRAGILE łączy w sobie trzy podtematy – kierunki: PAŃSTWO, NATURA i CZŁOWIEK. Pokój, który osiąga ludzkość, jest kruchy, wartości zawarte w jej systemach i zasadach życiowych są kruche. Wszystkie aspekty życia, jakie zna człowiek, są po prostu kruche. Lekcje historii nie wystarczą, ponieważ ludzkość nadal je zaniedbuje. Jakie działania musimy podjąć, żeby zachować wartości? Czy są w stanie osiągnąć naturalną równowagę? Czy muszą nauczyć się obserwować? Czy muszą rozumieć wspólne wartości?

                                                             Manfred Bator, Davit Gabaidze, Igor Wójcik

State of mind(s)

Idea i formy Państwa jako społeczności naczelnej przez tysiąclecia podlegały interpretacji różnych dziedzin poznania (historii, filozofii, socjologii, politologii, etc.) i przeobrażeniom, będących następstwem zmieniających się realiów politycznych i społeczno-ekonomicznych. Niezależnie od rezultatów tych przeobrażeń – od zarania starożytnej myśli filozoficznej –  naczelnym celem istnienia państwa była cnota tworzących Państwo obywateli, a więc umożliwienie im pełnego rozwoju jako bytów rozumnych i wolnych. Istotną powinnością obywateli było pełnienie dobra, które – spełniane w ramach organizmu państwowego – uznaje się za dobro wspólne. Nierozerwalne powiązanie dobra z prawdą w niektórych starożytnych koncepcjach (a przede wszystkim w kanonicznym dla cywilizacji europejskiej „Państwie” Platona) skutkowało wolą wykluczenia z Państwa artystów, których twórczość naśladuje widok rzeczy, a nie prawdę, co w rezultacie nie może być czymś dobrym dla jednostki, a tym bardziej dla wszystkich tworzących wspólnotę obywateli. Sztuka jednak, będąc działaniem rozumnym i wolnym, podporządkowana jest autonomicznym prawom dzieła, a ono nie podlega nadrzędnie ocenie w perspektywie moralnej, a wartościowane jest przede wszystkim ze względu na realizację realizacji autonomicznej idei.  Skoro zaś jedną z najistotniejszych funkcji Państwa jest troska o jego kulturę, to tworzący ją artyści winni w społeczności obywatelskiej spełniać ważną funkcję.

Osią łączącą narrację prezentowanych na wystawie artystów, pomimo że każdy z nich odnosi się do innych aspektów swojego terytorium, posługując się przy tym odrębną poetyką i środkami wyrazu, jest szczególne zainteresowanie właśnie kulturą rozumianą jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa. Igor Wójcik w swych poetyckich, migawkowych notacjach, pełnych surrealistycznych skojarzeń, obrazuje świat ukonstytuowany z wielorakich i przenikających się enklaw mentalnych i kulturowych, w których jednostka, mając pozornie nieograniczony wybór aneksji właściwego sobie fragmentu rzeczywistości, narażona jest na konieczność radzenia sobie z konsekwencjami niewłaściwych wyborów.  Manfred Bator, mając w pamięci doświadczenia artystów praktykujących w świecie niezależnym od rynku sztuki instytucjonalnej (skupionych w nurcie Mail Art, w cyklu A postcard to New York City), za pomocą fleszowych notatek fotograficznych obrazków wpisujących się w konwencję pocztówki, czyli takich, których anegdota osadzona jest w konkretnych realiach oraz posiłkująca się często stosowanym rozwiązaniem plastycznym wspierającym siłę wizualną dzięki użyciu czerwieni –  który to kolor ma silny wyraz psychologiczny – konfrontuje ze sobą niepodważalne dziedzictwo światowej kultury i jej konsumentów. Jacek Jaśko w swoim autorskim projekcie „Chodząc” chętnie posługuje się symboliką państwowości;  z jednej strony zwraca uwagę na opresyjny charakter państwowych instytucji, z drugiej stara się za pomocą symbolu ukazać  najcenniejsze przejawy, takie jak poczucie wspólnoty i ukierunkowanie na fundamentalne dla idei państwa wspólne dobro. Przykładem tego są prace dokumentujące kolektywność i upamiętniające jej bohaterów, takich jak przedstawiony w cyklu artysty były Prezydent Czech, Václav Havel.

