Karolina Jaklewicz. Geometria w stanie napięcia

Wystawa będzie pokazem retrospektywnym obrazów, wybranych ze wszystkich cykli artystki namalowanych pomiędzy 2002 i 2022 rokiem. Towarzyszy jej w pełni ilustrowany, dwujęzyczny katalog, wydany przez OKiS pod redakcją Doroty Monkiewicz z tekstami Leszka Koczanowicza, Luizy Nader, Piotra Lisowskiego i Doroty Monkiewicz.

Tytuł wystawy został zapożyczony z manifestu Ryszarda Winiarskiego, który jako uznany artysta sztuki geometrycznej podjął się w latach osiemdziesiątych rewizji swojej postawy artystycznej w reakcji na wydarzenia stanu wojennego w Polsce. Pod pewnymi względami podobną ewolucję twórczości przeszła Karolina Jaklewicz, która po 2016 roku zaczęła podejmować językiem geometrii bieżącą problematykę polityczną i społeczną.

Jaklewicz ukończyła studia na Wydziale Malarstwa wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom 2007). Pierwszym etapem jej sztuki były architektoniczne przestrzenie, definiowane przez geometryczne bryły i przecinające się płaszczyzny o ograniczonej gamie barwnej. Ale już w 2010 roku pojawił się cykl „bolesna geometria”, a potem kolejne obrazy odnoszące się do feministycznej problematyki macierzyństwa, „gender equality”, społeczności LGBTQ, ekologii, a w końcu także bieżącej debaty dotyczącej stanu polskiej demokracji oraz jej zagrożeń populizmem i nacjonalizmem. Jaklewicz poświęcała kolejne swoje projekty faszyzacji polskiego życia społecznego, homofobii, antykobiecym ustawom oraz problematyce uchodźczej i migranckiej.

Artystka nigdy jednak nie schodzi w swojej twórczości na poziom anegdoty czy zwykłej dosłowności. Posługuje się za to wyrafinowanym kodem malarskich symboli, które łącznie z tytułami obrazów tworzą czytelną wypowiedź w sprawach, o których chce mówić w swojej sztuce. Artystka wykształciła swój osobisty, rozpoznawalny język w tak uniwersalnej dziedzinie, jaką jest modus geometryczny. O jej strategii wizualnej Luiza Nader napisała w katalogu wystawy, że „Jaklewicz w swej odmowie posługiwania się figuracją i literalnością przedstawienia przeciwstawia się przemocy i brutalności obrazów (medialnych i nie tylko) wydarzeń ekstremalnych, które codziennie zalewają odbiorców”.

Karolina Jaklewicz jest świadomą artystka , która wypowiada się nie tylko przez sztukę, ale także jako publicystka i pisarka. Opublikowała trzy powieści : „Jaśminę Berezy” ( 2020), „Czarne łabędzie , biały puch” (2022) oraz „Lunę” (2024). Bywa także kuratorką wystaw (m.in. „Polska gościnność” w Muzeum Współczesnym Wrocław, 2019/2020). Pracuje na Politechnice Wrocławskiej jako kierowniczka Katedry Architektury i Sztuk Wizualnych – pracowni, którą prowadził kiedyś wybitny polski artysta konceptualny Zdzisław Jurkiewicz. Jaklewicz pełni także funkcję Pełnomocniczki Rektora do spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn.