NAGRODA ODRY

Nagroda Odry przyznawana jest od 1961. Wśród laureatów są m.in: Jan Józef Szczepański za całokształt twórczości (1980), Wisława Szymborska za twórczość poetycką, a zwłaszcza za tom „Ludzie na moście (1986), Tadeusz Różewicz za tomy: wierszy – Regio; utworów dramatycznych „Teatr niekonsekwencji”; prozy „Śmierć w starych dekoracjach”(1970), Jan Miodek za „Słownik Ojczyzny Polszczyzny” (2002), Wiesław Myśliwski za powieść „Traktat o łuskaniu fasoli” (2006), Czesław Miłosz za tom poezji pt. „To” uznając go za wybitne, przejmujące prawdą refleksji i olśniewające urodą języka lirycznego dzieło (2000), Ryszard Kapuściński za dotychczasową twórczość – reportaże, eseje będące wymownym i wnikliwym świadectwem epoki, w której żyjemy (1996), Leszek Kołakowski za książkę pod tytułem „Horror Metaphysicius” z uwzględnieniem dotychczasowej twórczości filozoficznej i literackiej autora, stanowiącej wzorzec intelektualnej odpowiedzialności i zaangażowania w sprawy współczesnego świata (1990) i wielu innych.

Laureaci Nagrody miesięcznika ODRA

1961
Jan Reiter
za całokształt pracy naukowej nad dziejami czasopiśmiennictwa polskiego na Śląsku

1962
Karol Jonca Alfred Konieczny
za dzieło „Festung Breslau”

1963
Zygmunt Dulczewski Andrzej Kwilecki
za opracowanie „Pamiętników Ziem Odzyskanych”

1964
Zbigniew Zielonka
za powieść „Orły na sarkofagu”

1965
Henryk Worcell
za zbiór opowiadań „Najtrudniejszy język świata”

1966
Wilhelm Szewczyk
za całokształt twórczości literackiej i publicystycznej

1967
Zdzisław Hierowski
za całokształt twórczości w zakresie krytyki literackiej i historii literatury

1968
Tadeusz Mikołajek
za całokształt twórczości nowelistycznej i powieściowej

1969
Marian Jachimowicz
za całokształt twórczości poetyckiej

1970
Tadeusz Różewicz
za tomy: wierszy„Regio”; utworów dramatycznych – „Teatr niekonsekwencji; prozy – „Śmierć w starych dekoracjach”

1971
Edward Balcerzan
za tom szkiców krytycznych „Obok głosu”

1972 
Jan Strzelecki
za książkę „Próby świadectwa”

1973
Kornel Filipowicz
za całokształt twórczości prozatorskiej

1975
Eugeniusz Geppert
Mieczysław Klimowicz
nagrody specjalne z okazji trzydziestolecia powrotu Ziem Zachodnich do Polski

1976
Mieczysław Jastrun
za „Poezje zebrane” i tom poezji „Błysk obrazu”

1977
Władysław Terlecki
za całokształt twórczości, a zwłaszcza za tom „Rośnie las”

1978
Jan Szczepański
za książkę „Sprawy ludzkie”

1979
Stanisław Lem
za twórczość literacką, a zwłaszcza za eseistykę

1980
komitet redakcyjny Konwersatorium „Doświadczenie i przyszłość”
za wkład w ideowe i intelektualne przygotowanie dróg do naprawy Rzeczypospolitej
Jan Józef Szczepański
za całokształt twórczości

1982
Jan Baszkiewicz
za pisarstwo z dziedziny historii myśli politycznej, a zwłaszcza za tom „Wolność, równość, własność”
Jacek Łukasiewicz
za twórczość eseistyczną i krytyczną, a zwłaszcza za tom „Mieczysława Jastruna spotkania w czasie”

1983
Józef Kelera
za twórczość eseistyczną, a zwłaszcza za tom „Wrocław teatralny 1945-1980″
Jerzy Topolski
za pisarstwo historyczne, a szczególnie za dzieło „ Teoria wiedzy historycznej”

1984
Ludwik Flaszen
za twórczość eseistyczną, a zwłaszcza za książki „Cyrograf” i „Teatr skazany na magię” oraz za inspirującą działalność w Teatrze Laboratorium
Ryszard Przybylski
za twórczość eseistyczną, a szczególnie za książkę „Klasycyzm, czyli prawdziwy koniec Królestwa Polskiego”

1985
Igor Newerly
za całokształt twórczości, a zwłaszcza za tom „Za Opiwardą, za siódmą rzeką”, łączący elementy reportażu i eseju historycznego i podejmujący zagadnienia m. In. Ziem Zachodnich

1986
Wisława Szymborska
za twórczość poetycką, a zwłaszcza za tom „Ludzie na moście”

1987
Tadeusz Konwicki
za książkę „Bohiń” na tle dotychczasowej twórczości

1988
Julian Stryjkowski
za powieść „Echo”, stanowiącą ważne dopełnienie obrazu świata, który stał się przeszłością

1989
Hanna Krall
za powieść „Sublokatorka” i zbiór reportaży „Trudności ze wstawaniem” oraz „Hipnoza”

1990
Leszek Kołakowski
za książkę pt. „Horror Metaphysicus” z uwzględnieniem dotychczasowej twórczości filozoficznej i literackiej autora, stanowiącej wzorzec intelektualnej odpowiedzialności i zaangażowania w sprawy współczesnego świata