Każdy z prezentowanych na wystawie artystów, pomimo świadomości złożoności rzeczywistości i kruchego charakteru jej intelektualnego ujmowania, zdaje się wyrażać sformułowaną przez Václava Havla tezę, że każdy z nas ma możliwość zrozumienia, że również on – choćby nic absolutnie nie znaczył i był całkiem bezsilny – może zmienić świat.

Artyści: Jacek Jaśko, Igor Wójcik, Manfred Bator

Kuratorzy: Ana Riaboshenko, Andrzej Mazur

                                              Agnieszka Gotowała

JESTEM SWOIM DOMEM jest częścią procesu poszukiwania wewnętrznego domu w odniesieniu do wielowymiarowej relacji z naturą. Jest to podróż w głąb natury, w głąb siebie, która zawiera wsobie elementy transformacji. Doświadczanie złożoności przyrody, wszystkich jej żywiołów, cykliczności i intensywności staje się drogowskazem w poznawaniu i oswajaniu ukrytych stanów wewnętrznych. Odczuwanie tego co zapomniane przybiera charakter swoistego rytuału, w którym możliwe staje się dotykanie podświadomych warstw.

W cyklu prac łączę różne ścieżki swojej praktyki. Z jednej strony, doświadczenie pracy z ciałem, performansem, z drugiej strony praktykę fotograficzną skupioną na naturze i emocjonalnym aspekcie krajobrazu. Fotografie są wynikiem działań, które inicjowałam i którym się poddawałam. Jednocześnie stanowią ramy, w których działania te mogły być podejmowane. Jestem zarówno na zdjęciach, jak i robię zdjęcia. Inspirowałam się przy tym pojęciem „crystal eye” – oka, które jednocześnie patrzy na zewnątrz i do wewnątrz.

Wędrówki po odludnych terenach, doświadczenie zimna, nagości i samotności to kluczowe składowe procesu, który uruchamiałam w trakcie realizacji prac. Powstałe zdjęcia są jego zapisem, rejestracją zmiany. Wyrazem fascynacji naturą i doświadczaniem jej na wielu poziomach, w szczególności na poziomie sensualnym. Procesem scalania się z pierwotnym środowiskiem człowieka w wymiarze związanym zarówno z fizycznością, jak i duchowością, który skutkuje ukojeniem. Docieraniem do metaforycznego domu, którym sami dla siebie jesteśmy.

Agnieszka Gotowała

Kuratorka: Ana Riaboshenko

Dokumentacja ekspozycji: David Akhmaev, Kakhaber Emiridze, Agnieszka Gotowała, Amiko Kavtaradze, Lasha Palavandishvili

Już 4 czerwca Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu po raz trzeci weźmie udział w jednym z najważniejszych festiwali fotograficznych w tej części Europy, czyli gruzińskim interchanGE 2021. InterchanGE to nowa nazwa festiwalu Batumi Photo-Days, który jest corocznym wydarzeniem i odbywa się w mieście portowym Batumi na wybrzeżu Morza Czarnego w Gruzji. Historia imprezy sięga 2015 roku. Głównym organizatorem wydarzenia w Gruzji jest Contemporary Art Space in Batumi, instytucja podlegająca Ministerstwu Edukacji, Kultury i Sportu Autonomicznej Republiki Adżarii.W ramach festiwalu prezentowane będą wystawy indywidualne i zbiorowe, prezentacje i dyskusje z kuratorami, artystami i pisarzami z Europy i Azji. Jednocześnie platforma ma na celu dotarcie do szerszej publiczności i zaangażowanie w dialog publiczny w ramach projektu. W tym roku OKiS przygotował dwie ekspozycje, indywidualną wystawę Agnieszki Gotowały pt. „Jestem swoim domem” oraz zbiorową prezentację pt. ” State of mind(s)”. Warto odnotować, że jedną z głównych wystaw interchanGE będzie indywidualny pokaz uznanej polskiej artystki wizualnej Magdy Hueckel, której wystawę pt. „Organic” można oglądać w Galerii FOTO-GEN OKiS w terminie 25 maja – 07 lipca. Nasz udział w interchanGE jest kolejnym  rezultatem realizowanego przez nas interdyscyplinarnego, artystycznego Polsko-Gruzińskiego Festiwalu Kultury.

Tematem tegorocznej edycji festiwalu jest FRAGILE (kruchość), koncepcja dotycząca globalnych problemów, takich jak prawa człowieka i ochrona środowiska. Te sprawy nigdy nie przestają rzucać ludziom wyzwania i ostatecznie jesteśmy w punkcie krytycznym, w którym należy podjąć mądre decyzje. Temat główny FRAGILE łączy w sobie trzy podtematy – kierunki: PAŃSTWO, NATURA i CZŁOWIEK. Pokój, który osiąga ludzkość, jest kruchy, wartości zawarte w jej systemach i zasadach życiowych są kruche. Wszystkie aspekty życia, jakie zna człowiek, są po prostu kruche. Lekcje historii nie wystarczą, ponieważ ludzkość nadal je zaniedbuje. Jakie są działania, które ludzie muszą podjąć, działania, które mogą pomóc w utrzymaniu tych wartości? Czy ludzie są w stanie zachować naturalną równowagę? Czy muszą nauczyć się obserwować? Czy muszą rozumieć wspólne wartości?

State of mind(s)

Idea i formy Państwa jako społeczności naczelnej przez tysiąclecia podlegały interpretacji różnych dziedzin poznania (historii, filozofii, socjologii, politologii, etc.) i przeobrażeniom, będących następstwem zmieniających się realiów politycznych i społeczno-ekonomicznych. Niezależnie od rezultatów tych przeobrażeń – od zarania starożytnej myśli filozoficznej –  naczelnym celem istnienia państwa była cnota tworzących Państwo obywateli, a więc umożliwienie im pełnego rozwoju jako bytów rozumnych i wolnych. Istotną powinnością obywateli było pełnienie dobra, które – spełniane w ramach organizmu państwowego – uznaje się za dobro wspólne. Nierozerwalne powiązanie dobra z prawdą w niektórych starożytnych koncepcjach (a przede wszystkim w kanonicznym dla cywilizacji europejskiej „Państwie” Platona) skutkowało wolą wykluczenia z Państwa artystów, których twórczość naśladuje widok rzeczy, a nie prawdę, co w rezultacie nie może być czymś dobrym dla jednostki, a tym bardziej dla wszystkich tworzących wspólnotę obywateli. Sztuka jednak, będąc działaniem rozumnym i wolnym, podporządkowana jest autonomicznym prawom dzieła, a ono nie podlega nadrzędnie ocenie w perspektywie moralnej, a wartościowane jest przede wszystkim ze względu na realizację realizacji autonomicznej idei.  Skoro zaś jedną z najistotniejszych funkcji Państwa jest troska o jego kulturę, to tworzący ją artyści winni w społeczności obywatelskiej spełniać ważną funkcję.

