MONOGRAFIA Wacław Szpakowski 1883–1973. Linie rytmiczne

Publikacja pod redakcją Elżbiety Łubowicz zawiera reprodukcje prac artysty, dwa jego autorskie teksty (w tym jeden dotychczas nieznany) oraz analizy jego twórczości przeprowadzone przez siedmiu badaczy sztuki współczesnej – polskich i zagranicznych. Ujmują one jego dzieła z różnych perspektyw, dopełniając się wzajemnie. Rysunki Szpakowskiego wymagają interdyscyplinarnego podejścia, gdyż ich niezwykle oryginalna estetyka sytuuje je na styku sztuk wizualnych, muzyki i nauki (matematyki).

Analizy otwiera podsumowanie dotychczasowej wiedzy o twórczości Szpakowskiego, czyli tekst Janusza Zagrodzkiego „Opisanie świata” z 1998 roku; pozostałe eseje zostały napisane specjalnie dla naszej książki. Ich autorami są: Serge Salat z Francji („Wacław Szpakowski i punkt pierwotny – twórczość polskiego artysty na tle tradycji sztuki europejskiej”), Masha Chlenova z USA („Motywując linię. Wacław Szpakowski jako modernista”), Grzegorz Sztabiński („Piechur linii. Twórczość Wacława Szpakowskiego na tle abstrakcji geometrycznej w sztuce XX wieku”), Maciej H. Zdanowicz („Obrazy-partytury Wacława Szpakowskiego. Muzyczny aspekt Linii rytmicznych”), Jacek Świątkowski („Teoretyk dynamiki kształtów? Akcenty matematyczne w twórczości Wacława Szpakowskiego”) i Elżbieta Łubowicz („Nowa linia sztuki. Inna abstrakcja w rysunkach Wacława Szpakowskiego”).

Obszerną część książki stanowi piękny esej o życiu i twórczości artysty, napisany przez jego córkę – Annę Szpakowską-Kujawską, znaną wrocławską malarkę i ilustrowany fotografiami z rodzinnego archiwum. Tekst ten pozwala poznać fascynującą osobowość tego skromnego twórcy, za życia kryjącego się za swoimi rysunkami, którym nadawał formę bezosobowych „obrazów czasowych”.

Monografia wydana została w dwóch osobnych wersjach językowych: polskiej i angielskiej.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz budżetu Województwa Dolnośląskiego.

*Ciekawostka: Motyw portretu wielokrotnego stał się popularny głównie za sprawą fotografii Marcela Duchampa czy Stanisława Ignacego Witkiewicza, powstałych ok. 1917 r., a Wacław Szpakowski swój „Autoportret wielokrotny” wykonał już ok. 1912 roku.

Autorką zdjęć wykorzystanych w prezentacji książki jest Monika Aleksandrowicz (ARTE BUENA)