Nagroda dla Natalii Siwickiej za film „Chłopiec który biegnie”

Z radością informujemy, że Natalia Siwicka otrzymała Nagrodę JANTAR 2025 za reżyserię pełnometrażowego filmu dokumentalnego „Chłopiec który biegnie” na 44. Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych, który odbywał się w dniach 9-14 czerwca br.

„Chłopiec który biegnie”

Reżyseria: Natalia Siwicka
Scenariusz: Natalia Siwicka
Zdjęcia: Józefina Gocman-Dicks
Montaż i postprodukcja: Maciej Walentynowski
Kierownik produkcji: Sylwester Banaszkiewicz
Muzyka: Michał Jacaszek
Producenci: MEDIABRIGADE Sylwester Banaszkiewicz, Marcin Kurek, OKIS – Igor Wójcik
Koprodukcja: Mediabrigade, Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, TVP S.A.

Dofinansowano ze środków budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz z Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej

Streszczenie filmu „Chłopiec, który biegnie”

Rodzina Jadczaków jest wyjątkowa. Oboje rodzice cierpią na porażenie mózgowe, ale ich syn Jaś jest całkowicie zdrowy. Właśnie osiąga wiek, w którym różnice w rodzinie zaczynają go niepokoić. Zauważa, że ​​jego mama i tata nie wyglądają i nie poruszają się jak rodzice jego rówieśników. Zaczyna się od nich dystansować, zwłaszcza od matki, która jest bardziej niepełnosprawna, porusza się z większym trudem i mówi mniej wyraźnie. Jaś zmaga się z dwoma sprzecznymi emocjami – pragnieniem akceptacji społecznej i silną potrzebą miłości rodziców.

To prawda, Jaś czasami się złości. Wyraża emocje frustracji, a nawet dominacji nad matką, co częściowo wynika z faktu, że ona porusza się po domu na podłodze, podczas gdy on zawsze stoi nad nią. Daje mu to poczucie „siły”. Jednak nie jest pozostawiony sam sobie – ma piękne wzorce do naśladowania. Jego ojciec zapewnia mu ogromne wsparcie i miłość. Razem wyjeżdżają na wakacje, majsterkują i gotują. Jego tata zawsze znajduje sposób, by dotrzymać kroku synowi. Na nadmorskich promenadach ojciec jeździ skuterem, a Jaś podąża za nim gokartem.

Robert i Beata kochają się od momentu, kiedy się poznali. Ich związek miał swoje wzloty i upadki, ale jest pełen miłości, flirtu i śmiechu. Nie są rodziną, która siedzi w domu, jak można by przypuszczać na pierwszy rzut oka. Wręcz przeciwnie, żyją bardzo aktywnie. Beata chodzi na basen i do kościoła, a Robert, oprócz pracy, raz w miesiącu gra jako DJ w lokalnym ośrodku społecznościowym. Ich dom jest pełen życia. Przede wszystkim oboje mają świetne poczucie humoru, które dodaje kolorytu rutynie codziennego życia.

Jaś dźwiga ciężar dodatkowych obowiązków, co jest nieuniknione, ale jego rodzice nigdy go nie wykorzystują ani nie obciążają. Większość tego, co robi, wynika z empatii, wrażliwości i poczucia obowiązku chłopca. „Chłopiec, który biegnie” to film o drodze do akceptacji, pokazujący proces, który ujawnia, że ​​pomimo różnic Jadczakowie są pełnoprawną, kochającą się rodziną.