Osią łączącą narrację prezentowanych na wystawie artystów, pomimo że każdy z nich odnosi się do innych aspektów swojego terytorium, posługując się przy tym odrębną poetyką i środkami wyrazu, jest szczególne zainteresowanie właśnie kulturą rozumianą jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa. Igor Wójcik w swych poetyckich, migawkowych notacjach, pełnych surrealistycznych skojarzeń, obrazuje świat ukonstytuowany z wielorakich i przenikających się enklaw mentalnych i kulturowych, w których jednostka, mając pozornie nieograniczony wybór aneksji właściwego sobie fragmentu rzeczywistości, narażona jest na konieczność radzenia sobie z konsekwencjami niewłaściwych wyborów.  Manfred Bator, mając w pamięci doświadczenia artystów praktykujących w świecie niezależnym od rynku sztuki instytucjonalnej (skupionych w nurcie Mail Art, w cyklu A postcard to New York City), za pomocą fleszowych notatek fotograficznych obrazków wpisujących się w konwencję pocztówki, czyli takich, których anegdota osadzona jest w konkretnych realiach oraz posiłkująca się często stosowanym rozwiązaniem plastycznym wspierającym siłę wizualną dzięki użyciu czerwieni –  który to kolor ma silny wyraz psychologiczny – konfrontuje ze sobą niepodważalne dziedzictwo światowej kultury i jej konsumentów. Jacek Jaśko w swoim autorskim projekcie „Chodząc” chętnie posługuje się symboliką państwowości;  z jednej strony zwraca uwagę na opresyjny charakter państwowych instytucji, z drugiej stara się za pomocą symbolu ukazać  najcenniejsze przejawy, takie jak poczucie wspólnoty i ukierunkowanie na fundamentalne dla idei państwa wspólne dobro. Przykładem tego są prace dokumentujące kolektywność i upamiętniające jej bohaterów, takich jak przedstawiony w cyklu artysty były Prezydent Czech, Václav Havel.

Każdy z prezentowanych na wystawie artystów, pomimo świadomości złożoności rzeczywistości i kruchego charakteru jej intelektualnego ujmowania, zdaje się wyrażać sformułowaną przez Václava Havla tezę, że każdy z nas ma możliwość zrozumienia, że również on – choćby nic absolutnie nie znaczył i był całkiem bezsilny – może zmienić świat.

Artyści: Jacek Jaśko, Igor Wójcik, Manfred Bator

Kuratorzy: Ana Riaboshenko, Andrzej Mazur

JESTEM SWOIM DOMEM jest częścią procesu poszukiwania wewnętrznego domu w odniesieniu do wielowymiarowej relacji z naturą. Jest to podróż w głąb natury, w głąb siebie, która zawiera wsobie elementy transformacji. Doświadczanie złożoności przyrody, wszystkich jej żywiołów, cykliczności i intensywności staje się drogowskazem w poznawaniu i oswajaniu ukrytych stanówwewnętrznych. Odczuwanie tego co zapomniane przybiera charakter swoistego rytuału, w którym możliwe staje się dotykanie podświadomych warstw.

W cyklu prac łączę różne ścieżki swojej praktyki. Z jednej strony, doświadczenie pracy z ciałem, performansem, z drugiej strony praktykę fotograficzną skupioną na naturze i emocjonalnym aspekcie krajobrazu. Fotografie są wynikiem działań, które inicjowałam i którym się poddawałam.Jednocześnie stanowią ramy, w których działania te mogły być podejmowane. Jestem zarówno na zdjęciach, jak i robię zdjęcia. Inspirowałam się przy tym pojęciem „crystal eye” – oka, które jednocześnie patrzy na zewnątrz i do wewnątrz.

Wędrówki po odludnych terenach, doświadczenie zimna, nagości i samotności to kluczowe

składowe procesu, który uruchamiałam w trakcie realizacji prac. Powstałe zdjęcia są jego zapisem, rejestracją zmiany. Wyrazem fascynacji naturą i doświadczaniem jej na wielu poziomach, w szczególności na poziomie sensualnym. Procesem scalania się z pierwotnym środowiskiem człowieka w wymiarze związanym zarówno z fizycznością, jak i duchowością, który skutkuje ukojeniem. Docieraniem do metaforycznego domu, którym sami dla siebie jesteśmy.

Agnieszka Gotowała

Kuratorka: Ana Riaboshenko