1991
Włodzimierz Odojewski
za twórczość prozatorską ze szczególnym uwzględnieniem powieści i tomów opowiadań „Zasypie wszystko, zawieje”, „Zabezpieczanie śladów”, „Zapomniane, nieuśmierzone”

1992
Jarosław Marek Rymkiewicz
za całokształt twórczości ze szczgólnym uwzględnieniem eseistyki, w tym za „Rozmowy polskie latem roku 1983″ oraz „Umschlagplatz”

1993
Gustaw Herling-Grudziński
za całokształt twórczości, z uwzględnieniem wydanego w 1992 roku „Dziennika pisanego nocą (1989-1992)”

1994
Andrzej Friszke
za książkę „Opozycja polityczna wiatach 1945-1980″

1995
Michał Głowiński
za książkę „Pismak 1963″ i całokształt eseistyki

1996
Ryszard Kapuściński
za dotychczasową twórczość – reportaże i eseje, będące wymownym i wnikliwym świadectwem epoki, w której żyjemy

1997
Andrzej Sosnowski
za całokształt dotychczasowej twórczości

1998
Zygmunt Kubiak
za książkę „Mitologia Greków i Rzymian” z uwzględnieniem dotychczasowej działalności translatorskiej i eseistycznej

1999
Tymoteusz Karpowicz
za tom tekstów poetyckich „Słoje zadrzewne” (Wydawnictwo Dolnośląskie, 1999), podkreślając wybitne walory całokształtu twórczości poetyckiej, dramaturgicznej i eseistycznej pisarza, który przebywając na emigracji od 1974 roku został w kraju niemal zapomniany.

2000
Czesław Miłosz
za tom poezji pt. „To”, uznając go za wybitne, przejmujące prawdą refleksji i olśniewające urodą języka lirycznego dzieło

2001
Karl Dedecius
za niemiecką 7-tomową „Panoramę literatury polskiej XX wieku” („Panorama der polnischen Literatur des XX Jahrhunderts”) oraz za całokształt twórczości

2002
Jan Miodek
za „Słownik Ojczyzny Polszczyzny”, będący uwieńczeniem dzieła naukowego i wieloletniej działalności popularyzatorskiej

2003
Ewa Lipska
za tom wierszy pt. „ Ja” (WL) i całokształt twórczości poetyckiej

2004
Karol Modzelewski
za książkę „Barbarzyńska Europa”

2005
Janusz Degler
za całokształt twórczości ze szczególnym uwzględnieniem I tomu „Listów do żony”

2006
Wiesław Myśliwski
za powieść „Traktat o łuskaniu fasoli”
Gregor Thum
za monografię „Obce miasto. Wrocław 1945 i potem”

2007
Olga Tokarczuk
za powieść „Bieguni” i wcześniejsze dzieła

2008
Janina Katz
za powieść „Pucka i zbiór wierszy „Pisane po polsku”

2009
Magdalena Grochowska
za książkę „Jerzy Giedroyc. D o polski ze snu”

2010
Jerzy Pomianowski
za całokształt pracy

2011
Janusz Tazbir
za zbiór esejów historycznych „Od sasa do lasa”

2012
Zygmunt Bauman
za książki „To  nie  jest  dziennik” i  „Bauman\ Bałka”, które dowodzą  szerokiego  spektrum  jego  zainteresowań  obejmujących  socjologię, filozofię, politologię, etykę, teologię,  a  także  wrażliwości  na  urodę  i  wagę  literatury.

2013
Jerzy Pilch
za książki „Wiele demonów” i „Drugi dziennik”; za wprowadzenie do literatury mikroświata polskiej społeczności luterskiej i przywrócenie diarystyce rangi sztuki.

2014
Józef Hen
za tom „Dziennika ciąg dalszy”, kontynuacji „Dziennika na nowy wiek” będącego wnikliwą diagnozą stanu świadomości społeczeństwa polskiego XXI wieku.

2015
Małgorzata Szejnert
 za tom „Usypać góry. Historie z Polesia” oraz inne książki, które łączą w sobie reporterską dociekliwość, epicką perspektywę i poetycką wrażliwość.

2016
Marcin Sendecki
za tom „W” należący do książkowego cyklu, który układa się w biograficznie i historycznie zorientowaną, mądrą i emocjonalnie angażującą całość.

2017
Klementyna Suchanow
za książkę „Gombrowicz. Ja, geniusz” znakomicie napisaną, podyktowaną wieloletnią pasją badawczą i jak dotąd najpełniejszą spośród wydanych w Polsce biografii Gombrowicza.

2018
Kazimierz Orłoś
w uznaniu dla jego całego dorobku prozatorskiego.

2019
Tomasz Łubieński

2020
Zyta Rudzka

2023
Urszula Kozioł